Ut tuam vero dispensatiónem impléret, in mortem trádidit semetípsum ac, resúrgens a mórtuis, mortem destrúxit vitámque renovávit. | Aby wypełnić Twoje postanowienie, wydał się na śmierć krzyżową, |
Celebrans rozpoczyna teraz kolejną część modlitwy, w której wspominał będzie misterium paschalne. Mówi więc: Aby wypełnić Twoje postanowienie, wydał się na śmierć krzyżową[1]. Wspomina tu o postanowieniu Boga Ojca, gdyż pamięta o słowach Pisma: „Powiedziałem «Oto przychodzę; w zwoju księgi o mnie napisano: Jest moją radością, mój Boże, czynić Twoją wolę»” (Ps 40, 8-9). Zdanie to odnosi się do Boga Syna[2]. W momencie przewidzianym przez Boga Ojca, Syn przyjął ludzką naturę i przyszedł na ten świat, aby wypełnić nadane Mu posłannictwo[3]. Przybył, aby zbawić człowieka, czego dokonał poprzez zawiśnięcie na drzewie krzyża[4]. Dokonał tego, wydając się samemu na śmierć krzyżową, a więc dobrowolnie (por. Łk 22, 42). To właśnie wówczas na drzewie zasnął Król, aby śpiący od wieków mogli się obudzić, tak jak i On cieleśnie po trzech dniach powstał z grobu, będąc „Pierworodnym spośród umarłych” (Kol 1, 18). W ten sposób przez ofiarę swojej krwi odnowił całą ludzkość[5]. Była to cena odkupienia człowieka, dzięki której człowiek żyje już nie dla siebie, ale dla Tego, który za niego umarł i powstał z martwych (por. 2 Kor 5, 15). W ten sposób odnowił życie, ponieważ zwyciężył śmierć[6]. Pod tymi słowami rozumie się zwyciężenie diabła, będącego mniejszym niż wszechmogący Bóg, który go związał, to znaczy ujarzmił od uwodzenia wiernych[7]. Od momentu Jego śmierci każdy, kto przez wiarę spojrzy na śmierć Pańską, zostaje uzdrowiony od wszelkiego zjadliwego ukąszenia diabelskiego[8].
Dawid Makowski
[1] MRpol, s. 329*.
[2] Zob. Atto Vercellensis: Expositio epistolarum S. Pauli (PL, CXXXIV, 787).
[3] Zob. Alcuinus: Super III epistolas Pauli, VII, 10 (PL, C, 1078).
[4] Zob. Ambrosius Mediolanensis: Epistolarum classis I, XLIV, 17 (PL, XVI, 1141).
[5] Zob. Ambrosius Mediolanensis: Apologia Prophetæ David, XV, 73 (PL, XIV, 880).
[6] MRpol, s. 329*.
[7] Zob. Augustinus: De Trinitate, IV, 13, 17 (PL, XLII, 899).
[8] Zob. Augustinus: In Ioannem, XI, 11 (PL, XXXV, 1490).
Liturgia jest pasjonująca, a jej teksty zawierają mnóstwo treści teologicznych. Poznajmy je!
Dawid Makowski
AUTOR SERII