Antyfona:
„Objawi się chwała Pańska i wszyscy ludzie ujrzą zbawienie przychodzące od naszego Boga”.
Objaśnienie:
Powyższa antyfona, umiejscowiona w liturgii Mszy wigilijnej Uroczystości Narodzenia Pańskiego jako antyfona komunijna, bardzo mocno wiąże się z introitem tej celebracji. Na wzór introitu, stanowi ona parafrazę słów Pisma Świętego, konkretnie: Księgi Izajasza, który napisał: „Wtedy się chwała Pańska objawi, razem ją wszelkie ciało zobaczy, bo usta Pańskie to powiedziały” (Iz 40, 5). Haymo z Halberstadt (+853) w swoim Komentarzu do Księgi Izajasza, wspomina o tym, że fragment ten dotyczy ściśle osoby Syna Bożego[1]. Objawienie się chwały Pańskiej to innymi słowy przybycie na ten świat Syna Bożego (por. Iz 53, 1; J 12, 38; Rz 10, 16). Psalmista wzywa bowiem: „Powstań, chwało moja” (Ps 150, 2). Chrystus zaś powiada, że Bóg Ojciec otoczył Syna Człowieczego chwałą (por. J 13, 31-32). Tę chwałę ujrzeli ludzie, ponieważ dostrzegli Jego cuda[2]. W Nim bowiem zamieszkała pełnia łaski (por. J 1, 14). Mówi się więc o tym, że objawi się chwała Pańska, ponieważ Niewidzialny ukazał się jako Widzialny[3]. Dostrzegli to ludzie, stąd właśnie się mówi: wszyscy ludzie ujrzą zbawienie. Świadczy o tym Jan, gdy pisze: „Zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę” (J 1, 14). Wspomina się o tym, że nie tylko wybrani, ale wszyscy ujrzą Boże zbawienie, gdyż zapowiedział to prorok Izajasz, wspominając o pokoju mesjańskim (por. Iz 2, 2). Chrystus przez swoje posłannictwo objawił bowiem chwałę Bożą nie tylko wśród Żydów, ale także wśród pogan (por. Iz 49, 6)[4]. W ten sposób ludzie dostrzegali w Nim pełnię łaski (według człowieczeństwa) i pełnię prawdy (według bóstwa)[5]. Antyfona wskazuje przy tym na zbawienie przychodzące od naszego Boga, ponieważ Chrystus przyszedł od Boga Ojca i szedł do Boga Ojca (por. J 13, 3). Wyszedł od Ojca, bo jako nieśmiertelny Bóg od początku istniał w postaci Bożej, a jako śmiertelny człowiek zaczął istnieć w czasie[6]. Chrystus jest bowiem owym Wschodzącym Słońcem, o którym wspominał Zachariasz w swoim proroctwie (por. Łk 1, 78). Choć Kościół wyraził tęsknotę za tym światłem w specjalnej Antyfonie „O Oriens”, która rozbrzmiewała w modlitwie nieszporów 21 grudnia, to teraz raz jeszcze wspomina o nadchodzącym zbawieniu, bo ciągle rozbrzmiewają słowa Mistrza: „Oto stoję u drzwi i kołaczę: jeśli kto posłyszy mój głos i drzwi otworzy, wejdę do niego i będę z nim wieczerzał, a On ze Mną” (Ap 3, 20).
Dawid Makowski
Chcesz przeczytać więcej takich treści? Znajdziesz je w specjalnej podstronie!
[1] Zob. Haymo Halberstatensis: Commentaria in Isaiam, XL (PL, CXVI, 909).
[2] Zob. Ioannes Scotus Erigena: Commentarius in Evangelium secundum Joannem, I, 11-29 (PL, CXXII, 298).
[3] Zob. Absalon Sprinckirsbacensis: Sermones, I (PL, CCXI, 45).
[4] Zob. Haymo Halberstatensis: Commentaria in Isaiam, XL (PL, CXVI, 909).
[5] Zob. Ioannes Scotus Erigena: Commentarius in Evangelium secundum Joannem, I, 11-29 (PL, CXXII, 298).
[6] Zob. Augustinus: Tractatus in Ioannis Evangelium, CV, 7 (PL, XXXV, 1907).
situs toto link slot situs toto toto togel situs togel situs toto link togel link slot situs slot link slot situs togel toto slot link togel situs toto kawi898 jacktoto toto togel link slot toto togel slot online link slot slot gacor jacktoto