Ogólne przygotowanie odnowy liturgicznej – “Kyriale simplex” i “Cantus”
Pierwszymi księgami liturgicznymi, dostosowanymi do sprawowania liturgii, której odnowienie zapowiedziano, a które to zapowiedzi zrealizowano na początku 1965 r., były “Kyriale simplex” oraz “Cantus” – dwie księgi dotyczące śpiewów mszalnych. Zostały one wydane dn. 14 grudnia 1964 r[1].
Pierwszą z nich, jak wspomniano, było Kyriale simplex, zawierające części stałe Mszy św.[2] Księga ta została wydana z myślą o kościołach parafialnych, przedstawiając zwyczajne (i proste) gregoriańskie melodie części stałych[3]. Były one zaczerpnięte z tradycji rzymskiej, ambrozjańskiej i mozarabskiej[4].
Drugą księgą był natomiast Cantus, który zawierał w sobie melodie części wspólnych dla kapłana i ludu, o których mówiła instrukcja z dn. 26 września 1964 r. W tej księdze znalazły się także melodie części stałych, które miały znaleźć się w Mszale oraz tekstów koncelebracji (obrzęd ten został wydany na początku 1965 r.)[5]. Ponadto umieszczono w niej przykładową melodię śpiewu wezwań modlitwy powszechnej[6].
Dawid Makowski
(Fragment maszynopisu książki na temat rytu z 1965 r., której publikacja jest planowana na drugi kwartał bieżącego roku)
[1] Księgi te przygotowało Coetus XXV. Zob. Quinta session plenarna „Consili”. W: Not. Vol. V. Roma: 1965, s. 100.
[2] W sumie w księdze umieszczono pięć różnych melodii Kyrie, Gloria, Sanctus i Agnus Dei oraz cztery melodie Credo. Zob. KS, s. 3-31. Warto przy tym wspomnieć, że wydanie nowych ksiąg dotyczących śpiewu gregoriańskiego następowało szczególnie mocno za pontyfikatu papieża Piusa X (+1914). Zob. Documenta ad Instaurationem Liturgicam spectantia (1903-1963). Ed. A. Bugnini, C. Braga. Roma: 2000, s. 3-162.
[3] Zob. SRC: Decretum. Kyriale simplex editur. Roma: 1964 (AAS, LVII, 407). Znalazły się w niej także uproszczone melodie modlitwy Pańskiej oraz antyfon na aspersję. Zob. F. Greniuk: Dotychczas wydane dokumenty reformy liturgicznej. W: CT. T. XXXVII. Nr 1. 1967, s. 149; F. Ryan: „Ordinarium missæ” & „Ordo missæ” – Notable differences to be maintained in translation? W: LS. T. XXVI. Nr 2. 2020, s. 140. Uproszczenia te nie były jednak banalizacją śpiewów liturgicznych, tylko łatwiejszym zapisem nutowym, mającym wpływ na większą powszechność tych śpiewów. Zob. S. Famoso: Norms Based Upon the Didactic and Pastoral Nature of the Liturgy. W: CCI. Ed. A. Bugnini, C. Braga. New York: 1965, s. 98.
[4] Zob. A. Bugnini: The reform of the liturgy, 1948-1975. Trans. J. M. O’Connel. Collegeville: 1990, s. 119.
[5] Zob. Cantus, qui in Missali Romano desiderantur, iuxta Instructionem ad exsecutionem Constitutionis de sacra Liturgia recte ordinandam et iuxta ritum Concelebrationis. Editio typica. Typis Polyglottis Vaticanis, 1965; SRC: Decretum. Cantus, qui in Missali Romano desiderantur, iuxta Instructionem ad exsecutionem Constitutionis de sacra Liturgia recte ordinandam et iuxta ritum Concelebrationis eduntur. Roma: 1964 (AAS, LVII, 408).
[6] Zob. F. Greniuk: Dotychczas wydane dokumenty reformy liturgicznej. W: CT. T. XXXVII. Nr 1. 1967, s. 149.
