Tag: Prawo liturgiczne

In Missa cum populo modo sollemniore celebranda, adhibentur diversi modi turificandi oblata et altare: alter simplex ac planus, alteridem ac ritus turificandi praescriptus in praecedenti Missali. Quinam usus sequendus est?Resp.:Numquam obliviscendum est Missale Pauli Papae VI, inde ab anno 1970, successisse in locum illius, qui improprie «Missale S. Pii V» nuncupatur, idque ex integto, sive pro textibus, sive pro rubricis. Ubi…
Dowiedz się więcej

Nonnullae communitates petierunt utrum diaconus sacerdotibus religiosis adstantibus legitime possit:a) celebrationi Officii divini praesidere hebdomadarium munusexplendo;b) benedictionem eucharisticam impertire;c) homiliam habere.Resp.: a) Expressio «sacerdos vel diaconus» quae in nn. 254, 256 Institutionis generalis de Liturgia Horarum, et in rubricis Ordinarii recurrit (L. H. I, 532, 537), minime postulat quod diaconus exercere valeat munus praesidendi coram sacerdotibus, quamvis in illis textibus…
Dowiedz się więcej

23 stycznia 2025 roku Dykasteria Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów zamieściła notę na temat norm przenoszenia obowiązku uczestnictwa we mszy św, kiedy dany obchód jest przenoszony z powodu occurentia festorum. Nota została skonsultowana z Dykasterią ds. Tekstów Prawnych. Poniżej zamieszczamy nieoficjalne tłumaczenie noty na język polski: W następstwie wielu próśb o doprecyzowanie tematu przeniesienia obowiązku uczestnictwa we mszy świętej kiedy obchody święta nakazanego są przeniesione, Dykasteria…
Dowiedz się więcej

W celu przybliżenia wszystkich przepisów, dotyczących liturgii mszalnej II Niedzieli Zwykłej, przypominamy, że:Kolorem szat liturgicznych jest zieleń (IGMR, nr 346c).Mszę św. sprawuje się ze specjalnego formularza mszalnego (MR, s. 243).Można zastosować IV formę aktu pokuty.Odmawia się Chwała i Wierzę.Prefacją mszalną jest jedna z prefacji na niedziele zwykłe (nr 28-35), chyba że kapłan wybiera IV Modlitwę eucharystyczną – wówczas odmawia się prefację tej anafory.Można odmówić I, II (w Polsce), III lub IV…
Dowiedz się więcej

Prawodawca, mówiąc w kan. 2 KPK o przepisach liturgicznych, nie wspomina o księgach liturgicznych. Jednak, aby zrozumieć naturę przepisów liturgicznych, należy je odczytać we właściwym – to znaczy historycznym – kontekście. A z niego wynika, że już od średniowiecza teksty używane podczas sprawowania obrzędów liturgicznych oraz przepisy normujące przebieg celebracji zawarte były w specjalnych księgach kierujących się porządkiem kanonicznym. Kompilacja tak zwanych Ordines sprawiła, że w Kościele łacińskim zostały opracowane rytuał…
Dowiedz się więcej

Podczas prac rewizyjnych nad prawem kanonicznym zostało postanowione, aby – podobnie jak to było w Kodeksie pio­benedyktyńskim[1] – również obecny Kodeks prawa kanonicznego nie zawierał norm ściśle liturgicznych, chyba że mają one szczególne znaczenie dyscyplinarne, a ich zachowanie wymaga właściwe kierowanie liturgią i umocnienie porządku Kościoła[2]. Te zalecania zostały uwzględnione w Kodeksie z 1983 roku, dlatego kan. 2 KPK stanowi: Kodeks zazwyczaj nie określa obrzędów, jakie…
Dowiedz się więcej

Posługi lektora i akolity to dwa stałe urzędy Kościoła, które do 2021 r. mogli przyjmować jedynie wierni świeccy płci męskiej (Franciszek 2021)[1]. Ciągle pozostawało bowiem w mocy orzeczenie z 1972 r., w którym papież Paweł VI wzmiankował, że posług wolno udzielać tylko mężczyznom ochrzczonym (Paweł VI 1972). Umieszczenie takiego zapisu w dokumencie zwieńczającym reformę tonsury, święceń niższych i subdiakonatu było podyktowane tradycją Kościoła, gdyż nie było zwyczaju, aby w liturgii służyła…
Dowiedz się więcej

Konferencja episkopatu w obecnej formie jest owocem prac Soboru Watykańskiego II. Wprawdzie jeszcze przed nim prawie wszędzie istniały konferencje biskupów, ale Kodeks pio­benedyktyński nie określał norm ogólnych co do ich ustanowienia i celów. Jak zauważył J. Dyduch, Vaticanum II nie powołał nowej instytucji w Kościele, ale już istniejącej nadał nową formę prawną poprzez określenie jej kompetencji i zadań. A zatem dopiero dokumenty soborowe i posoborowe przyznały konferencji episkopatu status…
Dowiedz się więcej

Na czele diecezji, która jest modelowym Kościołem partykularnym, stoi biskup diecezjalny. Przysługuje mu, w powierzonej jego pasterskiej pieczy diecezji, zwyczajna, własna i bezpośrednia władza rządzenia (kan. 381 §1 KPK). Władzę ustawodawczą biskup diecezjalny wykonuje osobiście (kan. 391 § 2 KPK). Spod tej władzy wyjęte są jedynie te sprawy, które na mocy prawa lub postanowienia papieskiego zostały zastrzeżone Stolicy Apostolskiej lub innym autorytetom kościelnym…
Dowiedz się więcej

Władzę ustawodawczą w całym Kościele sprawuje Biskup Rzymu. Jego władza jest najwyższa, pełna, bezpośrednia, powszechna i zwyczajna (kan. 331; kan. 333 § 1 KPK). Podmiot najwyższej i pełnej władzy w Kościele stanowi również Kolegium Biskupów, oczywiście z papieżem jako swoją głową na czele (kan. 336; kan. 337 § 1–2 KPK). Na mocy delegacji głos decydujący może posiadać także Synod Biskupów, jednak jego…
Dowiedz się więcej