Tag: Teologia

I. Nazwa Sakramentu i kiedy należy go udzielać (Art.73) 1. Sakramentowi nadano dwie nazwy: Ostatnie Namaszczenie i Namaszczenie Chorych, z czego tą drugą uznaje się za bardziej prawidłową. Za zmianą nazwy przemawia wiele powodów: doktrynalny („Namaszczenie Chorych” lepiej wyraża naturę i okoliczności udzielania Sakramentu: „Choruje ktoś wśród was?”), historyczny (ponieważ nazwa ta była w powszechnym użytku aż do XII w.) pastoralne i psychologiczne (nazwa „Ostatnie Namaszczenie” często zniechęca…
Dowiedz się więcej

Jako dalszy odgłos uroczystego obchodu 1500-lecia Soboru w Efezie i ogłoszonego tamże dogmatu o boskiem macierzyństwie Najświętszej Maryi Panny, ukazała się niedawno (1932) książka pt. Mariologisches aus der vorephesinischen Liturgie, w której ks. dr O. Menzinger, na licznych przykładach ze wszystkich znanych dotąd tekstów liturgicznych wykazuje jak dogmat o boskim macierzyństwie był własnością Kościoła od samego początku i jak wielkiego znaczenia była ta prawda w nauce o odkupieniu. Po roku 1854 napisano…
Dowiedz się więcej

Dekretem SRC [Świętego Kongregacji Obrzędów – przyp. red.] z dnia 9 kwietnia 1919, wprowadzono, a raczej przywrócono do mszału prefację żałobną, znaną już przedtem np. we mszale paryskim z XVI w. Nie jest to więc nowa prefacja, jak ta o św. Józefie równocześnie z nią wprowadzona. Prefacje, najuroczystsze śpiewane modlitwy eucharystyczne zawierają w sobie tyle treści dogmatycznej, jak żadne inne modlitwy. Ich naczelne miejsce przed Kanonem, nadto ten moment, że uwzględniają…
Dowiedz się więcej

Memento Domine famulorum famularumque tuarum, qui nos praecesserunt cum signo fidei et dormiunt in somno pacis“. (Missale Rom. Canon). Kościół katolicki, odrodziwszy swe dzieci w sakramentalnej kąpieli Chrztu św. – z wody i Ducha Świętego – do nadprzyrodzonego Bożego życia puszcza je, ubrane w śnieżną biel łaski poświęcającej z gorejącą świecą wiary i miłości na drogę życia ziemskiego z macierzyńską dewizą: „Idź w pokoju, a Pan niechaj będzie z tobą“.…
Dowiedz się więcej

Kilkakrotnie spotykamy w tekście liturgicznym zwrot „gratias agere“; tak w większej doksologii (Gloria), w Prefacji (Gratias agamus… dignum et justum est… gratias agere), w kanonie podczas Przeistoczenia (elevatis oculis in caelum ad te Deum Patrem suum omnipotentem tibi gratias agens benedixit, fregit…; accipiens et hunc praeclarum Calicem in sanctas ac venerabiles manus suas, item tibi gratias agens benedixit…). Prawie wszystkie objaśnienia (komentarze) i przekłady oddają owe „gratias…
Dowiedz się więcej

Antyfona: „Radujmy się wszyscy w Panu, dzisiaj narodził się nam Zbawiciel. Dzisiaj prawdziwy pokój zstąpił z nieba na ziemię”.   Objaśnienie: Powyższa antyfona jest antyfoną introitu Mszy w nocy Narodzenia Pańskiego[1]. Drugie jej zdanie występuje także w responsorium Godziny Czytań Uroczystości Narodzenia Pańskiego w odnowionej Liturgii Godzin[2]. Można w niej wyróżnić trzy części. Pierwsza z nich brzmi: Radujmy się wszyscy w Panu. Odnosi się…
Dowiedz się więcej

Antyfona:„Wdzięk się rozlał na Twoich wargach, przeto Bóg pobłogosławił Tobie na wieki”. Objaśnienie:Powyższa antyfona jest trzecią antyfoną Godziny Czytań odnowionej Liturgii Godzin[1]. Werset ten został wzięty z Psalmu, w którym jest napisane: „Wdzięk rozlał się na twoich wargach: przeto pobłogosławił tobie Bóg na wieki” (Ps 45, 3). Na czyich wargach rozlał się ów wdzięk i komu Bóg pobłogosławił na wieki? Chodzi tutaj o Chrystusa[2]. To właśnie na Jego wargach rozlał się wdzięk, ponieważ…
Dowiedz się więcej

Antyfona:„Pan rzekł do mnie: Tyś jest moim Synem, Ja dzisiaj zrodziłem Ciebie”. Objaśnienie:Powyższa antyfona jest introitem Mszy w Nocy Narodzenia Pańskiego oraz antyfoną pierwszego psalmu Godziny Czytań w odnowionej Liturgii Godzin[1]. Pochodzi ona z Psalmu, gdzie jest napisane: „Ogłoszę postanowienie Pana: Powiedział do mnie: <<Tyś Synem moim, Ja Ciebie dziś zrodziłem>>” (Ps 2, 7). Słowa te odnoszą się do tajemnicy przedwiecznego zrodzenia Syna przez Ojca[2]. Bruno z Würzburga…
Dowiedz się więcej

Antyfona:„Kiedy wzejdzie słońce na niebie, ujrzycie Króla królów, który wychodzi od Ojca, jak oblubieniec ze swojej komnaty”.Objaśnienie:Powyższa antyfona pochodzi z I Nieszporów Uroczystości Narodzenia Pańskiego odnowionej Liturgii Godzin i jest antyfoną hymnu Maryi[1]. Antyfona wskazuje na to, że wzejdzie słońce na niebie, co łączy się ściśle z jedną z tzw. Wielkich Antyfon, gdy wzywa się: „O, Wschodzie!”. Wschód odnosi się do Chrystusa, prawdziwej światłości (por. J 1, 9). Renier z Saint…
Dowiedz się więcej

Na końcu każdej Mszy św. występują słowa rozesłania, które po łacinie brzmią: „Ite, missa est”. Słowa te nie są bynajmniej jedynie wersetem kończącym Mszę św., ale raczej odnoszą się do ważnej prawdy teologicznej. Jest to bowiem niejako zaproszenie do chwały świętych, o czym Autor Listu do Hebrajczyków mówi w słowach: Śpieszmy się więc wejść do owego odpoczynku (Hbr 4, 11). Żertwa została bowiem wysłana do nieba, człowiek ma za nią podążać w sposób zdecydowany, stąd…
Dowiedz się więcej