Tag: Liturgia

Czy istnienie problemów to zjawisko normalne? Tak, choć wiele zależy od sposobu ich rozwiązania, gdyż prawidłowym sposobem rozwiązywania tego typu zagwozdek jest droga ,,prawdy i wierności Kościołowi”[1]. Każdy, kto kocha liturgię, będzie starał się ją pielęgnować[2]. Taka osoba wie bowiem, że nie potrzeba wiele, aby zniszczyć świętą celebrację[3]. Ktoś taki jest na tyle zaznajomiony ze świętym obrzędem, iż wie, że jest to Boży dar, który do niego nie należy[4]. Właśnie dlatego…
Czytaj dalej

W celu przybliżenia wszystkich przepisów, dotyczących wielkopostnych zgromadzeń, pragniemy przypomnieć, że:Kościół bardzo zachęca do tego, aby zachowywać zgromadzenia na wzór rzymskich “stacji” (PS, nr 16).Stacjami tymi winny być znaczniejsze świątynie Kościoła lokalnego, jak np. sanktuaria, bazyliki, miejsca pielgrzymek, katedra etc. (CE, nr 260).Do tych stacji, w których ma się odbywać Msza św., może wieść procesja, której kształt jest tożsamy z kształtem procesji wejścia: ministrant z kadzielnicą, usługujący z krzyżem…
Czytaj dalej

Oto święty czas Wielkiego Postu – Dni zbawienne. Celem liturgii jest uwielbienie Boga, a następnie nasze cierpienie i umieranie z Chrystusem, abyśmy z Nim mogli zmartwychwstać do nowego życia. Radość na Wielkanoc zależy od należycie i w duchu Kościoła odprawionego Wielkiego Postu. Na nic zewnętrzne praktyki, trzeba z głębin duszy zacząć odnowienie i tam przeżywać cierpienia Chrystusa; trzeba z Nim odbyć Drogę Krzyżową.,,Nie płaczcie nade mną, ale sami nad sobą…
Czytaj dalej

„Panie, nie według grzechów naszych uczyń nam, ani według nieprawości naszych oddawaj nam” (Ps 102, 10).Kościół święty, Matka nasza, przygotowuje nas stopniowo do głównych świąt swego cyklu liturgicznego. Jak wiadomo, dwie wielkie tajemnice, około których obraca się cała ekonomia chrześcijańska: Wcielenie i Odkupienie, rządzą całym rokiem liturgicznym. Dlatego też Kościół dokłada wszelkich starań, aby przygotować swe dzieci do godnego i pobożnego…
Czytaj dalej

Apokalipsa św. Jana Apostoła to księga, która w całym kanonie Nowego Testamentu uchodzi za dzieło skierowane w sposób szczególny do wspólnoty Kościoła. Pojęcia takie, jak: zgromadzenie, Ecclesia zajmują w niej miejsce uprzywilejowane. Autor natchniony ukazuje dwa wymiary Kościoła: doczesny i nadprzyrodzony. Przez aspekt widzialny rozumie się doczesną społeczność, która wierzy, jest poddawana próbom i prześladowaniom oraz nieustannie doznaje pomocy ze strony Chrystusa. Drugi aspekt, określony mianem nadprzyrodzonego, stanowi królestwo…
Czytaj dalej

Najbardziej merytoryczny w swoim przekazie opis istoty zgromadzenia liturgicznego jako ludu nowego Przymierza zawiera List do Hebrajczyków. Zgromadzenie jest centralnym tematem tej księgi. Każde konkretne zgromadzenie zwane Kościołem posiada jeden charakterystyczny rys. Jego istotą jest osoba Jezusa Chrystusa, a Jego obecność stanowi o strukturze tej wspólnoty, jej istotnych cechach i funkcjach[1].List do Hebrajczyków klarownie zaznacza paralelizm pomiędzy Starym a Nowym Testamentem. Nie ma między nimi sprzeczności,…
Czytaj dalej

Św. Paweł w swoich listach kierowanych do pierwszych wspólnot chrześcijańskich podawał przepisy, rady i zakazy. Pochwalał swoich słuchaczy zwłaszcza za przestrzeganie tradycji[1]. Charakterystycznym terminem, którego używał w odniesieniu do zgromadzeń w znaczeniu religijnym jest słowo Ecclesia. Najwięcej przedmiotowych odniesień znaleźć można w Pierwszym Liście do Koryntian[2]. Korynt był miastem, gdzie sprawowano Eucharystię w ramach posiłku wspólnego, uczty braterskiej zwanej agapą (1 Kor 11, 20). Agapa to wieczerza…
Czytaj dalej

Dzieje Apostolskie przekazują, że Apostołowie po wniebowstąpieniu Jezusa powrócili do Jerozolimy i zaczęli zbierać się w sali na górze, aby trwać jednomyślnie na modlitwie (Dz 1, 14). Realizacja takiej postawy jest konsekwencją okazywania posłuszeństwa Jezusowi, który pozostawił im czytelny nakaz (Mt 28, 20; 1 Kor 11, 25). Sala na górze to biblijny Wieczernik[1]. Nie zostały podane przy czyny, dla których tam właśnie zebrali się Apostołowie. Można jednak sądzić, że chodzi…
Czytaj dalej

Faktem jest, że u początku zgromadzeń ludu w Nowym Testamencie stoi osoba i publiczna działalność Jezusa Chrystusa[1]. Apostołowie przekazali wspólnocie pierwotnego Kościoła wzorce bezpośrednio przyjęte od Jezusa Chrystusa. Zarówno wtedy, jak i w aktualnych zgromadzeniach liturgicznych osoba Chrystusa znajduje się w centrum i stanowi w nich najistotniejszy i konieczny element[2]. Natomiast przekazy ewangeliczne wskazują na ludzi, którzy gromadzili się wokół Jezusa, a miejscem tych zgromadzeń były synagogi (Mk 1, 21,…
Czytaj dalej

Zgromadzenie liturgiczne jest z jednej strony miejscem, gdzie wierzący spotyka Pana, z drugiej także stanowi rzeczywisty znak wspólnoty. Owa wspólnota to nie odizolowana cząstka Mistycznego Ciała Chrystusa, ale Kościół, który aktualizuje się i jest obecny w konkretnym miejscu, i grupie wiernych. Podobnie zgromadzenie liturgiczne jest Kościołem modlącym się, uświęcającym i oddającym chwałę Bogu[1]. Reprezentuje ono w określonym czasie i przestrzeni nowy lud Boży, powołany przez Boga w mocy Ducha…
Czytaj dalej