Reakcje biskupów świata na odnowę liturgiczną: Konferencja Episkopatu Kongo

W trakcie wydania odpowiednich wytycznych odnoszących się do odnowionej liturgii, proszono Konferencje Episkopatów o podzielenie się swoimi spostrzeżeniami na temat przeprowadzanej reformy liturgicznej. Kwestionariusz miał zawierać trzy rubryki, które miano wypełnić: pierwsza dotyczyła elementów pozytywnych, druga negatywnych, a trzecia propozycji.

Konferencja Episkopatu Kongo rozpoczęła swoje sprawozdanie od stwierdzenia, że czas na prowadzanie założeń odnowy liturgicznej był zbyt krótki, przez co nie udało się jej wprowadzić na szerokich terenach Kongo. Duchowieństwo starało się jednak przygotować grunt pod przyszłe zmiany poprzez wygłaszanie kazań na temat odnowy liturgicznej, które skutkowały ogólnie entuzjastycznym przyjęciem odnowy, za wyjątkiem starszych seminarzystów, którzy przyzwyczaili się do języka łacińskiego w liturgii. Wprowadzono bowiem do liturgii język narodowy, którego obecność została doceniona przez wiernych, a także skomponowano nowe pieśni, dostosowane do poszczególnych elementów liturgicznych (wymieniono przy tym także przełożenie orędzia wielkanocnego na język lokalny z zachowaniem jego rzymskiej melodii). Zaczęto także dostosowywać prezbiteria do nowych wytycznych, a także ad experimentum stworzono nowe melodie śpiewów mszalnych (zapewne chodziło o ordinarium). W kontekście propozycji, które w tym wypadku były raczej przedstawieniem przyszłych planów Konferencji Episkopatu Kongo, wskazano na przeprowadzenie ogólnego spisu liczby wiernych, uczestniczących w liturgii.

Myśl końcowa:

– 

Opr. Dawid Makowski

Na podstawie: Actuositas Coetuum Episcoporum, De primis gressibus instaurationis liturgicae, w: “Notitiae” 5 (1965), s. 121.

UWAGA: TEKST DOTYCZY LITURGII RYTU Z 1965 R. 
Szeroko na jego temat przeczytasz tutaj.