Kategoria: Serie artykułów

Portal poświęcony liturgii Kościoła Świętego

Czynności akolity w ujęciu Ogólnego Wprowadzenia do Mszału Rzymskiego z 1975 r. i 2002 r.

Posoborowa reforma subdiakonatu, święceń niższych i tonsury sprawiła, że akolici otrzymali nowe funkcje liturgiczne do spełniania w zgromadzeniu liturgicznym. Abstrahując od opisywania ich czynności w liturgii mszalnej w 1969 r. oraz pod koniec 1972 r., o czym już było zresztą pisane, warto skupić się na drobnej, ale istotnej zmianie ich posługiwania pomiędzy 1975 r. a 2002 r. Temu zostanie poświęcony poniższy wpis.Otóż w editio typica altera wspomnianego wprowadzenia do mszału z 1975 r., można przeczytać, że akolita…
Dowiedz się więcej

I prefacja adwentowa – Objaśnienie prefacji mszalnych

Embolizm prefacyjny jest tą częścią liturgii, która zawiera w sobie szczególny motyw dziękczynienia, zanoszony do Ojca przez Syna w Duchu Świętym. Często wierni nie zwracają na niego uwagi, co jest błędem, gdyż zawiera on w sobie ważne treści, które poniżej zostały przybliżone. Tekst polski:„On przez pierwsze przyjście w ludzkiej naturze spełnił Twoje odwieczne postanowienie, a nam otworzył drogę wiecznego zbawienia. On ponownie przyjdzie w blasku swej chwały, aby nam udzielić obiecanych darów, których czuwając, z ufnością…
Dowiedz się więcej

Dialog prefacyjny – Objaśnienie prefacji mszalnych

Dialog prefacyjny jest tą częścią prefacji, która występuje w każdej liturgii mszalnej. Często wierni nie zwracają na niego uwagi, co jest błędem, gdyż zawiera on w sobie ważne treści, które poniżej zostały przybliżone. Tekst dialogu w języku polskim:K. Pan z wami.W. I z duchem twoim.K. W górę serca.W. Wznosimy je do Pana.K. Dzięki składajmy Panu Bogu naszemu.W. Godne to i sprawiedliwe. Objaśnienie:Pierwszym przedprefacyjnym pozdrowieniem, które kapłan wygłasza do wiernych, są słowa: Pan z wami[1]. Te trzy wyrazy rozpoczynają wygłaszanie hymnu…
Dowiedz się więcej

Notatka liturgiczna: Rola wspomnień o Ablu w Mszale Rzymskim

Biblijny Abel, który składał Bogu ofiarę z pierwocin trzony oraz z tłuszczu tychże zwierząt (por. Rdz 4, 4), jest wzmiankowany przez Mszał Rzymski aż trzy razy.  Pierwszym i drugim tekstem wzmiankującym o Ablu jest fragment I Modlitwy Eucharystycznej (umieszczonej zarówno w sekcji anafor (MR/08, s. 1251), jak i w obrzędach Triduum Paschalnego (MR/08, s. 570)) w której padają następujące słowa: „Racz wejrzeć na nie [składane dary – przyp. wł.] z miłością i łaskawie…
Dowiedz się więcej

Notatka liturgiczna: dialog prefacyjny

Na początku modlitwy eucharystycznej kapłan pozdrawia wiernych słowami: Pan z wami[1]. W ten sposób rozpoczyna się święty hymn dziękczynienia[2]. Mówi się tu o hymnie, ponieważ Mistrz przed swoją męką, zanim udał się do Ogrodu Oliwnego, odśpiewał hymn (por. J 13, 31 – 14, 40). Jest to zatem ten hymn, w którym dziewięć chórów anielskich łączy się z ludźmi, gdyż Chrystus przyszedł szukać zagubionych owiec, a ich nawrócenie raduje…
Dowiedz się więcej

Źródła celibatu duchownych: Synod w Valence d’Agen (374)

Nota o synodzie Synod w Walencji (Galia), odbywający się w 374 r., zgromadził galijskich biskupów w celu orzeczenia na temat święceń, pokuty i powtórnego chrztu. Kanon 1(SC, III, 492-493) Sedit igitur neminem post hanc synodum, qua eiusmodi illicitis vel sero succurritur, digamos aut internuptarum maritos ordinari clericos posse. Nec requirendum utrumne initiati sacramentis divinis, anne gentiles, hac se infelicis sortis necessitate macularint, cum…
Dowiedz się więcej

Źródła celibatu duchownych: Synod w Rzymie (385)

Nota o synodzie Synod odbywający się w 385 r. w Rzymie został zwołany w celach dyscyplinarnych. To, co na tym synodzie zostało postanowione, odzwierciedla list papieża Syrycjusza do biskupa Tarragony Himeriusza, z której poniżej podano kilka ustępów. Kanon 6(SCL, II, 38) Praeterea monachorum quosdam atque monacharum, abiecto proposito sanctitatis, in tantam protestaris demersos esse lasciviam, ut prius clanculo, velut sub monasteriorum praetextu, illicita ac sacrilega se contagione miscuerint: postea…
Dowiedz się więcej

Źródła celibatu duchownych: Synod w Kartaginie (390)

Nota o Synodzie Synod w Kartaginie, zgromadzony 16 czerwca 390 r., odbył się w celu ogłoszenia kanonów dyscyplinarnych oraz jednego doktrynalnego. Przewodził mu biskup Genekliusz. Kanon II(SC, III, 692-693) Epigonius episcopus Bullensium regionum dixit: Cum praeterito concilio de continentia et castitate tractaretur, gradus isti tres qui constrictione quadam castitatis per consecrationem annexi sunt, episcopus inquam, presbyter et diaconus, tractatu pleniori, ut pudicitiam custodiant, doceantur. Geneclius…
Dowiedz się więcej

Źródła celibatu duchownych: Synod w Kartaginie (397)

Nota o Synodzie Synod w Kartaginie, zwany czasem Trzecim Synodem Kartagińskim, zgromadził wielu biskupów afrykańskich w 397 r. na dwóch posiedzeniach, aby uporządkować kościelne prawodawstwo. Kanony XI-XIII (PL, LVI, 424-425) Ut filii episcoporum et clericorum spectacula saecularia non exhibeant nec spectent, quandoquidem a spectaculis arcentur [XI].Ut gentilibus vel etiam haereticis et schismaticis filii episcoporum vel quorumlibet clericorum matrimonio non coniungantur [XII].Ut episcopi vel clerici filios suos…
Dowiedz się więcej

O stopniu egzorcystatu

Egzorcystat tworzy dla siebie własną, zamknięta grupę i nie należy genetycznie, liturgicznie czy dyscyplinarnie do żadnego z niższych święceń. Od samego początku istniał on niezależnie, zarówno jako officium, jak i jako ordo, przez co należy do święceń niższych na równi z subdiakonatem i lektoratem. Pierwotnie stopień ten w ogóle nie był obecny w wymiarze liturgicznym. Był on wówczas dostępny dla każdego, tak duchownego, jak i laika. Jeszcze w IV w. na Wschodzie słyszy się o tej praktyce, chociaż w tamtych…
Dowiedz się więcej

Przetłumacz stronę