Kategoria: Artykuły

Już na na samym progu Dziejów Apostolskich napotykamy na Kościół modlący się: uprasza zesłanie Ducha św. (Dz 1, 14), porwany charyzmatycznym upojeniem umacnia się modlitwą na męczeństwo (Dz 4, 24), czuwa modląc się u drzwi Piotrowego więzienia (Dz 12, 5), wieńcem nieprzerwanym modlitw okala tajemnicę łamania chleba tworząc w ten sposób swoją liturgię (Dz 2, 42-46). Jako Oranta pojawia się Kościół Pierwotny…
Dowiedz się więcej

12 grudnia 1935 r. papież Pius XI przyjął na audiencji opata Bernarda Capelle z opactwa Mont César w Lowanium (Belgia). Opat prosił Ojca św. o podanie dyrektyw i o słowa zachęty dla dzieła liturgicznego, które w Belgii ma wielu zapalonych zwolenników i propagatorów.Papież na powyższą prośbę odpowiedział następująco:„Obecnie wszędzie (wierni) zajmują się liturgią, ale nie zawsze tak, jak potrzeba i wedle Naszych życzeń. Kładzie się bowiem często…
Dowiedz się więcej

Równocześnie z nowym obrzędem Mszy św. światło dzienne ujrzał nowy Ritus Servandus, będący dokumentem regulującym szczegółowe wykonywanie czynności podczas Mszy św.[1] Dla komplementarności powyższego opisu Mszy św., należy zająć się także tym dokumentem, obrazującym formę sprawowania Mszy św. według Missale Romanum z 1965 r.Kapłan mający sprawować Mszę św. miał przed przystąpieniem do niej pomodlić się prywatnie w miejscu, w którym miała być ona celebrowana[2]. Następnie w zakrystii…
Dowiedz się więcej

Chcąc z zainteresowaniem śledzić poniższe wywody niemieckiego pisarza o laikacie i liturgii, dobrze będzie chwilę zastanowić się nad znaczeniem, jakie my Polacy dajemy wyrażeniu „laik“. Zazwyczaj używamy słowa „laik“ w przeciwstawieniu do fachowca. Albo też „laik“ znaczy tyle, co człowiek świecki w przeciwstawieniu do duchownego, do kleru.Tymczasem autor poniższego artykułu wykazuje, że laik – co do słowa i pojęcia – ma znaczenie wprost święte, bo określa członka „laosu“, czyli ludu Bożego.Jeżeli ruch liturgiczny…
Dowiedz się więcej

„Królestwo niebieskie podobne jest do króla, który wyprawił ucztę weselną swemu synowi. Posłał więc swoje sługi, żeby zaproszonych zwołali na ucztę, lecz ci nie chcieli przyjść. Posłał jeszcze raz inne sługi z poleceniem: <<[…] Przyjdźcie na ucztę!>>” (Mt 22, 1-4).Królestwo Boże, Kościół, jest tutaj przyrównane z ucztą. Królewskim gospodarzem tej uczy jest Bóg Ojciec – On to właśnie świętuje wesele swojego Syna. Tym Synem jest Jezus Chrystus. Wszyscy ludzie są na to wesele…
Dowiedz się więcej

Święty Jan w swej niebiańskiej wizji dostrzega wśród tronu, czterech Istot Żyjących oraz Starców także „Baranka jakby zabitego” (Ap 5, 6), który posiada „siedem rogów i siedmioro oczu, którymi jest siedem Duchów Boga wysłanych na całą ziemię” (Ap 5, 6). W Chrystusie zawiera się cała pełnia. On w swoim człowieczeństwie jest „skorupą”, która posiadła tę pełnię. Jednakże ta pełnia nie zawiera się jedynie w Nim, ponieważ została wysłana…
Dowiedz się więcej

Pierwsze trzy sakramenty nazywają się sakramentami wtajemniczenia chrześcijańskiego[1]. Są to bowiem znaki wprowadzenia człowieka do pełni życia, dzięki posiadanej w sobie łasce, która sprawia, że wnętrze człowieka może być „świątynią Boga żywego” (2 Kor 6, 16). Sakrament chrztu jest dopełniany przez bierzmowanie, które polega na tchnięciu Ducha we wnętrze człowieka (Ez 36, 27)[2]. To właśnie wówczas miłość jest wlewana w serce wierzącego (Rz 5, 5; 8, 11).…
Dowiedz się więcej

„Możesz znaleźć — piszę starożytny historyk Plutarch — miasta bez murów, bez domów, bez gimnazjów, bez praw, bez używania pieniędzy, bez nauki, lecz nikt nigdy nie widział narodu bez Boga, bez modlitw, bez przysięg, bez obrzędów, bez ofiary”.Powyższą prawdę zgodnie potwierdzają nowsze badania. Jak to wytłumaczyć? Skąd to, że wszystkie ludy, nawet szczepy, stojące na bardzo niskim stopniu cywilizacji, wierzą w Boga, „którego żaden człowiek nigdy nie widział” (J 4, 12) i składają mu ofiary? Każdy człowiek…
Dowiedz się więcej

Księgą bardzo często używaną w liturgii, a jednak bardzo mało znaną i rozumianą, jest rytuał. Nazwa tej książki pochodzi od łacińskiego wyrazu ritus, który oznaczał w starożytności zwyczaje przy wykonywaniu kultu religijnego zachowywane, a obecnie liturgiści tym wyrazem oznaczają zbiór czynności używanychw kulcie. Rytuał obecnie zawiera przepisy i formuły do spełniania czynności religijnych ustanowione, jakimi są sakramenty, sakramentalia i modły publiczne.Nazwa rytuału, jak i sama księga w obecnym układzie, jest…
Dowiedz się więcej

Nota o synodzie Synod w Walencji (Galia), odbywający się w 374 r., zgromadził galijskich biskupów w celu orzeczenia na temat święceń, pokuty i powtórnego chrztu. Kanon 1(SC, III, 492-493) Sedit igitur neminem post hanc synodum, qua eiusmodi illicitis vel sero succurritur, digamos aut internuptarum maritos ordinari clericos posse. Nec requirendum utrumne initiati sacramentis divinis, anne gentiles, hac se infelicis sortis necessitate macularint, cum…
Dowiedz się więcej