Obrzęd pojednania wielu penitentów z indywidualną spowiedzią i rozgrzeszeniem – Przepisy obrzędowe

W celu przybliżenia wszystkich przepisów, dotyczących liturgii obrzędu pojednania wielu penitentów z indywidualną spowiedzią i rozgrzeszeniem, przypominamy, że:

1. Celebransem tego obrzędu może być prezbiter lub biskup, choć gdy są one sprawowane uroczyście (zwłaszcza w Wielkim Poście), to zaleca się w sposób szczególny, aby celebransem był biskup (CE, nr 638).
2. Celebrans przywdziewa szaty potrzebne do odprawienia Mszy św. poza ornatem, w miejsce którego zakłada kapę (IGMR, nr 341). Jeśli celebransem jest biskup, to używa on mitry prostej i pastorału (CE, nr 639).
3. Jeśli penitentów jest sporo, celebransowi mogą towarzyszyć również inni prezbiterzy, którzy przywdziewają albę i stułę lub komżę (nałożoną na strój duchowny) i stułę (CE, nr 639).
4. Diakoni i świeccy usługujący przywdziewają szaty swego stanu (diakoni – alby, stuły i dalmatyki; świeccy usługujący – alby lub inną zatwierdzoną szatę; CE, nr 639).
5. Obrzęd ten winien być poprzedzony nabożeństwem słowa Bożego (OP, nr 22).
6. Cała liturgia rozpoczyna się od procesji wejścia, podczas której śpiewa się odpowiednią pieśń, nawiązującą do charakteru liturgii (OP, nr 23 i 48). Następnie celebrans (opuściwszy wezwanie do znaku krzyża) pozdrawia wiernych i (jeśli to konieczne) on sam lub diakon albo konkretny prezbiter wprowadza wiernych w celebrację (CE, nr 641).
7. Tuż przed liturgią słowa odmawia się modlitwę Prosimy Cię, Panie, albo Ześlij, Panie. Jej wykonanie jest tożsame z wykonaniem kolekty (CE, nr 642).
8. Następnie celebruje się liturgię słowa w zwykły sposób.
9. (*) Pierwszy schemat liturgii słowa: I czytanie – 1 Pwt 5, 1-3. 6-7. 11-12. 16-21a. 6, 4-6; Śpiew – Ba 1, 15-22 (Ref.: 3, 2); II czytanie – Ef 5, 1-14; Werset przed Ewangelią – J 8, 12; Ewangelia – Mt 22, 34-40/J 13, 34-35. 15, 10-13.
10. (**) Drugi schemat liturgii słowa: I czytanie – Iz 1, 10-18; Śpiew – Ps 50 (Ref.: 19a); II czytanie – Ef 4, 23-32; Werset przed Ewangelią – Mt 11, 28; Ewangelia – Mt 5, 1-12.
11. Chociaż wyżej wspomniano o trzech czytaniach i śpiewach pomiędzy nimi, można – zależnie od okoliczności – odczytać tylko dwa lub jedno czytanie (w tym drugim przypadku będzie to tylko Ewangelia). Pomiędzy czytaniami (zamiast śpiewów) można zachować chwilę milczenia (CE, nr 643).
12. Po Ewangelii wygłasza się homilię, która swą tematyką winna objąć charakter liturgii (OP, nr 25).
13. Po homilii zachowuje się chwilę milczenia (CE, nr 644). W tym czasie wierni winni zrobić rachunek sumienia i wzbudzić żal. Może w tym pomóc diakon lub prezbiter albo inny usługujący, który poda wiernym prośby litanijne lub wezwania (OP, nr 26).
14. Gdy wierni uczynią rachunek sumienia i wzbudzą żal, rozpoczynają się obrzędy pokuty. 
15. Diakon (albo gdy go nie ma: sam kapłan) wzywa wiernych do uklęknięcia na obydwa kolana (chyba, że jest to Okres Wielkanocny lub niedziela), aby w tej pozycji odmówić spowiedź powszechną (OP, nr 27). Co ważne: diakon lub inny usługujący wzywa do tej spowiedzi: Bracia, wyznajcie grzechy wasze i módlcie się, abyście byli zbawieni (OP, nr 54 – jest to pierwsza z dwóch formuł).
16. Po spowiedzi powszechnej diakon lub inny usługujący odmawia z ludem modlitwę litanijną lub intonuje pieśń, którą pozostali podejmują (CE, nr 645).
17. Gdy zakończy się litania tudzież pieśń, diakon lub inny usługujący wzywa do modlitwy Pańskiej, którą wszyscy podejmują (OP, nr 27).
18. Po modlitwie Pańskiej duchowni w stopniu prezbitera i biskupa udają się do konfesjonałów. Tam dokonuje się indywidualna spowiedź oraz rozgrzeszenie. Dokonuje się tego w zwykły sposób (OP, nr 28).
19. Kiedy wszyscy penitenci zostaną wyspowiadani, celebrans wraca do ołtarza. Tam dokonuje się odmówienie modlitwy dziękczynienia (OP, nr 58).
20. Na zakończenie obrzędu celebrans odmawia modlitwę: Wszechmogący i miłosierny Boże, po czym pozdrawia wiernych i udziel błogosławieństwa, które powinno być w formie uroczystej, przez co diakon (albo gdy go nie ma: sam kapłan) wygłasza wezwanie do pochylenia głów (CE, nr 649).
21. Na koniec rozsyła się wiernych formułą: Pan odpuścił wam grzechy. Idźcie w pokoju Chrystusa, na co lud odpowiada: Bogu niech będą dzięki (CE, nr 649).

Opr. Dawid Makowski