Związek egzorcystatu z katechistatem w przemówieniach szafarza podczas obrzędów święceń i ustanowień
Ustanowienie katechisty (2021)TŁUMACZENIE NIEOFICJALNE | Święcenia egzorcystatu (1961-1962)TŁUMACZENIE NIEOFICJALNE
|
Najdrożsi synowie i córki, nasz Pan Jezus Chrystus, przed swoim powrotem do Ojca, polecił uczniom głosić Ewangelię aż na krańcach świata. Od dnia Pięćdziesiątnicy, Kościół wspierany przez Ducha Świętego, wiernie realizował swoje zadania, zawszei wszędzie przekazując wiarę poprzez słowa i działania wielu świadków. Sam Duch Święty nie przestaje obdarzać Kościoła różnorodnymi charyzmatami dla dobra wspólnego. Jako uczestnicy misji Chrystusa kapłana, proroka i króla, wszyscy ochrzczeni pełnią aktywne role w życiui działalności Kościoła. Niektórzy z nich otrzymują szczególne powołanie do wykonywania posług ustanowionych przez Kościół. Teraz wy, którzy już aktywnie uczestniczycie w życiu chrześcijańskiej wspólnoty, jesteście wezwani do trwałej posługi katechistów. Zachęcamy was do naśladowania duchowego zapału apostolskiego, podobnie jak mężczyźnii kobiety, którzy wspierali Pawła i innych apostołów w głoszeniu Ewangelii. Wasza posługa powinna być zawsze zakorzeniona w głębokim życiu modlitewnym, budowana na solidnej doktrynie oraz napędzana autentycznym zapałem apostolskim. Zbliżycie do Kościoła osoby, które mogą być od niego oddalone; będziecie intensywnie współdziałać w szerzeniu słowa Bożego; nieustannie ożywiać ducha lokalnego Kościoła, którego parafia jest jakby komórką. Jako świadkowie wiary, nauczyciele i mistagodzy, towarzyszei przewodnicy nauczający w imieniu Kościoła, wasza praca powinna być zharmonizowana z posługą wyświęconych w różnych formach apostolatu. Współpracujecie na równi w misji powierzonej przez Chrystusa Kościołowi, zawsze gotowi odpowiedzieć każdemu, kto pyta o uzasadnienie nadziei, która w was jest. | Drodzy synowie, kandydaci do urzędu egzorcystów, musicie być świadomi obowiązków, które przyjmujecie na siebie. Egzorcysta ma za zadanie wypędzać demony; kierować osoby nieprzystępujące do komunii, aby ustąpiły miejsca innym; oraz używać wody święconej w swojej posłudze. Otrzymujecie więc moc nakładania rąk na osoby opętane. Dzięki nałożeniu waszych rąk, łasce Ducha Świętego i wypowiedzeniu słów egzorcyzmu, nieczyste duchy zostają wygnane z opętanych ciał. Dlatego starajcie się, aby tak jak wy wypędzacie demony z innych osób, również oczyszczać swoje umysły i ciała z wszelkich nieczystości i złych intencji. Nie pozwólcie, aby te same siły, które wypędzacie u innych, przejęły kontrolę nad wami przez wasze posługiwanie. Nauczcie się wykorzystać swoje zadanie do pokonywania własnych wad, aby przeciwnik nie miał żadnych roszczeń wobec waszego postępowania. Wtedy bowiem będziecie prawidłowo panować nad demonami w innych, gdy najpierw pokonacie ich wieloraką złośliwość w sobie. Niech Pan pozwoli wam to czynić przez swojego Ducha Świętego. |
Przemówienie przy święceniach egzorcystatu podkreśla to, że nowi egzorcyści muszą poznać swoje obowiązki, takie jak wypędzanie demonów, wskazywanie nieprzystępującym do komunii, by ustąpili miejsca, i korzystanie z wody święconej. Egzorcyści otrzymują moc kładzenia rąk na opętanych, a dzięki łasce Ducha Świętego i słowom egzorcyzmu, wypędzają złe duchy. Tekst zwraca uwagę, że egzorcyści powinni pracować nad oczyszczeniem swoich umysłów i ciał z wszelkiej nieczystości i zła, aby nie ulec demonom, które wypędzają. Muszą nauczyć się kontrolować swoje słabości, żeby przeciwnicy nie mogli rościć sobie prawa do ich dusz. Dopiero po pokonaniu zła we własnym wnętrzu będą skutecznie wypędzać demony z innych. Na koniec tekst zawiera modlitwę, prosząc Boga o wsparcie w tym dziele przez moc Ducha Świętego.
Przemówienie przy ustanawianiu katechistów, na samym już początku nawiązuje do polecenia Jezusa, by głosić Ewangelię na całym świecie. Zarazem zaznacza, iż Kościół od dnia Pięćdziesiątnicy przez Ducha Świętego wiernie wypełnia to polecenie, przekazując wiarę poprzez słowa i przykłady niezliczonych świadków. Albowiem Duch Święty nieustannie obdarza Kościół różnorodnymi charyzmatami dla wspólnego dobra. Wszyscy ochrzczeni mają aktywne role w Kościele jako uczestnicy misji Chrystusa. Niektórzy są powołani do specjalnych posług. Tekst zwraca się do tych, którzy już działają w chrześcijańskiej wspólnocie, zachęcając ich do stałej posługi katechisty. Katechiści powinni żyć duchem apostolskim, naśladując pomocników św. Pawła i innych apostołów, być zakorzenieni w modlitwie, zdrowej doktrynie i apostolskim zapałem. Ich zadaniem jest przyprowadzanie ludzi do Kościoła, współpraca w przekazywaniu słowa Bożego i pielęgnowanie wspólnoty parafialnej. Jako świadkowie wiary mają współpracować z tymi, którzy – jako wyświęceni – pełnią różne posługi w Kościele.
Przy analizie obu przemówień z filologicznego punktu widzenia można dostrzec kilka kluczowych elementów, które stanowią bazę do ich porównania. Wprawdzie oba teksty używają języka łacińskiego w sposób bardzo formalny i precyzyjny, z licznymi odniesieniami teologicznymi i liturgicznymi, jednak już na pierwszy rzut oka widać, iż przemówienie na ustanowienie katechisty jest tekstem o wiele dłuższym, aniżeli przy przemówieniu proklamowanym przy wyświęcaniu egzorcysty.
Przemówienie wygłaszane przez szafarza podczas święceń egzorcystatu ma zdecydowanie autorytatywny i ostrzegawczy charakter. Koncentruje się na obowiązkach egzorcystów, podkreślając ich odpowiedzialność oraz konieczność zachowania moralnej czystości. Tekst zawiera zarówno dosłowne opisy obowiązków egzorcystów, jak i metaforyczne ostrzeżenia dotyczące moralnej czystości, takie jak chociażby „omnem immunditiam ejiciatis” (usuńcie wszelką nieczystość). Tematy tego przemówienia obejmują duchową walkę, moralną czystość i odpowiedzialność, a styl jest bardziej formalny, zawierający elementy ostrzeżenia i nakazu. W kontekście tego tekstu mamy do czynienia ze swego rodzaju instrukcją liturgiczną, skierowaną do egzorcystów i poruszającą zagadnienia związane z walką z demonami. Spoglądając na wspólnotę Kościoła na podstawie tego przemówienia, relacje pomiędzy jej członkami są hierarchiczne, z wyraźnie zaznaczonym podziałem na egzorcystów i osoby opętane.
Tekst ustanowienia katechisty ma charakter dydaktyczny i motywujący, koncentrujący się na misji Kościoła oraz roli wiernych w rozpowszechnianiu Ewangelii. Jezus Chrystus przed swoim wniebowstąpieniem nakazał uczniom głosić Ewangelię „usque ad fines terrae” – aż po krańce ziemi, co uwypukla uniwersalny charakter misji chrześcijańskiej. Podkreśla aktywne zaangażowanie wiernych w życie kościelne, korzystając z metafor odnoszących się do życia duchowego i misji, takich jak „spiritum apostolicum” (duch apostolski) czy „fidei testes” (świadkowie wiary). Motywy w tym kontekście związane są z misją, wiarą i wspólnotą, a styl jest bardziej narracyjny i opisowy, zawierający elementy zachęty oraz wsparcia. Pod względem konwencji, tekst ustanowienia katechisty ma charakter raczej pastoralnego przemówienia skierowanego – rzecz jasna – do ustanawianego katechisty, ale i zarazem do szerokiej wspólnoty wiernych, gdzie każdy pełni swoją rolę, a wszyscy współpracują na chwałę Bożą.
