Źródła celibatu duchownych: Synod w Arles (314 r.)

Nota o synodzie

Synod biskupów, odbywający się w 314 r. w Arles, zwołany w celu rozpatrzenia sprawy donatystów. 

Kanon 25
(SC, II, 474)

Placuit ut mulierem corruptam clericus non ducat uxorem, vel is qui laicus mulierem corruptam duxerit, non admittatur ad clerum.

Kanon 25
(SCL, I, 74)

Postanowiono, że duchowny nie może się żenić z nie dziewicą, a świeckiego, który taką poślubił, nie dopuszcza się do stanu duchownego.

Powyższe orzeczenie, po kanonie Synodu w Elwirze ok. 306 r. i Synodu w Ancyrze ok. 314 r. jest kolejnym oświadczeniem Kościoła względem celibatu duchownych. Zapis ten będzie bowiem w kolejnych wiekach powielany przez następne synody tak, iż praktyka poślubiania dwukrotnie zamężnej kobiety oraz wdowy stanie się dla duchownych niemożliwa, a jeśli nawet ktoś by taką wziął za żonę, to traciłby automatycznie swój urząd.

Opr. Dawid Makowski