Obrzędy święceń prezbiteratu – Przepisy obrzędowe

W celu przybliżenia wszystkich przepisów obrzędowych liturgii święceń prezbiteratu, przypominamy, że:

1. Obrzęd święceń winien odbywać się w kościele katedralnym lub w kościele, z którego pochodzi kandydat/kandydaci lub – w przypadku święcenia mnichów czy zakonników – kościół klasztorny, bądź jakikolwiek znaczniejszy dla diecezji kościół (DOEPD, nr 108).
2. Dniem święceń jest przede wszystkim niedziela lub święto. Nie wyklucza się bynajmniej innych dni, za wyjątkiem Triduum Paschalnego, Środy Popielcowej, Wielkiego Tygodnia oraz Wspomnienia wszystkich wiernych zmarłych (DOEPD, nr 109).
3. Jeśli dzień na to pozwala (tj. nie jest to Uroczystość, Niedziela Adwentu, Niedziela Wielkiego Postu, Niedziela Wielkanocy, Dzień w ciągu oktawy) to wolno odprawić Mszę św. z formularza Mszy obrzędowej. W innych przypadkach sprawuję się Mszę z dnia z czytaniami dnia. Jeśli jednak Mszę św. sprawuje się w święta Apostołów, kiedy to sprawowanie Mszy św. obrzędowej jest zakazane, wolno jedno spośród czytań wybrać ze zbioru perykop na Mszę święceń diakonatu (CE, nr 499).
4. Diakoni, którzy są kandydatami do święceń, przywdziewają stułę na sposób diakoński w kolorze dnia lub białym albo świątecznym (CE, nr 536).
5. Msza św. do Ewangelii włącznie odbywa się jak zwykle. W procesji wejścia kandydaci do święceń idą za diakonem, który niesie Ewangeliarz lub – gdy diakonów jest więcej – za ostatnim spośród diakonów, którzy nie przyjmują święceń prezbiteratu (CE, nr 538).
6. Gdy biskup usiądzie po usłyszeniu słów Ewangelii, jeden z diakonów wzywa kandydatów z imienia i nazwiska (CE, 541).
7. Prośba o wyświęcenie kandydatów i zapewnienie biskupa o godność kandydatów należy do prezbitera, który brał udział w formacji kandydatów (DOEPD, nr 122).
8. Po upewnieniu się przez biskupa w kwestii godności przedstawianych kandydatów, szafarz święceń wygłasza homilię (CE, nr 543).
9. Po homilii biskup zadaje kandydatom pytania. Takich pytań jest w sumie pięć DOEPD, nr 124).
10. Po pytaniach o gotowość przyjęcia święceń i zobowiązań z nich płynących, padają trzy pytania przyrzeczeń (CE, nr 545). Podczas nich każdy z kandydatów wkłada swoje dłonie w dłonie biskupa (DOEPD, nr 125).
11. Po przyrzeczeniach odbywa się litania do Wszystkich Świętych, która zajmuje miejsce modlitwy powszechnej w tej Mszy św. Podczas niej wszyscy klęczą, chyba że jest to okres paschalny lub niedziela (wówczas stoją). W litanii można dodać wezwania dostosowane do okoliczności oraz imiona świętych, czczonych w danym miejscu lub patronów osób przyjmujących święcenia (CE, nr 546). Niezależnie od postawy obecnych, kandydaci leżą na posadzce.
12. Po litanii powstaje jedynie szafarz święceń i odmawia modlitwę, po której wszyscy wstają (DOEPD, nr 128).
13. Gdy wszyscy powstaną, każdy z kandydatów podchodzi do biskupa, przed którym klęka na obydwa kolana, a ten nakłada na jego głowę swoje ręce w milczeniu (DOEPD, nr 129-130). Po nim ręce nakładają prezbiterzy koncelebrujący i pozostali prezbiterzy w komżach lub albach i stułach, stając potem obok szafarza święceń, pozostając przy nim aż do końca modlitwy święceń (CE, nr 549).
14. Po nałożeniu rąk odbywa się modlitwa święceń, którą biskup odmawia nad kandydatami, którzy przed nim klęczą (DOEPD, nr 131).
15. Po modlitwie święceń prezbiterzy odchodzą na swoje miejsca, a niektórzy pomagają nowo wyświęconym przywdziać ornat i stułę na sposób kapłański (DOEPD, nr 132).
16. Po nałożeniu szat kapłańskich na wyświęcanych, szafarz święceń (mając na kolanach gremiał) namaszcza prezbiterom dłonie olejem krzyżma. Wypowiada wówczas ustaloną formułę, po czym myje ręce (DOEPD, nr 362).
17. W czasie nakładania szat oraz namaszczania dłoni można śpiewać Ps 110 z antyfoną: Jesteś Kapłanem tak jak Melchizedek (bez doksologii trynitarnej) lub inny podobny śpiew, zwłaszcza gdy Psalm ten był śpiewem międzylekcyjnym (CE, nr 553).
18. Do ołtarza w procesji z darami przybywają przedstawiciele wiernych z chlebem na patenie oraz winem i wodą w kielichu, które to dary są przekazywane przez szafarza święceń (kolejno) wyświęcanym, którzy przed nim klęczą (DOEPD, nr 135).
19. Po przekazaniu pateny i kielicha dokonuje się pocałunku pokoju, którego najpierw dokonuje szafarz względem wyświęcanych, a później (o ile to możliwe) obecni prezbiterzy względem nowo wyświęconych. W tym czasie śpiewa się Ps 100 z antyfoną: Już was nie będę nazywał sługami (bez doksologii trynitarnej). Śpiew trwa do momentu zakończenia obrzędu przekazania pocałunku pokoju (CE, nr 555).
20. Dalej Msza św. odbywa się w zwykły sposób od wyznania wiary lub (jeśli go nie ma) od przygotowania darów. Opuszcza się modlitwę powszechną (DOEPD, nr 138). Opuszcza się również przygotowanie kielicha (CE, nr 557).
21. W modlitwie eucharystycznej wspomina się wyświęconych: w I ME podczas części Boże, przyjmij, odmawia się specjalną formułę z mszału; w II ME po słowach: aby Duch Święty zjednoczył nas wszystkich, przyjmujących Ciało i Krew Chrystusa, dodaje się specjalną formułę z mszału; w III ME po słowach: którzy nieustannie orędują za nami u Ciebie, dodaje się specjalną formułę z mszału; w IV ME po słowach: żywą ofiarą ku Twojej chwale, dodaje się specjalną formułę z mszału (DOEPD, nr 140).
22. Rodzice i krewni wyświęconych mogą przyjąć Komunię św. pod obiema postaciami (CE, nr 559). 
23. Mszę św. można zakończyć uroczystym błogosławieństwem wyświęconych (CE, nr 559).

Opr. Dawid Makowski