Kategoria: Serie artykułów

Et sic, Pater sancte, mundum dilexísti, ut, compléta plenitúdine témporum, Unigénitum tuum nobis mítteres Salvatórem.Ojcze święty, tak umiłowałeś świat, że gdy nadeszła pełnia czasów, zesłałeś nam swojego Jednorodzonego Syna, aby nas zbawił.Następnie celebrans po raz trzeci w tej modlitwie określa Boga tytułem Ojca, gdy mówi: Ojcze święty, tak umiłowałeś świat[1]. W tym przypadku używa tego tytułu, aby wskazać na relację, jaka zachodzi między światem a Bogiem –…
Dowiedz się więcej

Sed et foedera plúries homínibus obtulísti eósque per prophétas erudísti in exspectatióne salútis.Wielokrotnie zawierałeś przymierze z ludźmi i pouczałeś ich przez Proroków, aby oczekiwali zbawienia.Następnie kapłan wspomina przeszłe przymierza, które Bóg zawierał z ludźmi, mówiąc: Wielokrotnie zawierałeś przymierze z ludźmi[1]. Mówi o wielokrotności ze względu na słowa Pisma: „Wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś Bóg” (Hbr 1, 1). Bóg bowiem na wiele sposobów i w różnych momentach przemawiał do swego…
Dowiedz się więcej

Konstytucja o Liturgii Świętej Soboru Watykańskiego II w artykule 116 opowiedziała się na temat śpiewu gregoriańskiego następująco: Kościół uznaje śpiew gregoriański za własny śpiew liturgii rzymskiej. Dlatego w liturgii powinien zajmować on pierwsze miejsce wśród innych równorzędnych rodzajów śpiewu. Nie wyklucza się ze służby Bożej innych gatunków muzyki kościelnej, zwłaszcza polifonii, byleby odpowiadały duchowi sprawowanej liturgii, zgodnie z art. 30. Jak trzeba dzisiaj interpretować ten…
Dowiedz się więcej

Omnibus enim misericórditer subvenísti, ut te quæréntes invenírent.W miłosierdziu swoim pospieszyłeś z pomocą wszystkim ludziom, aby Ciebie szukali i znaleźli.Kapłan mówi, że Bóg pospieszył w swoim miłosierdziu ku każdemu człowiekowi[1]. Jan pisze bowiem: „Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne” (J 3, 16). Owo umiłowanie świata polegało na tym, że Bóg zlitował się nad człowiekiem…
Dowiedz się więcej

Et cum amicítiam tuam, non oboediens, amisísset, non eum dereliquísti in mortis império. A gdy człowiek przez nieposłuszeństwo utracił Twoją przyjaźń, nie pozostawiłeś go pod władzą śmierci. Teraz kapłan kontynuuje wspominanie historii zbawienia, mówiąc o grzechu pierworodnym, kiedy powiada: A gdy człowiek przez nieposłuszeństwo utracił Twoją przyjaźń[1]. Mówiąc: a gdy, wskazuje na to, że tak nie było od początku, gdyż Bóg uczynił człowieka szczęśliwym, żyjącym w przyjaźni ze swoim Stwórcą (por. Rdz 2, 8). Przed upadkiem ludzie…
Dowiedz się więcej

Hóminem ad tuam imáginem condidísti, eíque commisísti mundi curam univérsi, ut, tibi soli Creatóri sérviens, creatúris ómnibus imperáret.Ty stworzyłeś człowieka na swoje podobieństwo i powierzyłeś mu cały świat, aby służąc Tobie samemu jako Stwórcy, rządził stworzeniem.Całe stworzenie wypowiada swoją chwałę przez usta człowieka, który służąc Stwórcy, zarządza całym stworzeniem[1]. Cały ten fragment modlitwy odnosi się do Księgi Rodzaju, w której Bóg powiedział: „Rozmnażajcie się,…
Dowiedz się więcej

Confitémur tibi, Pater sancte, quia magnus es et ómnia ópera tua in sapiéntia et caritáte fecísti.Wysławiamy Cię, Ojcze święty, bo jesteś wielki i wszystkie stworzenia głoszą Twoją mądrość i miłość.Na początku wspomnianej modlitwy kapłan mówi: Wysławiamy Cię, Ojcze święty[1]. Nawiązuje to do słów Chrystusa, który w ten sposób zwrócił się do Boga Ojca: „Wysławiam Cię, Ojcze” (Mt 11, 25). Było to bowiem wyznanie dziękczynienia wobec Boga[2]. Jest ono udziałem kapłana,…
Dowiedz się więcej

Wspólnota chrześcijańska od swoich początków potrzebowała miejsca spotkań. Jest to aktualne po dziś dzień, choć zdaje się, że niektóre środowiska wolałyby zmarginalizować Kościół, zamykając go w najmniej rzucającej się w oczy komórce czy – nieco łaskawiej – w zakrystii. Co oczywiste, przestrzeń budowli kościelnej pozwala na gromadzenie się, ale nie jest to jej jedyna funkcja. Niewątpliwie należy ją rozpatrywać także w kategorii sakralności, bowiem to w konkretnym, świętym miejscu, sprawuje się Najświętszą Ofiarę,…
Dowiedz się więcej

Trzeci rozdział Ogólnego Wprowadzenia do Mszału Rzymskiego dotyczy „Funkcji i posług we Mszy świętej”. Pierwszy akapit dotyczy „funkcji i posług wynikających ze święceń”, natomiast drugi „zadań i godności ludu Bożego”. Ten drugi akapit kończy się w nr 111 komentarzem na temat przygotowania liturgii:Każdą celebrację liturgiczną należy starannie przygotować przy zgodnym współudziale wszystkich zainteresowanych oraz przy użyciu mszału i innych ksiąg liturgicznych, tak co do strony obrzędowej, jak i spraw duszpasterskich…
Dowiedz się więcej

Vere dignum est tibi grátias ágere, vere iustum est te glorificáre, Pater sancte, quia unus es Deus vivus et verus, qui es ante sæcula et pérmanes in ætérnum, inccessíbilem lucem inhábitans. Zaprawdę, godne to jest, abyśmy Tobie składali dziękczynienie, i sprawiedliwe, abyśmy Ciebie wychwalali, o Ojcze święty, albowiem Ty jeden jesteś Bogiem żywym i prawdziwym. Ty jesteś przedwieczny i trwasz na wieki mieszkając w niedostępnej światłości. Początek tej części prefacji jest…
Dowiedz się więcej