Kategoria: Serie artykułów

Jak podczas średniowiecza i przed II Soborem Watykańskim na pierwszym planie znajdował się kultyczny wymiar liturgii (tzn. człowiek składał Bogu należny Mu kult w celebracji liturgii sprawowanej przez kapłana), tak od czasu Soboru został ponownie dowartościowany wymiar zstępujący [anabatyczny – przyp. tłum.] liturgii wraz z jednoczesnym powtórnym uznaniem Ludu Bożego jako podmiotu liturgii. Jeśli w celu zdefiniowania liturgii wychodzimy od elementów podanych w Konstytucji o Liturgii Świętej „Sacrosanctum Concilium”,…
Dowiedz się więcej

Johannes Morinus (Jan Morin), teolog i biblista (zm. 1659) pochodzący z protestanckiej rodziny, w 1617 r. przeszedł do Kościoła Katolickiego i pracował u papieża Urbana VIII w Rzymie, a następnie trudnił się w Paryżu u kardynała Richelieu. W 1655 r. napisał on w swoim pierwszy raz upublicznionym Komentarzu na temat święceń (na zakończenie krótkiego omówienia oporu średniowiecznych teologów względem koncelebracji Mszy św.), następujące słowa:Kościelene ceremonie nie są wieczne. Mogą być one przekształcane z różnych powodów, albo stają się…
Dowiedz się więcej

Funkcje liturgiczne objawiają misterium Kościoła, ponieważ są wyrazem służby poprzez dar, który człowiek otrzymał, gdyż „różne są rodzaje posługiwania” (1 Kor 12, 5). Wszyscy, którzy pełnią jakiekolwiek czynności liturgiczne, spełniają je prawdziwie[1]. W przestrzeni parafialnej można dostrzec najczęściej kilka osób, które codzienne pełnią swoje funkcje liturgiczne, a więc: ministranta, zakrystiana i organistę[2]. Obecnie obowiązujące przepisy liturgiczne wśród różnych funkcji (munus) liturgicznych, wymieniają m.in. wspomnianą służbę…
Dowiedz się więcej

Nota o SynodzieSynod w Hipponie, mający miejsce dn. 8 paźdzernika 393 r., został zwołany w sprawach dyscyplinarych. Jedną z nich była kwestia obyczajności duchowieństwa, która dotyczyła ich związków z kobietami.Kanon III(SCL, IV, 61) Epigonius episcopus dixit: Additur aliquid quod non seiungatur de hoc titulo: saepe, patientibus propositis, vidimus lectores in ecclesiis (…).  Si hoc placet mentibus vestris, qui secundam acceperit, a lectione ex hodierno die arceatur.Kanony III(SCL, IV,…
Dowiedz się więcej

Antyfona: „Radujmy się wszyscy w Panu, dzisiaj narodził się nam Zbawiciel. Dzisiaj prawdziwy pokój zstąpił z nieba na ziemię”.   Objaśnienie: Powyższa antyfona jest antyfoną introitu Mszy w nocy Narodzenia Pańskiego[1]. Drugie jej zdanie występuje także w responsorium Godziny Czytań Uroczystości Narodzenia Pańskiego w odnowionej Liturgii Godzin[2]. Można w niej wyróżnić trzy części. Pierwsza z nich brzmi: Radujmy się wszyscy w Panu. Odnosi się…
Dowiedz się więcej

Antyfona:„Wdzięk się rozlał na Twoich wargach, przeto Bóg pobłogosławił Tobie na wieki”. Objaśnienie:Powyższa antyfona jest trzecią antyfoną Godziny Czytań odnowionej Liturgii Godzin[1]. Werset ten został wzięty z Psalmu, w którym jest napisane: „Wdzięk rozlał się na twoich wargach: przeto pobłogosławił tobie Bóg na wieki” (Ps 45, 3). Na czyich wargach rozlał się ów wdzięk i komu Bóg pobłogosławił na wieki? Chodzi tutaj o Chrystusa[2]. To właśnie na Jego wargach rozlał się wdzięk, ponieważ…
Dowiedz się więcej

Antyfona:„Pan rzekł do mnie: Tyś jest moim Synem, Ja dzisiaj zrodziłem Ciebie”. Objaśnienie:Powyższa antyfona jest introitem Mszy w Nocy Narodzenia Pańskiego oraz antyfoną pierwszego psalmu Godziny Czytań w odnowionej Liturgii Godzin[1]. Pochodzi ona z Psalmu, gdzie jest napisane: „Ogłoszę postanowienie Pana: Powiedział do mnie: <<Tyś Synem moim, Ja Ciebie dziś zrodziłem>>” (Ps 2, 7). Słowa te odnoszą się do tajemnicy przedwiecznego zrodzenia Syna przez Ojca[2]. Bruno z Würzburga…
Dowiedz się więcej

Antyfona:„Kiedy wzejdzie słońce na niebie, ujrzycie Króla królów, który wychodzi od Ojca, jak oblubieniec ze swojej komnaty”.Objaśnienie:Powyższa antyfona pochodzi z I Nieszporów Uroczystości Narodzenia Pańskiego odnowionej Liturgii Godzin i jest antyfoną hymnu Maryi[1]. Antyfona wskazuje na to, że wzejdzie słońce na niebie, co łączy się ściśle z jedną z tzw. Wielkich Antyfon, gdy wzywa się: „O, Wschodzie!”. Wschód odnosi się do Chrystusa, prawdziwej światłości (por. J 1, 9). Renier z Saint…
Dowiedz się więcej

Na końcu każdej Mszy św. występują słowa rozesłania, które po łacinie brzmią: “Ite, missa est”. Słowa te nie są bynajmniej jedynie wersetem kończącym Mszę św., ale raczej odnoszą się do ważnej prawdy teologicznej. Jest to bowiem niejako zaproszenie do chwały świętych, o czym Autor Listu do Hebrajczyków mówi w słowach: Śpieszmy się więc wejść do owego odpoczynku (Hbr 4, 11). Żertwa została bowiem wysłana do nieba, człowiek ma za nią podążać w sposób zdecydowany, stąd…
Dowiedz się więcej

Antyfona: „Słowo Przedwieczne, zrodzone przez Ojca przed wszelkim czasem, dzisiaj uniżyło samo siebie, dla nas się stając człowiekiem śmiertelnym”. Objaśnienie: Powyższa antyfona pochodzi z I Nieszporów Uroczystości Narodzenia Pańskiego, sprawowanych według odnowionej Liturgii Godzin[1]. Odnosi się ona sensu stricto do fragmentu Listu do Filipian (por. Flp 2, 6-11). Święty Paweł pisze bowiem, że Chrystus odwiecznie istniał w postaci Bożej (por. Flp 2, 6). Nigdy…
Dowiedz się więcej