W trakcie wydania odpowiednich wytycznych odnoszących się do odnowionej liturgii, proszono Konferencje Episkopatów o podzielenie się swoimi spostrzeżeniami na temat przeprowadzanej reformy liturgicznej. Kwestionariusz miał zawierać trzy rubryki, które miano wypełnić: pierwsza dotyczyła elementów pozytywnych, druga negatywnych, a trzecia propozycji.
Konferencja Episkopatu Australii swoje sprawozdanie rozpoczęła od nakreślenia tego, czego już dokonano w dziedzinie odnowy liturgicznej. Zmiany zostały przyjęte z entuzjazmem, choć gdzieniegdzie niektórzy się od nich dystansowali. Dostrzegano wzrost liczby wiernych, biorących udział w świętej liturgii, a także dogodniejszą możliwość docierania do ludzi w małżeństwach mieszanych. Wierni byli wdzięczni za możliwość celebrowania sakramentu namaszczenia chorych w języku narodowym. Duchowieństwo natomiast było bardzo zadowolone z możliwości odmawiania liturgii godzin w języku narodowym. Nie obyło się jednak bez problemów, spośród których największym było niezrozumienie istoty liturgii, wyrażające się poprzez samowolne zmiany. Poza tym dostrzegano problem w obrzędach mszalnych, a także niezrozumienie istoty tekstów mszalnych, wynikające z jednolitego wygłaszania wszystkich słów. Dlatego propozycją biskupów było stworzenie jednolitego tekstu ksiąg liturgicznych w języku angielskim oraz wykształcenie duchowieństwa w dziedzinie liturgii.
Myśl końcowa:
–
Opr. Dawid Makowski
Na podstawie: Actuositas Coetuum Episcoporum, De primis gressibus instaurationis liturgicae, w: “Notitiae” 5 (1965), s. 134-135.
UWAGA: TEKST DOTYCZY LITURGII RYTU Z 1965 R.
Szeroko na jego temat przeczytasz tutaj.
O reformie mówi wielu, ale czy zawsze opierają swoje zdanie na źródłach? Zbadajmy więc źródła!
Dawid Makowski
AUTOR SERII