Reakcje biskupów świata na odnowę liturgiczną: Konferencja Episkopatu Austrii

W trakcie wydania odpowiednich wytycznych odnoszących się do odnowionej liturgii, proszono Konferencje Episkopatów o podzielenie się swoimi spostrzeżeniami na temat przeprowadzanej reformy liturgicznej. Kwestionariusz miał zawierać trzy rubryki, które miano wypełnić: pierwsza dotyczyła elementów pozytywnych, druga negatywnych, a trzecia propozycji.

Konferencja Episkopatu Austrii wzmiankując o pozytywnym przyjęciu reformy liturgicznej, wskazywała na to, że wpływ na to miały: praca ruchy liturgicznego współpracującego z Komisją Liturgiczną Konferencji Episkopatu Austrii, treść soborowej Konstytucji oraz Instrukcji wykonawczej, przygotowanie duchowieństwa i ludu do celebracji liturgii w nowy sposób (dokonywano ich przez: kongresy i konferencje dla duchowieństwa, tworzenie objaśnień obrzędowych dotyczących celebrowania odnowionej liturgii przez kapłanów, publikowanie artykułów dla całego ludu, wygłaszania objaśnień liturgicznych w mediach, organizowanie spotkań dla członków Komisji Liturgicznej Konferencji Episkopatu Austrii i ich podkomisji, pisanie listów pastoralnych do duchowieństwa, wydawanie norm szczegółowych na temat liturgii). Dzięki temu dostrzegano wzrost liczby wiernych w kościele (zwłaszcza podczas Triduum Paschalnego), a także zawężenie wspólnoty między kapłanem a wiernymi. Spośród problemów czy też trudności przy wdrażaniu odnowy liturgicznej w życie wymieniono: zbyt krótkie vacatio legis nowych ksiąg liturgicznych (skarżono się na zbyt późne wydawanie poszczególnych woluminów, uniemożliwiające korzystanie ze względu na brak odpowiedniego czasu na katechezę), problematyczność sprawowania odnowionej liturgii w starych kościołach (prezbiteria nie nadawały się do celebracji rytu z 1965 r.), brak jasnej roli chórów w nowej liturgii i potrzebę wydania nowych ksiąg w sposób pełny (zapewne chciano korzystać z mszału, zawierającego wszystkie modyfikacje). Jeśli chodzi o propozycje, to wskazywano na następujące elementy: potrzebę używania jednolitego przekładu tekstów Pisma Świętego oraz nowego układu tekstów lekcjonarza, dopuszczenie języka narodowego do modlitw u stopni ołtarza i prefacji (to drugie życzenie zostało spełnione w 1964 r.), zastąpienie śpiewów procesyjnych i międzylekcyjnych hymnami oraz wskazanie postępowania przy celebracji nabożeństwa czterdziestogodzinnego.

Myśl końcowa:

Omnes autem, clerus et laici, grati sunt pro opere incocpto instaurationis sacrae Liturgiae, praesertim propter gratias et benedictiones per hanc instaurationem fidelibus concessas. Omnes sciunt, concessionem linguae maternae viam praeparare ad intimiorem connexionem cum Deo obtinendam. Sed etiam cognoscunt, primum locum semper tenere conversionem cordis, «metanoiam». Quando haec, gratia Dei et instauratione sacrae Liturgiae adiuvante; obtinebitur, nobis et omni populo nostro salus a Deo facta erit. 

Opr. Dawid Makowski

Na podstawie: Actuositas Coetuum Episcoporum, De primis gressibus instaurationis liturgicae, w: “Notitiae” 5 (1965), s. 109-111.

UWAGA: TEKST DOTYCZY LITURGII RYTU Z 1965 R. 
Szeroko na jego temat przeczytasz tutaj.