Tag: Reforma święceń niższych

Funkcje liturgiczne objawiają misterium Kościoła, ponieważ są wyrazem służby poprzez dar, który człowiek otrzymał, gdyż „różne są rodzaje posługiwania” (1 Kor 12, 5). Wszyscy, którzy pełnią jakiekolwiek czynności liturgiczne, spełniają je prawdziwie[1]. W przestrzeni parafialnej można dostrzec najczęściej kilka osób, które codzienne pełnią swoje funkcje liturgiczne, a więc: ministranta, zakrystiana i organistę[2]. Obecnie obowiązujące przepisy liturgiczne wśród różnych funkcji (munus) liturgicznych, wymieniają m.in. wspomnianą służbę…
Dowiedz się więcej

Kilka tygodni temu na łamach tej strony został umieszczony artykuł nt. posługiwania duchownych wyższych i niższych święceń w liturgii Mszy św. pomiędzy 1965 a 1972 r. Tamta publikacja ukazywała poszczególne funkcje lektorów, akolitów i subdiakonów (pozostali minoryści nie byli bowiem w ogóle wzmiankowani) w zreformowanej liturgii Mszy św. Efektem reformy liturgii mszalnej było wydanie w 1969 r. nowego Missale Romanum wraz z Institutio Generalis, które określało m.in. kształt służby ministrantów w nowej liturgii…
Dowiedz się więcej

Dzisiejsza publikacja jest przybliżeniem treści, jakie pojawiły się w artykule Aimé-George’a Martimorta pt. ,,La question du service des femmes a l’autel”, zamieszczonym w 1980 r. na łamach biuletynu ,,Notitiae”. Autor tekstu urodził się w 1911 r. w Tuluzie i zmarł w tym samym mieście w 2000 r. Za życia był on Prałatem Domu Papieskiego, profesorem w Katolickim Instytucie w Tuluzie oraz dziekanem tamtejszego Wydziału Teologii. Był zaangażowany w Sobór Watykański II (1962-1965) i późniejsze reformy, wszak…
Dowiedz się więcej

Pontyfikat Piusa XII (+1958) to czas, w którym dokonała się reforma Wielkiego Tygodnia, a więc również Triduum Paschalnego. Wielu upatruje w tym podwaliny przyszłej reformy liturgii w ogólności, lecz mało kto zauważa wkład Piusa XII (+1958) w promowanie i zmianę sposobu myślenia o funkcjach ministranckich, a więc również święceniach niższych i subdiakonach, gdyż to duchowni byli we właściwym tego słowa znaczeniu ministrantami. Warto zatem przyjrzeć się tej tematyce nieco bliżej.Na początku należy sobie uzmysłowić,…
Dowiedz się więcej

Dom Bernard Botte OSB (+1980) był jednym z reformatorów święceń niższych. To właśnie ten założyciel tzw. Tygodni Liturgicznych oraz Instytutu Liturgicznego w Paryżu był osobą odpowiedzialną za kształt i właściwy czas reformy stopni niższych. Warto zatem przyjrzeć się temu, o czym pisał ten benedyktyn w związku z reformą liturgiczną tonsury, święceń niższych i subdiakonatu. Uwaga tego opracowania zostanie skupiona na książce autora pt. ,,From Silence to Participation”.Otóż Botte…
Dowiedz się więcej

Każdy badacz historii liturgii wie, że posoborowa odnowa liturgiczna była dla Kościoła bardzo istotna. Pierwszym widocznym znakiem dokonywanych reform był tzw. ryt przejściowy, który swoją nazwę bierze od tego, że liturgia pomiędzy 1965 a 1969 r. była odmienna zarówno od starej liturgii (sprawowanej według Mszału Rzymskiego z 1962 r.), jak też od nowej liturgii (sprawowanej według Mszału Rzymskiego z 1969/70 r.). Pada zatem pytanie: jak ona wyglądała?…
Dowiedz się więcej

Pięćdziesiąt lat temu w Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny światło dzienne ujrzało Motu Proprio Ministeria Quædam papieża Pawła VI (+1978), modyfikujące dyscyplinę Kościoła względem stopni, które od X w. nazywały się święceniami niższymi i wyższymi (ordines minores et maiores)[1]. Reformie poddane zostały bowiem następujące stopnie: ostiariat, lektorat, egzorcystat, akolitat i subdiakonat. Ponadto dokonano reformy tonsury, czyli inicjacji do stanu duchownego[2]. Dzisiaj…
Dowiedz się więcej