Kategoria: Niższe urzędy Kościoła

Przed uroczystymi obłóczynami w kościele odbywa się ostateczna ceremonia przyjęcia probantek do nowicjatu w następujący sposób:W wigilię swego przyjęcia do zakonu, probantka obchodzi wszystkie siostry (od najstarszej do najmłodszej) i padając każdej do stóp, prosi, aby przyjęła ją w poczet zakonnik. Do starych sióstr prowadzi ją sama mistrzyni i razem z nią prosi, by przyczyniła się za nią przy ksieni. Tę prośbę ponawia probantka, gdy nadejdzie czas uroczystych obłóczyn, a także przed pierwszą profesją.Nazajutrz mistrzyni nowicjuszek wprowadza…
Dowiedz się więcej

Święcenia niższe, a więc początkowo pięć stopni, które obejmowały urzędy: ostiariatu, lektoratu, egzorcystatu, akolitatu i subdiakonatu, były najpierw posługami powstałymi na rzecz poszczególnych wspólnot. Pierwotne zadania poszczególnych minorystów obejmowały zupełnie inny zakres funkcji, niż to miało miejsce później. W poniższym artykule zostanie przedstawiona tematyka reformy (choć można nazwać to także ,,rewolucją”) w zakresie przeznaczenia stopni niższych, jaka dokonała się na końcu starożytności i początku średniowiecza.…
Dowiedz się więcej

Suche Dni Adwentu, Wielkiego Postu, okresu po Zesłaniu Ducha Świętego czy też Wrześniowe, to czas, w którym Kościół przez wieki przekazywał wybranym mężczyznom poszczególne urzędy, związane z sakramentem święceń. Według dawnego prawa, przestrzeganego do dziś we wspólnotach związanych z niegdyś istniejącą Komisją Ecclesia Dei, o ile święceń niższych i tonsury można było udzielać w każde święto, o tyle urzędy wyższe przekazywano jedynie w kilku terminach: podczas Sobót Suchych Dni (cztery…
Dowiedz się więcej

Spoglądając zarówno na wiele internetowych dyskusji czy nagłówków różnych postów, jak też czytając wiele książek, można natknąć się na pewien problem, który jest związany z nazewnictwem osoby pełniącej zadania nadzwyczajnego szafarza Komunii św. W zasadzie użyte przed chwilą sformułowanie ,,pełniącej zadania” jest tutaj nie trafione, co zostanie zresztą ukazane poniżej, jednakże zdaje się, że póki co najlepiej oddaje ono istotę sprawy. Mianowicie chodzi o to, czy szafarz nadzwyczajny pełni…
Dowiedz się więcej

Jakiś czas temu na łamach portalu ,,Z pasji do liturgii” pojawił się artykuł, który przedstawiał ceremonię udzielenia święceń prezbiteratu w dawnym rycie rzymskim. Chcąc zatem kontynuować opis celebracji święceń w tym rycie liturgicznym, a więc w wersji sprzed reform dokonanych po Soborze Watykańskim II, warto zagłębić w główny niższy stopień posługiwania, a więc w posługę diakona.WprowadzeniePrzez długi czas diakonat był jedynym niższym stopniem w Kościele, co już się szeroko ukazało w artykule…
Dowiedz się więcej

Ze wszystkich niższych święceń (ordines minores) na tym terenie istniał tylko ostiariat. Tą posługę określa się poprzez klucz. Był obecny także akolitat. Ta posługa istniała po to, by oświetlać świątynię. W ich księgach daje się rozpoznać też egzorcystów, psalmistów i lektorów. Wreszcie widać wzmianki o subdiakonie, który powinien nosić kielich i patenę.Aby zostać diakonem lub prezbiterem, koniecznie trzeba było przyjąć wyższe święcenia (ordines majores), które można już było otrzymać…
Dowiedz się więcej

Zagłębiając się w kolejne etapy historii święceń, nie sposób ominąć celebracji święceń – wraz z jej modlitwami – obecnej w sakramentarzach, czyli pierwszych księgach, które zawierały modlitwy przy sprawowaniu różnych obrzędów liturgicznych. W poniższym artykule zostanie zwrócona uwaga na sakramentarz gelazjański. Księga ta była szczególnie znana w Galii, przez co stała się swoistą podstawą rytów gallikańskich.O święceniach w sakramentarzu w ogólnościSakramentarz gelazjański w części poświęconej święceniom w ogólności przedstawia kilka…
Dowiedz się więcej

Znając już wygląd celebracji święceń w dokumentach z początku średniowiecza, warto zagłębić się w treści księgi, która zawierała już pewne nowe elementy, zbliżające całą celebrację święceń do stanu, jaki został zawarty w Pontificale Romanum z 1961-1962 r. Chodzi rzecz jasna o Pontyfikał Rzymsko-Germański (zwany również Pontyfikałem Mogunckim lub Pontyfikałem Ottona), który pochodzi z X w., a dokładniej, na co wskazuje M. Zachara, z okresu pomiędzy 950 a 962 r[1]. Przedstawiana księga została…
Dowiedz się więcej

Dość duży wpływ na kształtowanie się liturgii Kościoła miały sakramentarze. Ostatnimi czasy na łamach tej strony pojawił się artykuł nt. święceń w Sakramentarzu gelaziańskim. Warto więc wspomnieć jeszcze o dwóch innych sakramentarzach, które zawierały niektóre obrzędy święceń. Chodzi rzecz jasna o Sakramentarz z Werony zwanym leoniańskim i Sakramentarz gregoriański.Na samym początku warto poznać parę informacji na temat analizowanych ksiąg. Sakramentarz z Werony (in. Kodeks z Werony/Sakramentarz leoniański) pochodzi z VI…
Dowiedz się więcej

W piątym wieku galijska wspólnota Kościoła przeżywała trudności, które były związane m.in. z podmiotowością prawną duchownych zamieszkujących w Galii. Chcąc przeciwdziałać podporządkowaniu ich państwu, stworzono spis duchowieństwa, do którego oprócz diakonów i kapłanów dołączono również niższych posługujących (subdiakonów, akolitów, egzorcystów, lektorów, ostiariuszy oraz psalmistów). Znaleźli się więc tam wszyscy ci, którzy wówczas piastowali jakieś urzędy we wspólnocie Kościoła galijskiego. Dokument ten jest ważny również z tego względu,…
Dowiedz się więcej