Tag: Liturgia

Sakrament pokuty i pojednania został ustanowiony dla wszystkich stanów Kościoła, dla każdego grzesznika bez wyjątku, a zwłaszcza na okoliczność, gdy popełnił grzech ciężki i jego dusza pragnie powrotu do stanu łaski uświęcającej. Tertulian nazywał spowiedź „drugą deską ratunku po rozbiciu, jakim jest utrata łaski” (por. KKK 1446), co trafnie podsumowało istotę tego sakramentu uzdrowienia. Każde odłączenie się od Stwórcy sprawia głęboką ranę zarówno pojedynczemu człowiekowi,…
Dowiedz się więcej

Grzech nie może niczego odjąć Bogu, podobnie jak nasze hymny pochwalne i akty ekspiacji niczego Mu nie mogą dodać. A jednak każdorazowe przekroczenie przykazań Dekalogu jest niezmiennie Jego obrazą. Obraza ta godzi także w nas i sprawia, że zrywamy łączność ze swoim Stwórcą w mniejszym lub większym stopniu, w zależności od ciężaru winy. A jak przypomina Katechizm za ojcami soborowymi, „Stworzenie bez Stwórcy zanika” (KKK 49). Wobec tego niezbędne jest odbudowanie…
Dowiedz się więcej

Katechizm Kościoła katolickiego to wykładnia najistotniejszych zagadnień naszej wiary, począwszy od jej wyznania, poprzez celebrację świętych obrzędów, moralność chrześcijańską aż po duchowość. Te cztery części w sposób syntetyczny porządkują treści w oparciu o Pismo Święte, Tradycję, świętą liturgię i Urząd Nauczycielski Kościoła w świetle nauczania Vaticanum II i innych soborów.W drugiej części pt. „Sakramenty wiary”, autorzy wskazują na to, że odkupienie dokonane raz na zawsze na Krzyżu przez Jezusa Chrystusa uobecnia się wciąż w liturgii…
Dowiedz się więcej

Punktem wyjścia do koniecznej obecności w ogóle prawa w Kościele – według R. Sobańskiego – jest pojęcie, którym ongiś Kościół pojmował sam siebie w czasach, gdy mocno przeżywał swoje istnienie jako tajemnicę[1]. Chodzi oczywiście o pojęcie communio[2]. W soborowej konstytucji o Kościele Lumen gentium zostało podkreślone, że Chrystus jedyny Pośrednik, ustanowił swój Kościół święty, tę wspólnotę [communio] wiary, nadziei i miłości tu na tej ziemi, jako widzialny organizm (KK 8).…
Dowiedz się więcej

Ponieważ poprzez liturgię Bóg dokonuje uświęcenia człowieka (KL 7), a ona sama – jak zauważył Ł. Korporowicz – opiera się na „ludzkim poszukiwaniu”[1], dlatego musiała stać się także przedmiotem zainteresowania prawa kanonicznego[2]. Zjawisko liturgii w Kościele łacińskim ma złożony charakter. Bowiem w jego skład wchodzą nie tylko elementy teologiczne, ale i prawne[3]. Problematyka sprawowania liturgii choć nie ogranicza się jedynie do sfery prawnej, bo poza nią znacząco…
Dowiedz się więcej

Słowo liturgia, które etymologicznie pochodzi od greckich leitos[1] i ergon[2], pierwotnie używane w Grecji nie miało nic wspólnego nawet z kultem oddawanym pogańskim bogom. Tym terminem określano działania najpierw i przede wszystkim o charakterze politycznym, a także społecznym, mające na celu służbę innym. B. Nadolski i M. Kunzler wyraźnie wskazują, że ówczesne znaczenie liturgii wskazywało nie tyle na dzieło ludzi, do czego odnosi się chrześcijańskie rozumienie tego słowa, ile bardziej…
Dowiedz się więcej

Prawo liturgiczne – jak stwierdził A. Montan – to kontrowersyjna formuła[1]. Są bowiem autorzy, którzy używają tego terminu bez większych trudności, definiując tę dziedzinę prawa jako zbiór praw i norm dyscyplinujących życie liturgiczne Kościoła[2]. Ale nie brakuje i takich, którzy to pojęcie uważają za nieadekwatne, dwuznaczne, anachroniczne. Sugerują, że jest owocem koncepcji pozytywistycznej i niejako krępuje liturgię, gdyż ta powinna być bardziej niezależna względem prawa. Ponadto w tej drugiej koncepcji mówi się wyraźnie…
Dowiedz się więcej

W konstytucji o liturgii świętej Soboru Watykańskiego II można przeczytać, że liturgia składa się z części niezmiennej, mającej swoje źródło w prawie Bożym, oraz z części zmiennych, które nie tylko, że mogą, ale nawet powinny być zmieniane, ponieważ wraz z upływem czasu stały się niewłaściwe, bądź nabrały elementów nieodpowiadających jej wewnętrznej naturze (KL 21). Wierności zachowywania tych części strzeże prawo kanoniczne, a szczególnie wchodzące w jego skład prawo liturgiczne[1],…
Dowiedz się więcej

Wierzący żyjący tą transcendentną celebracją zauważa, że w niej może powierzyć Bogu swe prośby (por. Flp 4, 6), spełniając tym samym nakaz Apostoła odnoszący się do ciągłej modlitwy, tj. życia zgodnego z rytuałem (por. 1 Tes 5, 17)[1]. Wie on bowiem, że do Niego zwracają się ludzie, a On ich wysłuchuje (por. Ps 65, 3)[2]. Nie chodzi tutaj jednak o jakieś jednorazowe akty pobożności, ile o rzeczywiste życie liturgią…
Dowiedz się więcej

Chociaż założenie świętej liturgii jest proste – doprowadzić wszystkich do niebieskiej ceremonii, to jednak czy można to nazwać jej celem? Jeśliby określić to za cel, to wówczas święta liturgia w Królestwie Niebieskim byłaby zbędna, a jednak będzie ona tam nieprzerwanie trwała tak, jak już trwa[1]. Celem liturgii jest zatem „bezcelowość”[2]. Słowo to należy jednak rozumieć w aspekcie braku celowości utylitarnej[3]. Nie jest ona bowiem sztywna, lecz elastyczna, zdolna…
Dowiedz się więcej