Tag: Święcenia lektoratu

Posługi lektora i akolity to dwa stałe urzędy Kościoła, które do 2021 r. mogli przyjmować jedynie wierni świeccy płci męskiej (Franciszek 2021)[1]. Ciągle pozostawało bowiem w mocy orzeczenie z 1972 r., w którym papież Paweł VI wzmiankował, że posług wolno udzielać tylko mężczyznom ochrzczonym (Paweł VI 1972). Umieszczenie takiego zapisu w dokumencie zwieńczającym reformę tonsury, święceń niższych i subdiakonatu było podyktowane tradycją Kościoła, gdyż nie było zwyczaju, aby w liturgii służyła…
Dowiedz się więcej

Przed Soborem Watykańskim II (1962-1965) wielu biskupów zgłaszało Komisji Przygotowawczej Soboru Ekumenicznego swoje własne sugestie, nad którymi miano się pochylić, a które dotyczyły święceń niższych, subdiakonatu oraz tonsury. Poniższy tekst ma za cel ukazanie wstępnych założeń reformy święceń niższych.Sugestie biskupów na temat reformy zbierano przez rok[1]. Względem tonsury ostatniej głosy były zróżnicowane: począwszy od tych, które pragnęły jej zachowania; poprzez tych, którzy pragnęli ujednolicenia formy tonsury;…
Dowiedz się więcej

Dość interesującą kwestią dla wszystkich zajmujących się tematyką duchownych niższych święceń jest przywilej nadawany lektorom, którzy mogą wykonywać niektóre kościelne błogosławieństwa. Tematyka ta jest ciekawa, lecz niejednoznacznie sprecyzowana w nowym prawodawstwie liturgicznym, dlatego stosownym będzie ograniczenie się jedynie do aspektów przedsoborowych podejmowanej tematyki.W Pontificale Romanum z 1961-1962 r. podczas święceń lektoratu szafarz przedstawiał wyświęcanym ich przyszłe czynności, między którymi znajdowało się błogosławieństwo chleba…
Dowiedz się więcej

W sierpniu bieżącego roku minie pięćdziesiąt lat od reformy tonsury, święceń niższych i subdiakonatu. Wówczas papież Paweł VI (+1978) pozostawił przy istnieniu jedynie lektorat i akolitat, podczas gdy pozostałe święcenia niższe (oraz tonsura), a także subdiakonat z grupy święceń wyższych, zostały usunięte[1]. Jednakże przyglądając się działalności niektórych tradycjonalistycznych instytutów, można zauważyć, że święcenia niższe poprzedzone tonsurą, a także następującym po nich stopniem subdiakona, nadal są udzielane. Pada…
Dowiedz się więcej

W kolejnym artykule zostanie przedstawione graficzno-tekstowe usystematyzowanie pochodzenia poszczególnych święceń niższych, których źródłem jest oczywiście diakonat, o czym wzmiankował chociażby papież Urban II (+1099):,,Wzywamy święty diakonat i kapłaństwo, bo czytamy, że Kościół pierwotny miał tylko te zlecenia”[1].Pierwotna służba diakonatu, o której napisał m.in. A. J. Nowowiejski (+1941), została z czasem rozszerzona na innych posługujących: diakonów i subdiakonów[2]. Świadczy o tym wielu autorów, takich jak: Hipolit Rzymski (+235) Raban Maur (+856), Ambrozjaster (+IV…
Dowiedz się więcej

Znając już zarys powstania święceń niższych i wyższych, warto poznać kształtowanie się obrzędu udzielania tych urzędów, począwszy od tekstów biblijnych, poprzez m.in. dzieło przypisywane Hipolitowi (+236), a skończywszy na Statutach Kościoła Starożytnego (V w.).Pismo ŚwiętePierwszym źródłem, nad którym należy się pochylić, jest tekst natchniony – Pismo Święte. Na samym początku warto się zająć opisem wybrania następcy Judasza (Dz 15-26). Cała procedura wyboru nowego członka…
Dowiedz się więcej

Przyglądając się dzisiejszej liturgii sprawowanej według ksiąg z 1962 roku, dostrzeże się, że ministranci w tej liturgii swoim strojem przypominają kleryków. Taka praktyka ma swoje korzenie już w XVI w., kiedy to z braku duchownych niższych święceń Kościół zaczął pozwalać świeckim mężczyznom zastępować akolitów w niektórych czynnościach (m.in. w podawaniu ampułek). Po reformie liturgicznej dokonanej w ubiegłym stuleciu, w Kościele powszechnym zachowały się jedynie dwa święcenia niższe zwane odtąd…
Dowiedz się więcej

Pięćdziesiąt lat temu w Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny światło dzienne ujrzało Motu Proprio Ministeria Quædam papieża Pawła VI (+1978), modyfikujące dyscyplinę Kościoła względem stopni, które od X w. nazywały się święceniami niższymi i wyższymi (ordines minores et maiores)[1]. Reformie poddane zostały bowiem następujące stopnie: ostiariat, lektorat, egzorcystat, akolitat i subdiakonat. Ponadto dokonano reformy tonsury, czyli inicjacji do stanu duchownego[2]. Dzisiaj…
Dowiedz się więcej

Funkcja liturgiczna (munus) będąca pewną czynnością, wykonywaną przez ogół lub poszczególnych wiernych w liturgii, jak i poza nią, jest swoistym działaniem mającym na celu spełnienie konkretnych wymagań, jakie stawia przed człowiekiem poszczególny urząd (szczególnie w przypadku posług) czy też w ogóle sam fakt bycia częścią organizmu Kościoła. Człowiek wierzący przez całe swoje życie służy Bogu, a więc spełnia pewne posłannictwo[1]. Dawniej w liturgice panowało przekonanie, że człowiek spełnia…
Dowiedz się więcej

Prawie pół roku temu światło dzienne ujrzała publikacja nt. posług lektora i akolity, pt. ,,Posługa lektoratu i akolitatu po reformie święceń niższych i subdiakonatu”. W tamtym artykule zwrócono uwagę na dzisiejszy wygląd posług lektora i akolity pod kątem czynności i znaczenia tych urzędów w liturgii. Natomiast uwaga poniższej publikacji zostanie skupiona głównie na obrzędzie przekazania posług lektora i akolity (również pod kątem reformy tej ceremonii). W tym celu zostanie porównana celebracja zawarta w starym…
Dowiedz się więcej