Kategoria: Podstawy prawa liturgicznego

Punktem wyjścia do koniecznej obecności w ogóle prawa w Kościele – według R. Sobańskiego – jest pojęcie, którym ongiś Kościół pojmował sam siebie w czasach, gdy mocno przeżywał swoje istnienie jako tajemnicę[1]. Chodzi oczywiście o pojęcie communio[2]. W soborowej konstytucji o Kościele Lumen gentium zostało podkreślone, że Chrystus jedyny Pośrednik, ustanowił swój Kościół święty, tę wspólnotę [communio] wiary, nadziei i miłości tu na tej ziemi, jako widzialny organizm (KK 8).…
Dowiedz się więcej

Ponieważ poprzez liturgię Bóg dokonuje uświęcenia człowieka (KL 7), a ona sama – jak zauważył Ł. Korporowicz – opiera się na „ludzkim poszukiwaniu”[1], dlatego musiała stać się także przedmiotem zainteresowania prawa kanonicznego[2]. Zjawisko liturgii w Kościele łacińskim ma złożony charakter. Bowiem w jego skład wchodzą nie tylko elementy teologiczne, ale i prawne[3]. Problematyka sprawowania liturgii choć nie ogranicza się jedynie do sfery prawnej, bo poza nią znacząco…
Dowiedz się więcej

Słowo liturgia, które etymologicznie pochodzi od greckich leitos[1] i ergon[2], pierwotnie używane w Grecji nie miało nic wspólnego nawet z kultem oddawanym pogańskim bogom. Tym terminem określano działania najpierw i przede wszystkim o charakterze politycznym, a także społecznym, mające na celu służbę innym. B. Nadolski i M. Kunzler wyraźnie wskazują, że ówczesne znaczenie liturgii wskazywało nie tyle na dzieło ludzi, do czego odnosi się chrześcijańskie rozumienie tego słowa, ile bardziej…
Dowiedz się więcej

Prawo liturgiczne – jak stwierdził A. Montan – to kontrowersyjna formuła[1]. Są bowiem autorzy, którzy używają tego terminu bez większych trudności, definiując tę dziedzinę prawa jako zbiór praw i norm dyscyplinujących życie liturgiczne Kościoła[2]. Ale nie brakuje i takich, którzy to pojęcie uważają za nieadekwatne, dwuznaczne, anachroniczne. Sugerują, że jest owocem koncepcji pozytywistycznej i niejako krępuje liturgię, gdyż ta powinna być bardziej niezależna względem prawa. Ponadto w tej drugiej koncepcji mówi się wyraźnie…
Dowiedz się więcej

W konstytucji o liturgii świętej Soboru Watykańskiego II można przeczytać, że liturgia składa się z części niezmiennej, mającej swoje źródło w prawie Bożym, oraz z części zmiennych, które nie tylko, że mogą, ale nawet powinny być zmieniane, ponieważ wraz z upływem czasu stały się niewłaściwe, bądź nabrały elementów nieodpowiadających jej wewnętrznej naturze (KL 21). Wierności zachowywania tych części strzeże prawo kanoniczne, a szczególnie wchodzące w jego skład prawo liturgiczne[1],…
Dowiedz się więcej