Źródła celibatu duchownych: Synod w Hipponie (393)

Nota o Synodzie

Synod w Hipponie, mający miejsce dn. 8 paźdzernika 393 r., został zwołany w sprawach dyscyplinarych. Jedną z nich była kwestia obyczajności duchowieństwa, która dotyczyła ich związków z kobietami.

Kanon III
(SCL, IV, 61)

 Epigonius episcopus dixit: Additur aliquid quod non seiungatur de hoc titulo: saepe, patientibus propositis, vidimus lectores in ecclesiis (…).  Si hoc placet mentibus vestris, qui secundam acceperit, a lectione ex hodierno die arceatur.

Kanony III
(SCL, IV, 62)

Rzekł biskup Epigoniusz: Dodam jeszcze coś, czego nie powinniśmy oddzielać od tej kwestii: często widzimy doświadczonych lektorów w kościołach (…). Jeśli się zgadzacie, to od dzisiaj zostaje odsunięty od czytania ten, kto wziął sobie drugą żonę.

Powyższy kanon należy odczytywać w łączności z poprzedzający go kanonem drugim, w którym zawarto wzmiankę na temat tego, że lektor, który dochodził do wieku dojrzałości, miał wybierać pomiędzy drogą małżeńską lub drogą wstrzmięźliwości. Wskazuje to już nie tylko na to, iż lektorat był (przypuszczalnie) stopniem przygotowującym do pełnienia posługi kapłańskiej, jak też urzędem dostępnym dla świeckich. W tych słowach widać także ponowne zanegowanie drugiego małżeństwa duchownych oraz osób spełniających jakąkolwiek posługę w Kościele.

Opr. Dawid Makowski