Tag: Ryt z 1965 r.

W trakcie wydania odpowiednich wytycznych odnoszących się do odnowionej liturgii, proszono Konferencje Episkopatów o podzielenie się swoimi spostrzeżeniami na temat przeprowadzanej reformy liturgicznej. Kwestionariusz miał zawierać trzy rubryki, które miano wypełnić: pierwsza dotyczyła elementów pozytywnych, druga negatywnych, a trzecia propozycji.

W trakcie wydania odpowiednich wytycznych odnoszących się do odnowionej liturgii, proszono Konferencje Episkopatów o podzielenie się swoimi spostrzeżeniami na temat przeprowadzanej reformy liturgicznej. Kwestionariusz miał zawierać trzy rubryki, które miano wypełnić: pierwsza dotyczyła elementów pozytywnych, druga negatywnych, a trzecia propozycji.

W trakcie wydania odpowiednich wytycznych odnoszących się do odnowionej liturgii, proszono Konferencje Episkopatów o podzielenie się swoimi spostrzeżeniami na temat przeprowadzanej reformy liturgicznej. Kwestionariusz miał zawierać trzy rubryki, które miano wypełnić: pierwsza dotyczyła elementów pozytywnych, druga negatywnych, a trzecia propozycji.

W trakcie wydania odpowiednich wytycznych odnoszących się do odnowionej liturgii, proszono Konferencje Episkopatów o podzielenie się swoimi spostrzeżeniami na temat przeprowadzanej reformy liturgicznej. Kwestionariusz miał zawierać trzy rubryki, które miano wypełnić: pierwsza dotyczyła elementów pozytywnych, druga negatywnych, a trzecia propozycji.

W trakcie wydania odpowiednich wytycznych odnoszących się do odnowionej liturgii, proszono Konferencje Episkopatów o podzielenie się swoimi spostrzeżeniami na temat przeprowadzanej reformy liturgicznej. Kwestionariusz miał zawierać trzy rubryki, które miano wypełnić: pierwsza dotyczyła elementów pozytywnych, druga negatywnych, a trzecia propozycji.

Jan XXIII (†1963), który zwołał Sobór Watykański II (1962-1965), rzekł raz, iż Kościół jest strukturą, która nieustannie się odnawia[1]. Naturalnie dotyczy to również tego, czym Kościół żyje – świętej liturgii. Święta Kongregacja Świętego Oficjum w schemacie przygotowującym sobór, wskazała, że jedną z naglących kwestii jest pochylenie się właśnie nad świętymi obrzędami Kościoła[2]. Nie ma w tym nic dziwnego, wszak wielu biskupów – przynajmniej od połowy XX w. –…
Dowiedz się więcej

Jeffrey Tucker napisał kiedyś te znamienne słowa:„O liturgii z 1965 r. prawie w ogóle się nie słyszy, a jednak jest to ta celebracja, która bezpośrednio wynikała z Konstytucji Sacrosanctum Concilium”[1].Faktycznie trzeba przyznać, że zagadnienie rytu z 1965 r. jest obce nie tylko literaturze polskiej, ale i światowej. Można to wytłumaczyć dość dużym tempem zmian posoborowej reformy liturgicznej, którą dzisiaj traktuje się powszechnie za zwartą całość, a tylko nieliczni wyszczególniają w swoich badaniach poszczególne jej etapy. Niemniej jednym…
Dowiedz się więcej

We wrześniu 1965 r. światło dzienne ujrzała księga liturgiczna, której wydanie nakazał papież Paweł VI (+1978), aby ujednolić niektóre przepisy liturgiczne[1]. Została ona stworzona przez Coetus a Studiis XXXIX (De cappella papali) oraz Coetus a Studiis XXV (De libris cantus) z pomocą Ojców Soboru Watykańskiego II (1962-1965)[2]. Miała ona posłużyć podczas czwartej sesji soborowej, odbywającej się od 14 września do 8 grudnia 1965 r.[3]W księdze zaznaczono, że celebracje Mszy św. w tym okresie…
Dowiedz się więcej

Stolica Apostolska w 1965 r. wydała wiele dekretów, które odnosiły się do zmian dotyczących liturgii rzymskiej oraz jej ksiąg. Jednakże spośród nich można wyróżnić też takie, które dotyczyły innych obrządków liturgicznych Kościoła zachodniego. Jeden z dekretów dotyczył rytu mediolańskiego, który na jego mocy został nieco zmieniony. Omawiany dekret ujrzał światło dzienne dn. 4 lutego 1965 r. i dotyczyły odnowy liturgii mediolańskiej w oparciu o pierwszą instrukcję wykonawczą z dn. 26…
Dowiedz się więcej

W dn. 7 marca 1965 r. wydano nowe obrzędy Wielkiego Tygodnia[1]. W księdze tej przedstawiono nowe teksty liturgiczne tego czasu, nie dodając zbyt wielu zmian do rubryk[2]. Poniżej przedstawiono szczegółowe zmiany wynikające z omawianego dokumentu, które tytuł brzmiał następująco: Variationes in Ordinem Hebdomadæ Sanctæ inducendæ. W Mszy krzyżma w Wielki Czwartek zmieniono lekcję mszalną. Dotąd odczytywano List św. Jakuba Apostoła (Jk 5, 13-16)[3]. Odtąd natomiast miano odczytywać Proroctwo…
Dowiedz się więcej