Notatka liturgiczna: ,,Bóg przez wszystkie wieki wieków” – Czyli na kiedy?
W wielu modlitwach liturgicznych słyszymy często te znamienne słowa: ,,Bóg przez wszystkie wieki wieków”. Odpowiadamy na to: ,,Amen”. Co jednak oznacza owo: ,,Bóg przez wszystkie wieki wieków”? Otóż poprzez to wypowiadamy imię Boga, a jednak wskazujemy na pewną Jego cechę. Bóg jest wieczny – to jest Jego cecha: nie ma w Nim zmienności czasów. Świadczą o tym słowa: Jam jest Alfa i Omega, mówi Pan Bóg, Który jest, Który był i Który przychodzi (Ap 1, 8). Izydor z Sewilli powie, że wyprzedza On wszelkie czasy, będąc ciągle obecnym. Kiedy Mojżesz pyta się Go o imię, Ten odpowiada: Jestem, który Jestem (Wj 3, 14). I nieco dalej: Jestem posłał mnie do was (Wj 3, 14). Chrystus natomiast mówi: Zanim Abraham stał się, Ja Jestem (J 8, 58). Oczywistą jest rzeczą, że nie mówił tutaj o swoim człowieczeństwie, gdyż zaczął istnieć w czasie (II prefacja o Narodzeniu Pańskim), istniejąc przed wiekami, dlatego mówi: Zanim Abraham, to znaczy: przed wszystkim. Dlatego na innym miejscu mówi Pismo: Nikt nie wstąpił do nieba, tylko ten, który zstąpił z nieba, Syn Człowieczy (J 3, 13). Chrystus odwiecznie rodzony przez Ojca tam, gdzie nie ma czasu, istnieje we wspólnocie miłości, sprawując swoje własne dziękczynienie Ojcu za udzielone Mu dary, a przekazicielem owej miłości jest Duch, odwiecznie istniejący wraz z Nimi, od Nich pochodzący, przez co Jan mógł powiedzieć: Bóg jest miłością (1 J 4, 16). Dlatego mówi się: Bóg, nie wymieniając poszczególnych Osób, bo za pomocą tego słowa rozumie się wspólnotę Trzech równych sobie – Ojca i Syna i Ducha Świętego. Dalej mówi się: przez wszystkie wieki, aby wskazać na to, że jest On zawsze obecny, mówiąc filozoficznie: jest On bytem koniecznym. Dodaje się zaś: wieków, aby wyrazić przez to wiernym stanowczość tego, o czym się mówi: na zawsze. Czytamy bowiem w Liście do Hebrajczyków: Jezus Chrystus wczoraj i dziś, ten sam także na wieki. Kiedy zatem kończymy jakąś modlitwą tym zwrotem: Bóg przez wszystkie wieki wieków, to pragniemy przez to wyznać obecność Boga, a zarazem Jego imię, aby wezwać Go w tej właśnie chwili, prosząc o wysłuchanie prośby, którą zazwyczaj zawiera oracja, kończąca się takim zwrotem.
Dawid Makowski
