Indyjscy biskupi na wstępie zaznaczyli, że niektórzy biskupi na mocy przyznanej Indiom zgody wprowadzili do liturgii język narodowy. Nie wprowadzano jednak mowy powszechnej we wszystkich częściach celebracji, a jedynie w czytaniach z Pisma Świętego oraz w modlitwie powszechnej, gdyż do innych obrzędów Mszy św. potrzebna była melodia do tekstu, a jej stworzenie sprawiało duże trudności. Modyfikując poszczególne obrzędy, wygłaszano serię kazań, w których poruszano zagadnienie odnowy liturgicznej oraz tłumaczono wiernym zmiany, uprzednio objaśnione duchowieństwu. Przyjęcie reformy było entuzjastyczne, choć powodowało trudności praktyczne, gdyż w Indiach było wiele parafii kilkujęzycznych i trzeba było mnożyć Msze, aby poszczególne grupy wiernych, posługujące się wspólnym językiem, mogły brać udział w liturgii z językiem dla nich zrozumiałym.
Myśl końcowa:
If I am to judge things, I think there is enthusiasm on the part of both the clergy and the laity with regard to the liturgical changes. Recently, namely on the 25th of March 1965, we had a Seminar for priests on the reformed Mass, and judging by the reaction of the large number of priests present, one could not fail to notice that there was genuine interest and desire to learn on the part of the priests.
Opr. Dawid Makowski
Na podstawie: Actuositas Coetuum Episcoporum, De primis gressibus instaurationis liturgicae, w: „Notitiae” 5 (1965), s. 119-120.
UWAGA: TEKST DOTYCZY LITURGII RYTU Z 1965 R.
Szeroko na jego temat przeczytasz tutaj.
O reformie mówi wielu, ale czy zawsze opierają swoje zdanie na źródłach? Zbadajmy więc źródła!
Dawid Makowski
AUTOR SERII
Więcej takich treści! situs toto toto togel situs slot toto togel jacktoto jacktoto slot gacor link togel jacktoto slot gacor link slot slot gacor situs toto togel situs toto situs toto toto togel kawi898 kawi898 situs slot situs toto situs toto togel
