W trakcie wydania odpowiednich wytycznych odnoszących się do odnowionej liturgii, proszono Konferencje Episkopatów o podzielenie się swoimi spostrzeżeniami na temat przeprowadzanej reformy liturgicznej. Kwestionariusz miał zawierać trzy rubryki, które miano wypełnić: pierwsza dotyczyła elementów pozytywnych, druga negatywnych, a trzecia propozycji.
Biskupi kolumbijscy przeprowadzali w swoich diecezjach kształcenie duchowieństwa, polegające na objaśnianiu znaczenia odnowy liturgicznej oraz przygotowywaniu do celebrowania nowej liturgii. Niektórzy spośród księży zostali wysłani przez swoich biskupów na studia specjalistyczne do Europy, aby kraj zyskał ludzi wykształconych w dziedzinie liturgicznej. W parafiach organizowany kursy tak dla ogółu, jak i dla poszczególnych wiernych świeckich (zwłaszcza tych, którzy wykonywali jakieś czynności liturgiczne), podczas których pouczano wiernych o znaczeniu odnowy liturgicznej oraz przygotowywano grunt do jej wprowadzenia. Zmiany spowodowały entuzjazm i większą liczbę wiernych zgromadzonych na liturgii, którzy lepiej rozumieli swoją rolę w Kościele. W sposób szczególny wierni dostrzegali wartość nowego sposobu sprawowania liturgii słowa, a także odnowionej liturgii Wielkiego Tygodnia. Wiele kościołów zostało także dostosowanych do wymogów nowej liturgii. Problemem było natomiast niezrozumienie odnowy i Pisma Świętego przez duchowieństwo, któremu brakowało czasu na głoszenie wiernym katechez liturgicznych. Jednocześnie zauważano problem prawnego spoglądania na liturgię, który wyzbywał się z rozumienia jej na sposób duszpasterski. Niektórzy księża byli też przesadnie przywiązani do tradycjonalizmu, przez co blokowali odnowę liturgiczną. Ich dystans do reformy mógł wynikać z tego, że wiele tekstów było wadliwie tłumaczonych, a nowo powstałe świątynie nie zawsze można było określić jako miejsca sakralne. Wierni natomiast dostrzegali problem zbyt antropologicznego zwrotu w liturgii.
Myśl końcowa:
–
Opr. Dawid Makowski
Na podstawie: Actuositas Coetuum Episcoporum, De primis gressibus instaurationis liturgicae, w: “Notitiae” 5 (1965), s. 128-129.
UWAGA: TEKST DOTYCZY LITURGII RYTU Z 1965 R.
Szeroko na jego temat przeczytasz tutaj.
O reformie mówi wielu, ale czy zawsze opierają swoje zdanie na źródłach? Zbadajmy więc źródła!
Dawid Makowski
AUTOR SERII