Kategoria: Artykuły

List do Hebrajczyków mówi […] o „ofierze chwały”, którą składamy Bogu „ustawicznie przez Chrystusa” (Hbr 13, 15). Podobne wymaganie przedstawia św. Piotr w swoim Pierwszym Liście, gdy mówi: „Wy również, niby żywe kamienie, jesteście budowani jako duchowa świątynia, by stanowić święte kapłaństwo, dla składania duchowych ofiar, przyjemnych Bogu przez Jezusa Chrystusa” (1 P 2, 5). Lud Boży ma więc to ofiarować jako „święte kapłaństwo przez Jezusa Chrystusa”, który go „wezwał…
Dowiedz się więcej

Uroczyste i świąteczne oraz radosne pienia nieszporne o Wszystkich Świętych skończyły się; wspaniałe szaty liturgiczne znikły na raz, by za chwilkę ustąpić miejsca poważnym i czarnym paramentom. Wszystko przechodzi nagle w żałobę. Oto po Nieszporach w WW. Świętych następują bezpośrednio Nieszpory żałobne. Zaczyna się nowy dramat, nowe mysterium, w którym występują ci, co nas odeszli. Dziś jednak przypominają się nam w sposób bardzo wymowny. Oto Kościół w swej liturgii każę…
Dowiedz się więcej

Od jakiegoś czasu publikujemy na naszych łamach nagrania oraz nuty Graduału Zwykłego. Jednakże pada tutaj ważne pytanie: po co? Otóż jest to wyjście na przeciw oczekiwaniom Soboru Watykańskiego II (1962-1965), którzy w Konstytucji o Liturgii Świętej zawarli życzenie, aby wierni potrafili śpiewać części stałe także po łacinie (por. KL, art. 54). W tym celu zresztą powstał Graduał Zwykły (por. Wprowadzenie do Graduału Zwykłego, nr 10), który zgodnie z życzeniem dokumentu soborowego miał…
Dowiedz się więcej

Niejednego, który choć raz w życiu szukał miejsca skupienia duchowego, tęsknota zagnała może w mury odwiecznego opactwa benedyktyńskiego, aby na chwilę, parę dni i więcej czerpać „in gaudio de fontibus Salvatoris” (Iz 12, 3; z radością u zdrojów Zbawicielowych) razem z oderwanymi od świata „czarnymi mnichami“. Jeżeli będzie to pierwszy jego pobyt w opactwie, to wszystko, cokolwiek w życiu klasztornym napotka, zadziwi go, będzie myślał, porównywał, sumował, konkludował i kto…
Dowiedz się więcej

Wstęp Perspektywa na kolory liturgiczne w rytach wschodnich zdaje się być zdecydowanie różna od tej w zachodnich. Dotyczy to nawet Katolickich Kościołów Wschodnich, które przejęły – w zależności od wspólnoty – więcej lub mniej łacińskich wzorców w swoim życiu liturgicznym. Przede wszystkim, nie ma konkretnych zasad ich zastosowania, poza dwoma określeniami: „jasny” lub „ciemny” (które bywają jednak różnie tłumaczone na dany język), które występują tylko czasem w niektórych momentach…
Dowiedz się więcej

„Msza św. jest dramatem, w którym ty sam nie jesteś widzem jedynie, lecz i współaktorem”.Jak każdy katolik bierzesz udział w niedzielnej mszy św. Jest to ścisły obowiązek nałożony przez Kościół. Lecz niektórzy katolicy jedynie dlatego uczestniczą we mszy św., ponieważ jest to ścisły obowiązek. Nie lubią mszy św., bo jej nie rozumieją, a nie rozumieją jej, bo nie wżywają się w nią. Msza św. jest dla nich zewnętrznym aktem religijnym nie mającym związku z ich życiem codziennym; uczestniczą w niej biernie,…
Dowiedz się więcej

Mimo że świątynia składa się także z materialnych rzeczy, to jednak ma ona transcendentną łaskę, gdyż staje się całkowicie mieszkaniem Boga, poprzez mistyczne modlitwy biskupa i namaszczenie świętą mirrą. W tym mieszkaniu Boga nie jest jednak wszystko dostępne dla wszystkich, lecz jedno tylko dla duchownych, inne także dla świeckich. Świątynia jest obrazowym przedstawieniem w dwojakim sensie, gdyż jest złożona z tego, co niedostępne i tego, co zewnętrzne, przedstawiając samego Chrystusa. On również jest…
Dowiedz się więcej

Każdy człowiek uczestniczący w liturgii jest graczem transcendentnej rozgrywki, która jest iście Bożą grą, ponieważ liturgia to gra[1]. Dzisiaj bardzo rzadko mówi się o liturgii jako o grze, a właśnie tak należałoby mówić teraz – w dobie kryzysu rozumienia świętych obrzędów[2]. Jeśli ktoś ma wrażenie, że mówienie o liturgii jako o grze jest jej trywializowaniem lub – co gorsza! – banalizowaniem, to bardzo się myli. Jednak i tu wyłania się to,…
Dowiedz się więcej

Osoba wierząca wie, że sakramenty są dla żywych i po śmierci żaden z nich nie wyda już skutku, więc kiedy tylko poważnie choruje, wzywa do siebie kapłana, aby otrzymać sakrament podźwignięcia i zbawienia[1]. W ten sposób odpowiada on na wezwanie Apostoła, który ponagla chrześcijan, aby wzywali kapłana do chorych (por. Jk 5, 14-15).Wierzący ma przed swymi oczyma słowa Pana, który powiedział do pewnego głupca, że owej nocy zażądają od niego jego duszy (por. Łk 12, 20).…
Dowiedz się więcej

Eucharystia jest jakby streszczeniem i ustawicznym odnawianiem Chrystusowych tajemnic i pod Jej kątem patrzeć należy na cały rok kościelny. Najśw. Ofiara Ciała i Krwi Pańskiej, centralny akt służby Bożej, jest osią, około której obraca się i ośrodkiem, ku któremu ciąży publiczny kult w Kościele; jest też ona, wedle wyrażenia Thomassina niejako duszą każdej tajemnicy i każdego święta. Liturgia tworzy wspaniałe ramy eucharystycznej ofiary.Jakkolwiek tedy cały rok…
Dowiedz się więcej