Tag: Teologia

Apokalipsa św. Jana Apostoła to księga, która w całym kanonie Nowego Testamentu uchodzi za dzieło skierowane w sposób szczególny do wspólnoty Kościoła. Pojęcia takie, jak: zgromadzenie, Ecclesia zajmują w niej miejsce uprzywilejowane. Autor natchniony ukazuje dwa wymiary Kościoła: doczesny i nadprzyrodzony. Przez aspekt widzialny rozumie się doczesną społeczność, która wierzy, jest poddawana próbom i prześladowaniom oraz nieustannie doznaje pomocy ze strony Chrystusa. Drugi aspekt, określony mianem nadprzyrodzonego, stanowi królestwo…
Czytaj dalej

Najbardziej merytoryczny w swoim przekazie opis istoty zgromadzenia liturgicznego jako ludu nowego Przymierza zawiera List do Hebrajczyków. Zgromadzenie jest centralnym tematem tej księgi. Każde konkretne zgromadzenie zwane Kościołem posiada jeden charakterystyczny rys. Jego istotą jest osoba Jezusa Chrystusa, a Jego obecność stanowi o strukturze tej wspólnoty, jej istotnych cechach i funkcjach[1].List do Hebrajczyków klarownie zaznacza paralelizm pomiędzy Starym a Nowym Testamentem. Nie ma między nimi sprzeczności,…
Czytaj dalej

Św. Paweł w swoich listach kierowanych do pierwszych wspólnot chrześcijańskich podawał przepisy, rady i zakazy. Pochwalał swoich słuchaczy zwłaszcza za przestrzeganie tradycji[1]. Charakterystycznym terminem, którego używał w odniesieniu do zgromadzeń w znaczeniu religijnym jest słowo Ecclesia. Najwięcej przedmiotowych odniesień znaleźć można w Pierwszym Liście do Koryntian[2]. Korynt był miastem, gdzie sprawowano Eucharystię w ramach posiłku wspólnego, uczty braterskiej zwanej agapą (1 Kor 11, 20). Agapa to wieczerza…
Czytaj dalej

Dzieje Apostolskie przekazują, że Apostołowie po wniebowstąpieniu Jezusa powrócili do Jerozolimy i zaczęli zbierać się w sali na górze, aby trwać jednomyślnie na modlitwie (Dz 1, 14). Realizacja takiej postawy jest konsekwencją okazywania posłuszeństwa Jezusowi, który pozostawił im czytelny nakaz (Mt 28, 20; 1 Kor 11, 25). Sala na górze to biblijny Wieczernik[1]. Nie zostały podane przy czyny, dla których tam właśnie zebrali się Apostołowie. Można jednak sądzić, że chodzi…
Czytaj dalej

Faktem jest, że u początku zgromadzeń ludu w Nowym Testamencie stoi osoba i publiczna działalność Jezusa Chrystusa[1]. Apostołowie przekazali wspólnocie pierwotnego Kościoła wzorce bezpośrednio przyjęte od Jezusa Chrystusa. Zarówno wtedy, jak i w aktualnych zgromadzeniach liturgicznych osoba Chrystusa znajduje się w centrum i stanowi w nich najistotniejszy i konieczny element[2]. Natomiast przekazy ewangeliczne wskazują na ludzi, którzy gromadzili się wokół Jezusa, a miejscem tych zgromadzeń były synagogi (Mk 1, 21,…
Czytaj dalej

Idea zgromadzenia liturgicznego w zakresie dopełniającym została ukazana również w Nowym Testamencie, bazując na celebracji uczt, w których uczestniczył albo którym przewodniczył sam Chrystus[1]. Jezus wypełnia wiernie przepisy Starego Prawa i wprowadza jednocześnie nowy wymiar kultu realizowanego w Duchu i prawdzie (J 4, 24)[2]. Istotne elementy oraz przebieg zgromadzeń nowotestamentalnych można dogłębniej poznać dokonując analizy treściowej i formalnej ksiąg Ewangelii, Dziejów Apostolskich, listów św. Pawła, Listu do Hebrajczyków oraz Apokalipsy…
Czytaj dalej

Sakramenty św. udzielają nam prócz łaski uświęcającej (lub pomnożenia jej) tzw. łaskę sakramentalną. Niełatwą jest rzeczą określić dokładnie, co to jest łaska sakramentalna. Bez wątpienia polega ona na pewnej mocy, jaka dochodzi do łaski uświęcającej, kiedy ją przyjmujemy przez sakrament. Chrystus bowiem ustanowił sakramenty św. w tym celu, by przez nie łaska płynęła z Jego św. Człowieczeństwa do dusz naszych z szczególną mocą, odpowiadającą zadaniu, jakie poszczególne sakramenty mają spełnić w naszym życiu…
Czytaj dalej

Oddawanie czci i chwały Stwórcy, tak jak dziękczynienie za zbawienie i powołanie do Królestwa Niebieskiego były od czasów apostolskich głównym elementem chrześcijańskiej służby Bożej. W Mszy św. widać w pierwszej linii ofiarę, która jest składana Najwyższemu Panu przez Kościół za pośrednictwem Chrystusa, a którą wieńczy wieczerza ofiarna.Ofiary kultyczne należą, jak dobrze wiadomo, do każdej religii. Wyrzekają się ich tylko islam i judaizm po zburzeniu Świątyni Jerozolimskiej. Każda kultyczna ofiara musi być jednak,…
Czytaj dalej

Uroczystość Objawienia Pańskiego, obchodzona w Polsce dnia 6 stycznia, jest od wieków dla Kościoła bardzo istotnym obchodem liturgicznym. Już w pierwszych wiekach chrześcijaństwa przywiązywano do tej Uroczystości dość dużą wagę, czego świadectwo przedstawiają chociażby Konstytucje Apostolskie[1]. O ile kilkanaście dni wcześniej Kościół obchodził Uroczystość Narodzenia Pańskiego, w której celebrował misterium Wcielenia, o tyle teraz Kościół zwraca uwagę na Bóstwo Chrystusa. Mędrcy ze Wschodu, dary składane przez nich…
Czytaj dalej

W wielu modlitwach liturgicznych słyszymy często te znamienne słowa: ,,Bóg przez wszystkie wieki wieków”. Odpowiadamy na to: ,,Amen”. Co jednak oznacza owo: ,,Bóg przez wszystkie wieki wieków”? Otóż poprzez to wypowiadamy imię Boga, a jednak wskazujemy na pewną Jego cechę. Bóg jest wieczny – to jest Jego cecha: nie ma w Nim zmienności czasów. Świadczą o tym słowa: Jam jest Alfa i Omega, mówi Pan Bóg, Który jest, Który był i Który przychodzi (Ap…
Czytaj dalej