Nonnulli celebrantes consuetudinem habent ‘manus elevandi, deinde eas coniungendi, durante dialogo qui Praefationem antecedit, et initio benedictionis ultimae. Alii vero gestus huiusmodi neglegunt. Quid vero faciendum?
Resp.:
Ut plerumque accidit, agitur de habitu qui e rubricis Missalis prioris provenit. Setvandae autem sunt indicationes OM, quae in duobus allatis casibus clarae sunt:
a) ad dialogum Praefationis quod attinet, n. 27 (MR 392) exacte dicit:
- manus extendens, dicit: Dominus vobiscum.
- manus elevans, prosequitur: Sursum corda.
- manibus extensis, subdit: Gratias agamus Domino Deo nostro.
- prosequitur Praefationem, manibus extensis.
Proinde ritus pristinus retinendus non est, qui inter alia hoc in momento celebrationis significabat: Iungit manus ante pectus et caput inclinat, cum dicit: Gralias agamus…
b) Ad benedictionem in fine Missae quod attinet, novus OM dicit tantummodo (n. 142): Sacerdos benedicit populum, dicens… dum rubricae prioris Ordinis, post dimissionem Ite, Missa est, sic indicabant gestum benedictionis quinque evolutum temporibus: Elevatis oculis, extendens, elevans, et iungens manus, caputque Cruci inclinans, dicit: Benedicat… et versus ad populum… prosequitur: Pater… Nunc vero
simplex gestus ille requiritur, qui a respondenti rubrica indicatur, scilicet signum crucis super populum facit, dum verba Pater, er Filius… profert.
Źródło: Kongregacja Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, „Documentorum explanatio”, w: Notitiae 148 (1978), 536-537.
Tłumaczenie nieoficjalne:
Niektórzy celebrujący mają zwyczaj podnoszenia rąk, a następnie ich składania podczas dialogu poprzedzającego prefację oraz na początku ostatniego błogosławieństwa. Inni nie wykonują takich gestów. Jak należy czynić?
Odpowiedź:
Jak to zwykle bywa, chodzi o zwyczaj pochodzący z rubryk wcześniejszego Mszału. Należy jednak przestrzegać wskazań OWMRu, które w dwóch wspomnianych przypadkach są jasne:
a) Co do dialogu prefacji, nr 27 (MR 392) stwierdza dokłanie:
- Rozkładając ręce, mówi: Pan z wami.
- Podnosząc ręce, kontynuuje: W górę serca.
- Z rękami rozłożonymi dodaje: Dzięki składajmy Panu Bogu naszemu.
- Kontynuuje prefację z rękoma rozłożonymi.
W związku z tym dawny obrzęd nie powinien być zachowywany, ponieważ w tym momencie celebracji sugerował: składa ręce przed piersiami i pochyla głowę, mówiąc: Dzięki składajmy…
b) Co do błogosławieństwa na zakończenie Mszy św., nowy OWMR podaje tylko (nr 142): Kapłan błogosławi lud, mówiąc…, podczas gdy rubryki wcześniejszego Ordo wskazywały na gest błogosławieństwa rozwinięty w pięciu etapach: Podniósłszy oczy, rozkładając, unosząc i składając ręce, pochylając głowę przed krzyżem, mówi: Niech was błogosławi… a zwracając się do ludu, kontynuuje: Ojciec…Teraz jednak wymagany jest prosty gest wskazany przez rubrykę, mianowicie znak krzyża nad ludem, gdy wypowiada słowa: Ojciec i Syn…
Tłumaczenie: ks. lic. Emanuel Kwiatkowski