Konferencja Episkopatu Stanów Zjednoczonych wskazywała na niezwykłą łatwość wprowadzania odnowy liturgicznej w Stanach, wynikającą z regularnej – trwającej od kilku lat – formacji ludu Bożego. Wierni oczekiwali bowiem na to, co wydarzyło się za sprawą dekretów, wydawanych od kwietnia 1964 r., a więc na wprowadzenie szerszej obecności języka narodowego w liturgii. Dlatego ta zmiana wraz z celebracją versus populum została przez nich przyjęta entuzjastycznie i wzbudziło to wśród nich większe rozumienie przynależności do celebracji liturgicznej. Wskazano, że trudności, które miały miejsce przy implementacji założeń reformy liturgicznej, dawały się odczuć jedynie tam, gdzie nie było należnego przygotowania duszpasterskiego oraz gdzie panował brak ich rozumienia. Dlatego propozycją Konferencji Episkopatu Stanów Zjednoczonych było ukazanie teologicznego znaczenia udziału wiernych w liturgii, przygotowanie wiernych do dalszych reform oraz udostępnienie prefacji w językach narodowych.
Myśl końcowa:
If this report seems enthusiastic and optimistic, it is because our people have received the liturgical renewal with enthusiasm and look forward to continued liturgical evolution with optimism.
Opr. Dawid Makowski
Na podstawie: Actuositas Coetuum Episcoporum, De primis gressibus instaurationis liturgicae, w: „Notitiae” 5 (1965), s. 126-127.
UWAGA: TEKST DOTYCZY LITURGII RYTU Z 1965 R.
Szeroko na jego temat przeczytasz tutaj.
