Embolizm prefacyjny jest tą częścią liturgii, która zawiera w sobie szczególny motyw dziękczynienia, zanoszony do Ojca przez Syna w Duchu Świętym. Często wierni nie zwracają na niego uwagi, co jest błędem, gdyż zawiera on w sobie ważne treści, które poniżej zostały przybliżone.
Tekst polski:
„Ty przez cudowne znaki nad wodami Jordanu * objawiłeś nam tajemnicę chrztu nowego. * Twój głos rozległ się z nieba, * abyśmy uwierzyli, że Twoje Słowo zamieszkało wśród ludzi. * Duch Święty, zstępując w postaci gołębicy, * dał świadectwo, że Chrystus, Twój Sługa, * został namaszczony i posłany, * aby głosić dobrą nowinę ubogim”[1].
Objaśnienie:
W Święto Chrztu Pańskiego Kościół przedstawia nam specjalną prefację, w której zanosi się dziękczynienie za tajemnicę chrztu, po którym Jezus rozpoczął publiczną działalność. Na początku mówi się: Ty przez cudowne znaki nad wodami Jordanu. Wspomina się o cudownych znakach i ich sprawcy, aby ukazać, że Bóg jest wszechmogący[2]. Pismo wielokrotnie mówi bowiem o Panu jak o Wszechmogącym władcy (por. Jr 32, 37; Ps 91, 1-2; Ap 1, 8). W historii dokonał On wielu cudów nad Jordanem, spośród których należy wymienić chociażby zatrzymanie biegu tej rzeki, gdy Naród Wybrany podążał z Arką Przymierza do swej ziemi (por. Joz 3, 5; Pwt 12, 10). Mówi o tym Psalmista: „Gdy Izrael wychodził z Egiptu […] Jordan bieg swój odwrócił” (Ps 114, 1. 3). Nad tą rzeką chrztu udzielał Jan Chrzciciel (por. J 1, 28). Jego chrzest był chrztem pokuty[3]. Dlatego właśnie kapłan dodaje: objawiłeś nam tajemnicę chrztu nowego, ponieważ Chrystus zaczął chrzcić Duchem Świętym na odpuszczenie grzechów (por. J 1, 33)[4]. Wspomina się przy tym o objawieniu, ponieważ temu zjawisku towarzyszył głos z nieba, jak jest napisane: „Głos z nieba mówił: <<Ten jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie>>” (Mt 3, 17). Zostało to wypowiedziane po to, aby ludzie uwierzyli w to, że Chrystus jest Mesjaszem, co uczynił Apostoł Andrzej tuż po swym powołaniu: „Spotkał […] swego brata i rzekł do niego: <<Znaleźliśmy Mesjasza>>” (J 1, 41). Dlaczego jednak tak ważna jest owa wiara? Dlatego, że jej przedmiotem jest rzeczywistość niewidzialna[5]. Tak, jak Jan otrzymał polecenie uznania Boga w tym, nad którym pojawi się Duch Święty (por. J 1, 33), tak współczesny wierzący pouczony słowami Pisma o rzeczach przyszłych, ma w nie wierzyć, gdy się one wydarzą (por. J 14, 29). Tajemnica chrztu Chrystusa ukazuje bowiem, że Bóg-człowiek żył między ludźmi, zgodnie ze słowami Ewangelii według św. Jana: „A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas” (J 1, 14). W tym celu w owym dniu chrztu na Chrystusa zstąpił Duch Święty jak gołębica (por. Mt 3, 16). Duch ten zstąpił na Syna Człowieczego, aby zostało ukazane, że jako człowiek Chrystus Go przyjął, a jako Bóg udzielił Go ludowi[6]. Kapłan mówi przy tym, że ten Duch dał świadectwo, że Chrystus, został namaszczony i posłany, aby głosić dobrą nowinę ubogim. Słowa te wskazują na to, co powiedział sam Mistrz: „Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę […]” (Łk 4, 18). Dodaje się także, że Mistrz był Sługą Pańskim, ponieważ jest napisane: „Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono, lecz żeby służyć” (Mt 10, 45). Autor Listu do Hebrajczyków wskaże także na słowa Chrystusa: „Oto idę, abym spełniał wolę Twoją” (Hbr 10, 9). W ten sposób powyższa prefacja wskazuje na posłannictwo Chrystusa w świecie, na który raczył zstąpić w ludzkim ciele.
Dawid Makowski
[1] Mszał Rzymski dla diecezji polskich. Wyd. I. Poznań: 1986, s. 23*.
[2] Zob. Ambrosiaster: Quæstiones veteris et novæ Legis, XCVII (PL, XXXV, 2291).
[3] Zob. Ambrosius: De Spiritu Sancto, I, 3, 41-42 (PL, XVI, 713).
[4] Zob. Hieronymus: Epistola ad Oceanum, VI (PL, XXII, 660).
[5] Zob. Augustinus: Super Ioannem, LXXIX, 1 (PL, XXXV, 1837).
[6] Zob. Augustinus: De Trinitate, XV, 26, 46 (PL, XLII, 1094).
situs toto jacktoto toto togel toto togel situs toto jacktoto toto togel link slot slot gacor jacktoto togel slot gacor situs toto togel jacktoto toto togel kawi898 kawi898 toto togel kawi898
