Tag: święcenia niższe

Święcenia niższe i subdiakonat, wraz z ceremonią przygotowującą do przyjęcia tych stopni, zostały zreformowane w drugiej połowie 1972 r. Natomiast nowy mszał wydany przez Pawła VI (+1978), ujrzał światło dzienne w 1970 r. Zatem w okresie od 1970 r. do 1972 r., a więc przez około dwa lata duchowni niższych święceń oraz subdiakoni brali udział w zreformowanej liturgii. Natomiast dostosowywanie ich funkcji do reformowanej liturgii, rozpoczęło się już w 1965 r., kiedy to wydano pierwsze wytyczne względem…
Dowiedz się więcej

Ostatnimi czasy na łamach tej strony ukazała się publikacja, nt. funkcji liturgicznych (munus), które pełnili duchowni święceń niższych i subdiakoni w nowej liturgii mszalnej między 1970 a 1972 r. Dzisiaj uwaga zostanie skupiona na tej samej tematyce, tyle że w innym przedziale czasowym. Warto zgłębić się bowiem we właściwe funkcje osób po tonsurze, ostiariuszy, lektorów, egzorcystów, akolitów i subdiakonów w dawnej liturgii mszalnej. Wszak do dziś te święcenia są udzielane we wspólnotach podległych niegdyś…
Dowiedz się więcej

Znając już zarys powstania święceń niższych i wyższych, warto poznać kształtowanie się obrzędu udzielania tych urzędów, począwszy od tekstów biblijnych, poprzez m.in. dzieło przypisywane Hipolitowi (+236), a skończywszy na Statutach Kościoła Starożytnego (V w.).Pismo ŚwiętePierwszym źródłem, nad którym należy się pochylić, jest tekst natchniony – Pismo Święte. Na samym początku warto się zająć opisem wybrania następcy Judasza (Dz 15-26). Cała procedura wyboru nowego członka…
Dowiedz się więcej

Przyglądając się dokumentom soborowym pod kątem święceń, wielokrotnie można się natknąć na to, że w hierarchii kleru występuje tam stopień psalmisty. Właśnie dlatego warto zagłębić się w tę tematykę, aby rozstrzygnąć, czy urząd ten był święceniem, czy tylko jakąś funkcją lub posługą.Na początek warto sobie przedstawić dwa dokumenty traktujące na ten temat. Synod w Laodycei (ok. 360 r.) w kanonie XXIII wspominał o lektorach i kantorach (tj. psalmistach) pod kątem używanych szat. Mocą…
Dowiedz się więcej

Bardzo ważną i interesującą kwestią zarówno pod kątem historii Kościoła, jak i sakramentu święceń była praktyka święcenia dzieci. Poznając zarys powstania święceń niższych, można było zaobserwować, że nie każdy stopień mniejszy wymagał ukończenia dwudziestu lat życia. Tak było m.in. z lektoratem. Właśnie, dlatego warto przybliżyć sobie ideę i sens wyświęcania młodzieńców na poszczególne urzędy.Najbardziej znanym stopniem, na który od początku wybierano młodych chłopców, był lektorat. E. Górski przyczynę…
Dowiedz się więcej

Przyglądając się dzisiejszej liturgii sprawowanej według ksiąg z 1962 roku, dostrzeże się, że ministranci w tej liturgii swoim strojem przypominają kleryków. Taka praktyka ma swoje korzenie już w XVI w., kiedy to z braku duchownych niższych święceń Kościół zaczął pozwalać świeckim mężczyznom zastępować akolitów w niektórych czynnościach (m.in. w podawaniu ampułek). Po reformie liturgicznej dokonanej w ubiegłym stuleciu, w Kościele powszechnym zachowały się jedynie dwa święcenia niższe zwane odtąd…
Dowiedz się więcej

Po Soborze Trydenckim (1545-1563) w wielu miejscach świata zaczęło brakować duchownych, gdyż (m.in.) wprowadzono wówczas obowiązek kształcenia przyszłych kapłanów w seminariach. Wówczas pojawiły się pierwsze głosy dotyczące tego, aby zmienić dyscyplinę Kościoła względem tych pomocniczych stopni kościelnego posługiwania, co – bez zgody Stolicy Apostolskiej – wprowadziły w życie Synody w Avignon w 1594 r. i w Reims w 1583 r., dopuszczając do służby przy ołtarzu świeckich (głównie młodych chłopców) bez tonsury…
Dowiedz się więcej

Pięćdziesiąt lat temu w Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny światło dzienne ujrzało Motu Proprio Ministeria Quædam papieża Pawła VI (+1978), modyfikujące dyscyplinę Kościoła względem stopni, które od X w. nazywały się święceniami niższymi i wyższymi (ordines minores et maiores)[1]. Reformie poddane zostały bowiem następujące stopnie: ostiariat, lektorat, egzorcystat, akolitat i subdiakonat. Ponadto dokonano reformy tonsury, czyli inicjacji do stanu duchownego[2]. Dzisiaj…
Dowiedz się więcej

Funkcja liturgiczna (munus) będąca pewną czynnością, wykonywaną przez ogół lub poszczególnych wiernych w liturgii, jak i poza nią, jest swoistym działaniem mającym na celu spełnienie konkretnych wymagań, jakie stawia przed człowiekiem poszczególny urząd (szczególnie w przypadku posług) czy też w ogóle sam fakt bycia częścią organizmu Kościoła. Człowiek wierzący przez całe swoje życie służy Bogu, a więc spełnia pewne posłannictwo[1]. Dawniej w liturgice panowało przekonanie, że człowiek spełnia…
Dowiedz się więcej

W ostatnim czasie papież Franciszek zezwolił na ustanawianie kobiet do posług lektoratu i akolitatu. Wiele osób obawia się, że decyzja ta spowoduje w niedalekiej przyszłości zezwolenie Kościoła na święcenie kobiet w stopniu diakona. Pojawia się zatem pytanie: czy kiedykolwiek w historii Kościoła istniał urząd diakonatu dostępny dla kobiet? Odpowiadając na to pytanie należy podkreślić, że czym innym jest święcenie (ordinatio), a czym innym jest posługa (ministerium). Dlatego nie można powiedzieć, że kiedyś…
Dowiedz się więcej