“Ecclesiasticae ceremoniae aeternae non sunt” – Rozważania o liturgii

Johannes Morinus (Jan Morin), teolog i biblista (zm. 1659) pochodzący z protestanckiej rodziny, w 1617 r. przeszedł do Kościoła Katolickiego i pracował u papieża Urbana VIII w Rzymie, a następnie trudnił się w Paryżu u kardynała Richelieu.

W 1655 r. napisał on w swoim pierwszy raz upublicznionym Komentarzu na temat święceń (na zakończenie krótkiego omówienia oporu średniowiecznych teologów względem koncelebracji Mszy św.), następujące słowa:

Kościelene ceremonie nie są wieczne. Mogą być one przekształcane z różnych powodów, albo stają się nieaktualne ze względu na zmieniające się czasy. Na próżno się zażarcie trudzi i walczy przeciwko duchom ten, kto w celu oddalenia takich niebezpieczeństw, oddaje się im z lękiem i strachem.
(J. Morinus, De sacris ecclesiae ordinationibus commentarius, pars III, ex. VIII, cap. 1, Antwerpen (2) 1695, 130).
* Podane tłumaczenie zostało dokonane na bazie niemieckiego tekstu – przyp. red. *

Potem w Konstytucji o Kościele II Soboru Watykańskiego znajduje się o czterysta lat późniejsze wskazanie, że Kościół w swoich sakramentach i w ich celebrowaniu nosi obraz świata. Jako że zmienia się obraz świata, zewnętrzny kształt celebracji sakramentów także musi ulegać zmianie:

Kościół pielgrzymujący, w swoich sakramentach i instytucjach obecnego wieku, posiada postać tego przemijającego świata i żyje pośród stworzeń, które wzdychając, oczekują objawienia synów Bożych.
(Konstytucja dogmatyczna o Kościele, 48).

Ks. prof. dr hab. Markus Tymister