Introit na święto Matki Bożej Bolesnej

(,,Pod krzyżem Jezusowym stały Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria Kleofasowa i Salome, oraz Maria Magdalena. Niewiasto, oto syn Twój, rzekł Jezus, a potem uczniowi: Oto Matka twoja”.)

Spoglądając do Ewangelii Janowej, gdzie swoje źródło ma dzisiejszy Introit, nie znajdzie się wzmianki o kobiecie imieniem Salome. Jest o niej mowa u św. Mateusza (zob. Mt 27, 56), gdzie wymieniono ją z kobietami, które usługiwały Jezusowi i towarzyszyły Mu obok krzyża. Tam określono ją mianem “matki synów Zebedeusza” – a więc Jakuba Większego i Jana. Imię matki apostołów pojawia się u św. Marka (Mk 15, 40) Jednakże czemu św. Jan nie wspomniał swojej matki w Ewangelii, skoro i ona stała pod krzyżem? Możnaby polemizować, czy słowa: “et soror Matris eius” odnoszą się bezpośrednio do Marii, żony Kleofasa, czy skrywa się pod nią postać matki umiłowanego ucznia Jezusa.

Wpatrując się w sytuację, którą tytułuje się “testament z krzyża”, można próbować św. Jana zrozumieć, ponieważ było to wydarzenie, podczas którego jego Pan niejako zrzeka się swojej Matki Maryi, a oddaje Ją pod opiekę ucznia. Tak pragnął podkreślić wyjątkową i osobliwą rolę macierzyństwa Maryi, które inne jest od tego wynikającego z więzów krwi.

W tekście Introitu Salome została jednak wymieniona. Wskutek czego obok krzyża stoi rodzona matka św. Jana i Matka, którą dał mu Jezus. Wynika z tego fakt, że macierzyństwo Maryi nie jest zwykłym macierzyństwem, gdyż Świętemu Janowi nie brakowało matki. Rolą Maryi nie było zastąpienie Salome. Sugerując się więc dzisiejszym świętem, Serce Maryi przeszyte Siedmioma Boleściami, nadaje Jej tytuł wyjątkowej Matki, bo Matki Bolesnej, Matki Męczenników. Dziwny paradoks, że dana została właśnie temu apostołowi, który jako jedyny nie poniósł męczeństwa. Cóż więc wspólnego ma uczynienie Maryi Matką ludzkości z Jej Siedmioma Boleściami? Ma nam przypominać, że Jezus Janowi, a przez niego każdemu z nas, dał Maryję, która uczestniczy całym Sercem we wszystkich mękach swojego Syna. Jej postawa jest tą przypominaną przez św. Pawła we wczorajszej antyfonie “Nos autem”: radykalna, całkowicie poświęcona, odważna i dumna.

Każda myśl o Maryi niech nam przypomina Jej ogromny ból i cierpienie, a także niech się przyczynia do coraz głębszego umiłowania Krzyża naszego pana Jezusa Chrystusa.