Tag: Teologia liturgii

Sakrament pokuty i pojednania został ustanowiony dla wszystkich stanów Kościoła, dla każdego grzesznika bez wyjątku, a zwłaszcza na okoliczność, gdy popełnił grzech ciężki i jego dusza pragnie powrotu do stanu łaski uświęcającej. Tertulian nazywał spowiedź „drugą deską ratunku po rozbiciu, jakim jest utrata łaski” (por. KKK 1446), co trafnie podsumowało istotę tego sakramentu uzdrowienia. Każde odłączenie się od Stwórcy sprawia głęboką ranę zarówno pojedynczemu człowiekowi,…
Dowiedz się więcej

Grzech nie może niczego odjąć Bogu, podobnie jak nasze hymny pochwalne i akty ekspiacji niczego Mu nie mogą dodać. A jednak każdorazowe przekroczenie przykazań Dekalogu jest niezmiennie Jego obrazą. Obraza ta godzi także w nas i sprawia, że zrywamy łączność ze swoim Stwórcą w mniejszym lub większym stopniu, w zależności od ciężaru winy. A jak przypomina Katechizm za ojcami soborowymi, „Stworzenie bez Stwórcy zanika” (KKK 49). Wobec tego niezbędne jest odbudowanie…
Dowiedz się więcej

Katechizm Kościoła katolickiego to wykładnia najistotniejszych zagadnień naszej wiary, począwszy od jej wyznania, poprzez celebrację świętych obrzędów, moralność chrześcijańską aż po duchowość. Te cztery części w sposób syntetyczny porządkują treści w oparciu o Pismo Święte, Tradycję, świętą liturgię i Urząd Nauczycielski Kościoła w świetle nauczania Vaticanum II i innych soborów.W drugiej części pt. „Sakramenty wiary”, autorzy wskazują na to, że odkupienie dokonane raz na zawsze na Krzyżu przez Jezusa Chrystusa uobecnia się wciąż w liturgii…
Dowiedz się więcej

Wierzący żyjący tą transcendentną celebracją zauważa, że w niej może powierzyć Bogu swe prośby (por. Flp 4, 6), spełniając tym samym nakaz Apostoła odnoszący się do ciągłej modlitwy, tj. życia zgodnego z rytuałem (por. 1 Tes 5, 17)[1]. Wie on bowiem, że do Niego zwracają się ludzie, a On ich wysłuchuje (por. Ps 65, 3)[2]. Nie chodzi tutaj jednak o jakieś jednorazowe akty pobożności, ile o rzeczywiste życie liturgią…
Dowiedz się więcej

Chociaż założenie świętej liturgii jest proste – doprowadzić wszystkich do niebieskiej ceremonii, to jednak czy można to nazwać jej celem? Jeśliby określić to za cel, to wówczas święta liturgia w Królestwie Niebieskim byłaby zbędna, a jednak będzie ona tam nieprzerwanie trwała tak, jak już trwa[1]. Celem liturgii jest zatem „bezcelowość”[2]. Słowo to należy jednak rozumieć w aspekcie braku celowości utylitarnej[3]. Nie jest ona bowiem sztywna, lecz elastyczna, zdolna…
Dowiedz się więcej

Wśród świętych jest wielu tych, którzy szczególnie umiłowali Pana właśnie w świętej liturgii[1]. Istnieje w niej bowiem kilka „elementów”, które pomagają ludziom wnikać w życie Boże, gdyż pochodzą one z boku Zbawiciela[2]. Ich celem jest usunięcie grzechu (por. Iz 27, 9). Jest to siedem sakramentów: chrzest, bierzmowanie, Eucharystia, pokuta i pojednanie, namaszczenie chorych, święcenia i małżeństwo[3]. Zostały one ustanowione przez samego Zbawiciela jako ,,arcydzieła Boże”[4].…
Dowiedz się więcej

Czy jednak wierzący potrafią dostrzec dar liturgii? Jakże wielu nazywa się chrześcijanami, lecz Ewangelia nie jest dla nich ważna! Choć biorąc udział w tej świętej liturgii, mają oni mnóstwo okazji do tego, aby żyć tak, jak powinni, to często uciekają od tego na rzecz własnej, tkliwej pobożności[1]. Wynika to z małej znajomości samego Boga, gdyż zaginęła znajomość Pana (por. Oz 4, 1). Bóg natomiast mówi do każdego człowieka: ,,Nadstaw…
Dowiedz się więcej

W świętej liturgii są zawarte tajemnice życia Chrystusa[1]. Średniowieczne opisy ofiary mszalnej zawierały dokładne wyjaśnienie, który obrzęd przynależy konkretnemu elementowi z życia Zbawiciela[2]. Te tajemnice zostały rozciągnięte przez Kościół na dłuższy przedział czasu, aby wierny mógł w nie głębiej wniknąć[3]. Wszystko to, co było niegdyś częścią życia ziemskiego Jezusa Chrystusa, teraz stanowi misterium kultu (Christus est annus)[4]. Jest to wyrażane w ,,bogatych formach, słowach, symbolach, czynnościach” [5],…
Dowiedz się więcej

Jeśliby przyjąć, że jedynym uczestnikiem tej świętej rozgrywki jest człowiek, to całe to przedsięwzięcie nie miałoby sensu, gdyż w końcu stałoby się ono dla niego nudne[1]. Dopiero wówczas, gdy dostrzega się w tej liturgii także innych, to zauważa się bez problemu, że jest ona czymś nader potrzebnym[2]. Z poprzednich tekstów tej serii wynika, że istnieją ,,jak gdyby” dwa główne podmioty liturgii: Bóg (dzielący się swoją miłością) i człowiek (odpowiadający na ową miłość)[3]. Jednak…
Dowiedz się więcej

Jeżeli przyjmuje się, że liturgia potrzebuje znaków, aby wyrazić to, co niewidzialne (por. Rz 1, 19), to trzeba tu zauważyć przede wszystkim tzw. znaki naturalne, które jawią się człowiekowi jako pewnego rodzaju widzialne znaki łaski, które są zakotwiczone w życiu Trójjedynego[1]. To właśnie one tchną transcendencją, to znaczy: Bożym uświęceniem[2], które sprawia, że człowiek może poznawać ,,Twórcę piękności” (Mdr 13, 3) w dziełach włączonych w liturgii…
Dowiedz się więcej