Tag: NFRR

,,O Radix Iesse qui stas in signum populόrum, super quem continébunt reges os suum, quem gentes deprecabúntur: veni ad liberándum nos, iam noli tardáre”WprowadzenieTrzecia z ośmiu Antyfon przypadająca na dziewiętnastego grudnia brzmi w języku polskim następująco:,,O Korzeniu Jessego, który się wznosisz jako znak dla narodów, przed Tobą zamilkną królowie, a ludy będą się modlić do Ciebie, przyjdź nas wyzwolić, już dłużej nie zwlekaj”[1].Znaczenie AntyfonyWczorajsza Antyfona…
Dowiedz się więcej

,,O Adonái et Dux domus Israël, qui Móysi in igne flammae rubi apparúisti, et ei in Sina legem dedísti: veni ad rediméndum nos in brácchio exténto”WprowadzenieDruga z siedmiu Antyfon adwentowych, którą odśpiewuje lub odmawia kantor podczas liturgii brewiarzowej osiemnastego grudnia w NFRR, brzmi:,,O Adonai, Wodzu [domu – przyp. autora] Izraela, Tyś w krzaku gorejącym objawił się Mojżeszowi i na Syjonie dałeś mu Prawo, przyjdź nas wyzwolić…
Dowiedz się więcej

,,O Sapiénita, quae ex ore Altissimi prodiísti, attíngens a fine usque ad finem, fortiter suavitérque dispόnens όmnia: veni ad docendum nos viam prudéntiae”WprowadzeniePierwsza z siedmiu antyfon adwentowych, zwanych ,,wielkimi” zaczyna się od słów ,,O Mądrości”. Jest to antyfona śpiewana lub odmawiana 17 grudnia przed kantykiem Maryi. Jej polski tekst brzmi:,,O Mądrości, która wyszłaś z ust najwyższego, Ty obejmujesz wszechświat od końca do końca i wszystkim rządzisz…
Dowiedz się więcej

Oczekiwanie na przyjście Pana ma podwójny wymiar – Kościół wyczekuje powtórnego przyjścia Jezusa na końcu czasów oraz przygotowuje się na powitanie Dziecka w stajence. Na przełomie wielu wieków powstawało mnóstwo rozważań, kazań, homilii czy tłumaczeń poszczególnych aspektów tego okresu liturgicznego. Dlatego Czytelnik ma bardzo wiele możliwości poznania tego czasu. Z tej racji portal ,,Z pasji do liturgii” pragnie zwrócić szczególną uwagę na adwentowe antyfony. W dniach od 17 do 23…
Dowiedz się więcej

,,Matka Kościół bardzo pragnie, aby wszyscy wierni byli wdrażani do pełnego, świadomego i czynnego udziału w obrzędach liturgicznych”[1] Wstęp Prawie sześćdziesiąt lat temu opracowano Konstytucję o Liturgii Świętej Sacrosanctum Concilium. W punkcie 14 tego dokumentu zostały zawarte wyżej przytoczone słowa. Chcąc wyjść naprzeciw tym oczekiwaniom, warto przyjrzeć się czynnemu uczestnictwu wiernych w liturgii, by je właściwie zrozumieć. Dlatego też trzeba odpowiedzieć sobie na kluczowe…
Dowiedz się więcej

Kolejnym święceniem, które przyjmował ostiariusz, był lektorat. Ten stopień, jak już to zostało napisane we wstępie do tej serii, było znane jako jedno z pierwszych urzędów w Kościele.Przyglądając się pierwszym opisom Mszy św., których z powodu disciplina arcani jest dosyć mało, trzeba zwrócić uwagę na dzieło św. Justyna. Opisując Eucharystię odprawianą w II wieku nadmienia on, że lekcję odczytywał lektor. Można zatem przypuszczać, że wówczas ten urząd dla Chrześcijan…
Dowiedz się więcej

,,Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami! Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami! Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, obdarz nas pokojem” Wprowadzenie W śpiewach liturgii Kościoła wyróżnia się dwa nurty – prąd własny i towarzyszący. O ile poprzednie modlitwy (Kyrie, Gloria, Credo, Sanctus) stanowiły osobny lub własny element liturgii, o tyle śpiew Agnus Dei towarzyszy konkretnemu…
Dowiedz się więcej

W Księdze proroka Izajasza zostało napisane: ,,ujrzałem Pana siedzącego na wysokim i wyniosłym tronie, a tren Jego szaty wypełniał świątynie. Serafiny stały ponad Nim; każdy z nich miał po sześć skrzydeł; dwoma zakrywał swą twarz, dwoma okrywał swoje nogi, a dwoma latał. I wołał jeden do drugiego: <<Święty, Święty, Święty jest Pan Zastępów. Cała ziemia pełna jest Jego chwały>>. Od głosu tego, który wołał zadrgały futryny…
Dowiedz się więcej

Pierwsze święcenie, które często łączono z ceremonią tonsury, miało przygotować alumna do życia duchownego. Tym stopniem był ostiariat. Ostiariuszom powierzano troskę o świątynię, przez co zaznajamiali się oni m.in. z księgami liturgicznymi, z których później (w życiu kapłańskim) mieli korzystać.Zdaniem Amalariusza owe święcenie wywodzi się ze Starego Przymierza. Teolog powołuje się przy tym, na tekst Pierwszej Księgi Kronik, w której napisano o odźwiernych[3]. Tak samo uważa Izydor powołując się na stróży świątyni.…
Dowiedz się więcej

,,W gniewu dzień, w tę pomsty chwilę, świat w popielim legnie pyle: zważ Dawida i Sybillę […]. O dniu jęku, o dniu szlochu, kiedy z popielnego prochu, człowiek winny na sąd stanie. Oszczędź go, o dobry Boże, Jezu nasz, i w zgonu porze daj mu wieczne spoczywanie. Amen”[1]. Wprowadzenie Listopad to czas, w którym Kościół w szczególny sposób podejmuje refleksję nad życiem wiecznym, obcowaniem świętych, jak i nad modlitwą za zmarłych. Pierwszy listopada – Uroczystość…
Dowiedz się więcej