Kategoria: Artykuły

Portal poświęcony liturgii Kościoła Świętego

Teologia IV Modlitwy Eucharystycznej – Postsanctus (cz. I)

Confitémur tibi, Pater sancte, quia magnus es et ómnia ópera tua in sapiéntia et caritáte fecísti.Wysławiamy Cię, Ojcze święty, bo jesteś wielki i wszystkie stworzenia głoszą Twoją mądrość i miłość.Na początku wspomnianej modlitwy kapłan mówi: Wysławiamy Cię, Ojcze święty[1]. Nawiązuje to do słów Chrystusa, który w ten sposób zwrócił się do Boga Ojca: „Wysławiam Cię, Ojcze” (Mt 11, 25). Było to bowiem wyznanie dziękczynienia wobec Boga[2]. Jest ono udziałem kapłana,…
Dowiedz się więcej

Szczyt i źródło: Miejsca święte (cz. I)

Wspólnota chrześcijańska od swoich początków potrzebowała miejsca spotkań. Jest to aktualne po dziś dzień, choć zdaje się, że niektóre środowiska wolałyby zmarginalizować Kościół, zamykając go w najmniej rzucającej się w oczy komórce czy – nieco łaskawiej – w zakrystii. Co oczywiste, przestrzeń budowli kościelnej pozwala na gromadzenie się, ale nie jest to jej jedyna funkcja. Niewątpliwie należy ją rozpatrywać także w kategorii sakralności, bowiem to w konkretnym, świętym miejscu, sprawuje się Najświętszą Ofiarę,…
Dowiedz się więcej

Przygotowanie liturgii i dobór tekstów liturgicznych: dwa najczęściej pomijane wskazania dotyczące Mszału Rzymskiego – Rozważania o liturgii

Trzeci rozdział Ogólnego Wprowadzenia do Mszału Rzymskiego dotyczy „Funkcji i posług we Mszy świętej”. Pierwszy akapit dotyczy „funkcji i posług wynikających ze święceń”, natomiast drugi „zadań i godności ludu Bożego”. Ten drugi akapit kończy się w nr 111 komentarzem na temat przygotowania liturgii:Każdą celebrację liturgiczną należy starannie przygotować przy zgodnym współudziale wszystkich zainteresowanych oraz przy użyciu mszału i innych ksiąg liturgicznych, tak co do strony obrzędowej, jak i spraw duszpasterskich…
Dowiedz się więcej

Teologia IV Modlitwy Eucharystycznej – Prefacja

Vere dignum est tibi grátias ágere, vere iustum est te glorificáre, Pater sancte, quia unus es Deus vivus et verus, qui es ante sæcula et pérmanes in ætérnum, inccessíbilem lucem inhábitans. Zaprawdę, godne to jest, abyśmy Tobie składali dziękczynienie, i sprawiedliwe, abyśmy Ciebie wychwalali, o Ojcze święty, albowiem Ty jeden jesteś Bogiem żywym i prawdziwym. Ty jesteś przedwieczny i trwasz na wieki mieszkając w niedostępnej światłości. Początek tej części prefacji jest…
Dowiedz się więcej

Wykład na temat kanonu mszalnego: I dystynkcja

Święty Odon z Tournai był francuskim mnichem benedyktyńskim. To jemu właśnie przypisuje się założenie opactwa Saint-Martin w Tournai. Początkowo zasłynął jednak jako wybitny nauczyciel retoryki, filozofii, a także nauk ścisłych. Bardzo dobrze znał łacińską poezję i prozę. Nawrócił się dopiero jako człowiek dorosły i dojrzały, pod wpływem lektury dzieł św. Augustyna. Od tego momentu rozpoczął surowy i ascetyczny styl życia. Z początku wraz z towarzyszami postanowił wieść…
Dowiedz się więcej

Źródła poznania prawa liturgicznego: Księgi liturgiczne

Prawodawca, mówiąc w kan. 2 KPK o przepisach liturgicznych, nie wspomina o księgach liturgicznych. Jednak, aby zrozumieć naturę przepisów liturgicznych, należy je odczytać we właściwym – to znaczy historycznym – kontekście. A z niego wynika, że już od średniowiecza teksty używane podczas sprawowania obrzędów liturgicznych oraz przepisy normujące przebieg celebracji zawarte były w specjalnych księgach kierujących się porządkiem kanonicznym. Kompilacja tak zwanych Ordines sprawiła, że w Kościele łacińskim zostały opracowane rytuał…
Dowiedz się więcej

Źródła poznania prawa liturgicznego: Wprowadzenie

Podczas prac rewizyjnych nad prawem kanonicznym zostało postanowione, aby – podobnie jak to było w Kodeksie pio­benedyktyńskim[1] – również obecny Kodeks prawa kanonicznego nie zawierał norm ściśle liturgicznych, chyba że mają one szczególne znaczenie dyscyplinarne, a ich zachowanie wymaga właściwe kierowanie liturgią i umocnienie porządku Kościoła[2]. Te zalecania zostały uwzględnione w Kodeksie z 1983 roku, dlatego kan. 2 KPK stanowi: Kodeks zazwyczaj nie określa obrzędów, jakie…
Dowiedz się więcej

Kilka słów o pobożności ludowej

Kościół nie odrzuca pobożności ludowej, lecz niezmiennie każe ją doceniać i  szanować. W maju, który w sposób szczególny jest pełen jej wyrazów (zwłaszcza w pobożności maryjnej), warto pochylić się nad tą kwestią. Patrząc na wszelakie nabożeństwa, okoliczne religijne zwyczaje, liczne procesje etc. może zrodzić się pytanie – czy naprawdę zdajemy sobie sprawę z tego, w jakim celu w tym uczestniczymy? Czy nie jest tak, iż momentami zapominamy o tym, że to właśnie liturgia – a nie same,…
Dowiedz się więcej

Czy można modlić się za zmarłych? – Rozważania o liturgii

Czy musimy modlić się za zmarłych? Czy oni nie są już w pełni w rękach Boga i bezpieczni w Jego miłości? Czy los zmarłego zmienia nasza modlitwa?Przez długi czas chrześcijanie reformowani [odłączeni od Kościoła podczas reformacji – przyp. tłum.] postrzegali modlitwę za zmarłych jako nadużycie (zob. J.D. Benoît, „Prier pour les morts ou pour les vivants. Valeurs complémentaires de l’eucologie catholique et de l’eucologie réformée”, LMD 101 (1970) 39-50). Katolicy coraz…
Dowiedz się więcej

Szczyt i źródło: Kosmiczny wymiar liturgii

Słysząc słowo „kosmos”, zazwyczaj mamy przed oczami Układ Słoneczny, konstelacje, czarne dziury i gwiazdy. Pojmowany w ten sposób faktycznie określa przestrzeń kosmiczną. Jednak posiada też inne znaczenie, które niejednokrotnie pojawi się w odniesieniu do interesującej nas liturgii Kościoła – kosmos pojmowany jest tutaj jako wszechświat, pewnego rodzaju obiektywnie istniejąca i wewnętrznie uporządkowana całość, cała przestrzeń. Kard. Ratzinger rozszerza powszechnie znaną definicję,…
Dowiedz się więcej

Przetłumacz stronę