W parafiach o natężonym życiu nadprzyrodzonym jakież jest to znamienne i wzruszające skupianie się parafian wokół proboszcza w czasie ofiary Mszy Świętej! Nie w roli widzów, niemych świadków, bezmyślnych uczestników i przygodnych słuchaczy. W takiej parafii wierni znają układ Mszy św., zdają sobie sprawę z odpowiednich jej części, łączą się z kapłanem, z jego modlitwami i intencjami, biorą głęboki udział w obrzędach i przeżywają je. W takiej parafii lud towarzyszy proboszczowi przy Ofierze świętej dostosowanym do liturgii śpiewem mszalnym. Wszyscy chóralnie odpowiadają kapłanowi. W takiej parafii uczestnicząc wierni zwłaszcza w liturgii niedzielnej, w naszej pięknej sumie, którą proboszcz za swój lud Bogu ofiaruje, a z którą się parafianie w szczególny sposób łączą we właściwych nastrojach liturgicznych.
W ogóle w parafii pobudzonej do pełnego życia kościelnego nie trafia się, aby lud bez uwagi i bezmyślnie bywał na nabożeństwach. Tam parafianie uczestniczą w ceremoniach, rozumiejąc i kochając to przepiękne pasmo funkcji, obrzędów, śpiewów, nauk i myśli, które zawiera liturgia roku kościelnego. Tam żadne nabożeństwo nie jest niezrozumiałe, zagadkowe, długie, nudne. Tam parafianie z radością oczekują służby Bożej, śledzą ją z uwagą i pełną religijną świadomością, odprawiają z proboszczem procesje, święcenia, błogosławieństwa i inne obrzędy kościelne. Dla nich w kościele nie ma zagadek ani niezrozumiałych symboli. Wszystko do nich przemawia, a oni wszystko pojmują i ze wszystkim żyją.
Jako społeczność liturgiczna, łączy się gorliwa parafia ze swym pasterzem przy uczcie sakramentalnej. Wszak bez życia eucharystycznego katolicyzm jest płytki i jałowy. Obojętność i zimy, subtelny jansenizm obniża ducha tychże parafii, w których ogół katolików poprzestaje na Komunii św. wielkanocnej. Więcej aniżeli około obrazów i ołtarzu skupiać się powinna parafia z proboszczem wokół tabernakulum, więc ten Boży przybytek należy szeroko otworzyć. Eucharystia musi się stać częstym, codziennym pokarmem duszy. Jako dni generalnej Komunii św. dla całej parafii, należy odbudować nasze odpusty i główne ceremonie w ciągu roku. Godzina święta, straż honorowa, w ogóle cześć Najświętszego Serca Jezusowego powinny wynieść z naszego życia religijnego resztki zastoju i ospałości. Tym parafiom, które jeszcze nie zaznały uniesień owego ducha w Kościele, życzę serdecznie, by w nich proboszczowie wystąpili jak najrychlej w charakterze natchnionych wskrzesicieli, budząc nielitościwie z duchowego letargu i siejąc ognie Ducha świętego.
J. E. Ks. August Kardynał Hlond
Fragment listu opublikowany w numerze 6-7 roku 4 czasopisma ,,Mysterium Christi” w 1932/3 r. (s. 44-45).
toto togel toto slot jacktoto jacktoto toto togel link togel situs toto jacktoto jacktoto situs toto toto togel jacktoto slot online togel link togel situs toto link macau link slot kawi898 situs toto togel situs slot situs togel jacktoto
