Tag: Niższe urzędy Kościoła

Portal poświęcony liturgii Kościoła Świętego

Źródła celibatu duchownych: Synod w Gangrze (ok. 340)

Nota o synodzie Synod w Gangrze został zwołany w okolicach 340 r. w celu rozpatrzenia sprawy Eusatiasa oraz w celu zabrania głosu nt. przesadnej ascezy. Podczas synodu potępiono zarówno Eusatiasa, jak i przesadne działania ascetyczne. Kanon 4(SC, II, 1102) Si quis de presbytero qui uxorem duxit, contendat, non oportere eo sacra celebrante oblationi communicare, sit anathema. Kanon 4(SCL, I, 125) Gdyby ktoś uznał, że nie powinien przyjmować komunii podczas…
Dowiedz się więcej

Źródła celibatu duchownych: Synod w Neocezarei (314-319)

Nota o synodzie Synod w Neocezarei, odbywał się między 314 a 319 r. i był poświęcony sprawom dyscyplinarnym w Kościele. Kanon 1 (SC, II, 540) Presbyter si uxorem duxerit, ordine suo moveatur. Si autem fornicatus fuerit, vel adulterium commiserit, penitus extrudatur, et ad poenitentiam deducatur. Kanon 1 (SCL, I, 75) Prezbitera, który pojmie żonę, należy pozbawić funkcji, jeśli w dodatku dopuści się rozpusty lub cudzołóstwa –…
Dowiedz się więcej

Źródła celibatu duchownych: Synod w Arles (314 r.)

Nota o synodzie Synod biskupów, odbywający się w 314 r. w Arles, zwołany w celu rozpatrzenia sprawy donatystów.  Kanon 25 (SC, II, 474) Placuit ut mulierem corruptam clericus non ducat uxorem, vel is qui laicus mulierem corruptam duxerit, non admittatur ad clerum. Kanon 25 (SCL, I, 74) Postanowiono, że duchowny nie może się żenić z nie dziewicą, a świeckiego, który taką poślubił, nie dopuszcza się do stanu duchownego.Powyższe orzeczenie,…
Dowiedz się więcej

Źródła celibatu duchownych: Synod w Ancyrze (314 r.)

Nota o synodzie Synod w Ancyrze miał miejsce w 314 r. Ancyra była wówczas stolicą rzymskiej prowincji Galacji. Uczestniczyło w nim kilkunastu biskupów z Azji Mniejszej, debatujących nad kwestiami dyscyplinarnymi w Kościele. Kanon 10 (SC, II, 518) Quicumque diaconi constituti, in ipsa constitutione testificati sunt et dixerunt, oportere se uxores ducere, cum non possint sic manere, ii si uxorem postea duxerint, sint in ministerio, eo quod hoc sit illis…
Dowiedz się więcej

Źródła celibatu duchownych: Synod w Elwirze (ok. 306 r.)

Nota o synodzieSynod w Elwirze odbywał się pomiędzy 300 a 319 r. w Grenadzie w Hiszpanii. W synodzie uczestniczyło 19 biskupów, 26 prezbiterów i wielu świeckich. Synod ten jako pierwszy w historii pochylił się nad tematem celibatu duchownych.Kanon 18(SC, II, 9):Episcopi, presbyteres et diacones si in ministerio positi detecti fuerint quod sint moechati, placuit propter scandalum et propter profanum crimen nec in finem eos communionem accipere debere.Kanon 18(SCL, I, 52):Gdyby odkryto, że biskupi,…
Dowiedz się więcej

Posługa jako forma powołania świeckich w Kościele

Poniższy artykuł jest VIII rozdziałem pracy pt. ,,Posługi współczesnego Kościoła” (Kraków: 2023).Wpływ soborowej eklezjologii na reformę i współczesny kształt posług jest oczywisty. Ojcowie stawiali bowiem na udostępnienie tych stopni również świeckim, nieprzygotowującym się do święceń[1]. Jednakże zastrzeżono te posługi jedynie dla mężczyzn, ze względu na tradycję Kościoła. Nie było bowiem zwyczaju, aby kapłanowi do Mszy św. służyła kobieta, mająca jakiekolwiek święcenia. Współczesne badania wskazują nawet…
Dowiedz się więcej

Tonsura klerycka między IV/V a X wiekiem

Od najdawniejszych czasów znane było składanie włosów w ofierze Bogu na znak wyłącznego oddania się Mu. Stary Testament zna wiele przykładów tego typu ofiary. Znamienny jest tutaj chociażby przykład kapłana-pisarza Ezdrasza, który dostał nakaz obcięcia włosów i brody (Ez 5, 1). Również w Nowym Testamencie można spotkać się z tego typu praktyką, czego przykładem jest Paweł Apostoł, wypełniający ślub polegający na obcięciu włosów (Dz…
Dowiedz się więcej

Kwestia zastępowania subdiakona

Historia posług liturgicznych posiada wiele interesujących ewenementów, które sprawiają, że badacz w inny sposób spogląda na naturę, sens czy w ogóle przeznaczenie danego urzędu. Taka sytuacja ma miejsce również w kontekście subdiakonatu, który oprócz tego, że został awansowany do grona stopni wyższych (ordines maiores), to jeszcze w ciągu wieków zaczęto zezwalać innym osobom (mającym co najmniej tonsurę) zastępować tego duchownego. Poniższa publikacja pozwoli zaobserwować to, co na ten temat orzekano.Pierwsze…
Dowiedz się więcej

,,O ustanowieniu lektorów i akolitów”

Rok po wydaniu przez papieża Pawła VI (+1978) dokumentu Motu Proprio ,,Ministeria Quaedam”, w watykańskim biuletynie ,,Notitiae” ukazał się artykuł, traktujący na temat nowej dyscypliny Kościoła względem lektoratu i akolitatu – dawnych święceń niższych, obecnych posług. Tekst ten dotyczył głównie kwestii związanych z odstępem między przyjmowanymi posługami i wiekiem, wymaganym do przyjęcia któregoś z tych urzędów.Robocze tłumaczenie tekstuNikt nie powinien być ustanawiany w posłudze lektora lub…
Dowiedz się więcej

Reforma przepisów i rubryk po usunięciu święceń subdiakonatu

Kilka tygodni temu na łamach tej strony został umieszczony artykuł nt. posługiwania duchownych wyższych i niższych święceń w liturgii Mszy św. pomiędzy 1965 a 1972 r. Tamta publikacja ukazywała poszczególne funkcje lektorów, akolitów i subdiakonów (pozostali minoryści nie byli bowiem w ogóle wzmiankowani) w zreformowanej liturgii Mszy św. Efektem reformy liturgii mszalnej było wydanie w 1969 r. nowego Missale Romanum wraz z Institutio Generalis, które określało m.in. kształt służby ministrantów w nowej liturgii…
Dowiedz się więcej

Przetłumacz stronę