Tag: Sakrament

Sakrament pokuty i pojednania został ustanowiony dla wszystkich stanów Kościoła, dla każdego grzesznika bez wyjątku, a zwłaszcza na okoliczność, gdy popełnił grzech ciężki i jego dusza pragnie powrotu do stanu łaski uświęcającej. Tertulian nazywał spowiedź „drugą deską ratunku po rozbiciu, jakim jest utrata łaski” (por. KKK 1446), co trafnie podsumowało istotę tego sakramentu uzdrowienia. Każde odłączenie się od Stwórcy sprawia głęboką ranę zarówno pojedynczemu człowiekowi,…
Dowiedz się więcej

Grzech nie może niczego odjąć Bogu, podobnie jak nasze hymny pochwalne i akty ekspiacji niczego Mu nie mogą dodać. A jednak każdorazowe przekroczenie przykazań Dekalogu jest niezmiennie Jego obrazą. Obraza ta godzi także w nas i sprawia, że zrywamy łączność ze swoim Stwórcą w mniejszym lub większym stopniu, w zależności od ciężaru winy. A jak przypomina Katechizm za ojcami soborowymi, „Stworzenie bez Stwórcy zanika” (KKK 49). Wobec tego niezbędne jest odbudowanie…
Dowiedz się więcej

Katechizm Kościoła katolickiego to wykładnia najistotniejszych zagadnień naszej wiary, począwszy od jej wyznania, poprzez celebrację świętych obrzędów, moralność chrześcijańską aż po duchowość. Te cztery części w sposób syntetyczny porządkują treści w oparciu o Pismo Święte, Tradycję, świętą liturgię i Urząd Nauczycielski Kościoła w świetle nauczania Vaticanum II i innych soborów.W drugiej części pt. „Sakramenty wiary”, autorzy wskazują na to, że odkupienie dokonane raz na zawsze na Krzyżu przez Jezusa Chrystusa uobecnia się wciąż w liturgii…
Dowiedz się więcej

Sobór Watykański II (1962-1965) podczas swych obrad w sposób szczególny pochylił się nad zagadnieniem liturgii, gdyż mnóstwo ojców pragnęło jej odnowy [Seasoltz 1980, s. 17]. Droga do wydania Konstytucji o Liturgii Świętej „Sacrosanctum Consilium” znacznie przyspieszyła między XIX a XX w., kiedy to różnorodne wydarzenia z życia świata i Kościoła stawiały przed biskupami pytanie o sens świętych obrzędów oraz umiejscowienie ich w kontekście innych nauk, przeżywających wówczas swój znaczny…
Dowiedz się więcej

Jan XXIII (†1963), który zwołał Sobór Watykański II (1962-1965), rzekł raz, iż Kościół jest strukturą, która nieustannie się odnawia[1]. Naturalnie dotyczy to również tego, czym Kościół żyje – świętej liturgii. Święta Kongregacja Świętego Oficjum w schemacie przygotowującym sobór, wskazała, że jedną z naglących kwestii jest pochylenie się właśnie nad świętymi obrzędami Kościoła[2]. Nie ma w tym nic dziwnego, wszak wielu biskupów – przynajmniej od połowy XX w. –…
Dowiedz się więcej

Dwa artykuły niniejszej Konstytucji podejmują temat sakramentu małżeństwa: artykuł 77 o reformacji ceremonii w Rytuale Rzymskim (a w szczególności obrzędów) i artykuł 78 o sposobie celebracji.1. Obrzędy sakramentu małżeństwa (art. 77)Obecnie znajdujący się w Rytuale Rzymskim obrzęd zawarcia sakramentu małżeństwa powstał, aby zabezpieczyć podstawowy element tego sakramentu, tj. wzajemne wyrażenie zgody pomiędzy małżonkami. Został on do tego w całości zredukowany z pojedynczym wyjątkiem błogosławieństwa obrączek.Artykuł 77 proponuje…
Dowiedz się więcej

Przy udzielaniu sakramentów święceń w dawniejszych czasach, ze względu na prostotę i zwięzłość i obrzędów, znaczenie sakramentu było dużo bardziej widoczne. Ewolucja obrzędów i modlitw nastąpiła w epoce karolińskiej, później w X w. pod wpływem Sakramentarza gelazjańskiego, który pochodzi z VIII w., do zmian przyczynił się również Pontyfikał rzymsko-germański1. To ostatnie dzieło (na którym są oparte XII-wieczny Pontyfikał rzymski i Pontyfikał Kurii Rzymskiej), jak i Pontyfikał Durandusa, wprowadziły wiele nowych ceremonii i formuł, które potem…
Dowiedz się więcej

I. Nazwa Sakramentu i kiedy należy go udzielać (Art.73) 1. Sakramentowi nadano dwie nazwy: Ostatnie Namaszczenie i Namaszczenie Chorych, z czego tą drugą uznaje się za bardziej prawidłową. Za zmianą nazwy przemawia wiele powodów: doktrynalny („Namaszczenie Chorych” lepiej wyraża naturę i okoliczności udzielania Sakramentu: „Choruje ktoś wśród was?”), historyczny (ponieważ nazwa ta była w powszechnym użytku aż do XII w.) pastoralne i psychologiczne (nazwa „Ostatnie Namaszczenie” często zniechęca…
Dowiedz się więcej

Wszystkie sakramenty, jak uczy sakramentologia, wymagają obecności odpowiedniego szafarza, którym zazwyczaj jest kapłan[1]. Osoba przyjmująca jakikolwiek ze stopni sakramentu święceń (diakonat, prezbiterat czy episkopat) zostaje wyświęcona do specjalnego rodzaju służby na rzecz „budowania Ludu Bożego”[2]. Istotą posłannictwa duchownego jest bowiem świadczenie posługi ludowi „w sprawach odnoszących się do Boga” (Hbr 5, 1). Wierzący, który otrzymuje od Boga powołanie do szafowania świętymi sakramentami, w obrzędzie święceń…
Dowiedz się więcej

Jednym z wielkich dzieł Pana jest siódmy sakrament, do którego rangi została wyniesiona wzajemna miłość małżonków[1]. Pan powiada, że ci, którzy są bogobojni, otrzymają obfite błogosławieństwo, gdyż tacy ludzie chodzą Jego drogami (por. Ps 128, 1). Nic więc dziwnego, że trzymanie się drogi Pańskiej jest początkiem mądrości (por. Syr 15, 1).Stwórca podarował człowiekowi małżeństwo jako rodzaj szczególnego przymierza dwojga równych sobie osób[2]. Tak, jak…
Dowiedz się więcej