Tag: Prefacja

PRAEFATIO AB EPIPHANIA USQUE AD BAPTISMUM D.N.I.C.Vere dignum et iustum est, æquum et salutáre, nos tibi semper et ubíque grátias ágere: Dómine, sancte Pater, omnípotens ætérne Deus.Quia cum Unigénitus tuus in substántia nostræ mortalitátis appáruit, nova nos immortalitátis suæ luce reparávit.Et ídeo cum Angelis et Archángelis, cum Thronis et Dominatiónibus, cumque omni milítia cæléstis exércitus, hymnum glóriæ tuæ cánimus, sine fine dicéntes:Sanctus,…
Dowiedz się więcej

PRAEFATIO NATIVITATISAdhibetur ut propria pro omnibus festis D. N. Iesu Christi quae non habent aliam praefationem propriam assignatamVere dignum et iustum est, æquum et salutáre, nos tibi semper et ubíque grátias ágere: Dómine, sancte Pater, omnípotens ætérne Deus.Quia per incarnáti Verbi mystérium nova mentis nostræ óculis lux tuæ claritátis infúlsit. Ut dum visibíliter Deum cognóscimus, per hunc in invisibílium amórem rapiámur.Et ídeo…
Dowiedz się więcej

II PRAEFATIO ADVENTUSAdhibetur ut propria pro D. N. I. C. universorum RegeVere dignum et iustum est te, Deus, et cæléstia et terréna  collaudáre: per Christum Dóminum nostrum.Qui primo in humilitáte carnis advéniens, exspectatiónem sæculórum explévit.In consummatióne vero témporis rédiens, Rex glóriæ ómnia restaurábit.Unde, salutári tuo in gáudiis occurréntes, cum Angelis et Sanctis te laudámus, sine fine dicéntes:Sanctus, Sanctus, Sanctus…  

I PRAEFATIO ADVENTUSVere dignum et iustum est, æquum et salutáre, nos tibi semper et ubíque grátias ágere: Dómine, sancte Pater, omnípotens ætérne Deus: per Christum Dóminum nostrum.Quem prædixérunt cunctórum præcónia prophetárum, Virgo Mater ineffábili dilectióne sustínuit, Ioannes cécinit affutúrum et adésse monstrávit.Qui suæ nativitátis mystérium tríbuit nos præveníre gaudéntes, ut et in oratióne pervígiles et in suis invéniat láudibus exsultántes.Et ídeo cum Angelis et Archángelis, cum Thronis…
Dowiedz się więcej

Prezentujemy Państwu łaciński tekst prefacji wielkopostnej, zawartej w polskim przedtrydenckim Pontyfikale bp Erazma Ciołka. Vere signum et iustum est, equum et salutare, nos tibi semper et ubique gratias agere, Domine sancte, Pater omnipotens, æterne Deus. Qui corporali ieiunio vitia comprimis mentem elevas virtutem largiris et premia per Christum Dominum nostrum. Per quem majestatem tuam laudant angeli, adorant Dominationes, tremunt Potestates celi…
Dowiedz się więcej

Na Zachodzie spotykamy dwa macierzyste typy liturgiczne: rzymski i gallikański. O rzymskim obrządku mówimy obszernie w naszych dalszych wywodach. Chwilowo tylko wspomnimy, że w pierwszej epoce był on obrządkiem jedynie miasta Rzymu. Nie był używany w północnych Włoszech i nawet południowe diecezje półwyspu miały swoje własne, odmienne zwyczaje liturgiczne. Kościół Afryki podlegał bowiem potężnym wpływom Rzymu tak mocno, że moglibyśmy obrządek afrykański po IV w. uznać za pewną odmianę rytu…
Dowiedz się więcej

CZĘŚĆ DRUGAO ceremoniach i obrzędach Mszy ŚwiętejRozdział siódmy – Opis liturgii lub Mszy Apostolskiej przekazany przez biskupa jerozolimskiego CyrylaOpisawszy więc rzeczy i ceremonie Mszy Świętej wraz z ich przyczynami, chcąc dogodzić jeszcze oponentom, wydaje się słuszne, aby wyłożyć tutaj liturgię, której opis wydał Cyryl, dawny Biskup Jerozolimy, czerpiąc od Apostołów, a zwłaszcza od św. Jakuba (Brata Pańskiego), pierwszego Biskupa tegoż Kościoła (Ga 1, 19; Dz 12, 2).…
Dowiedz się więcej

CZĘŚĆ DRUGA O ceremoniach i obrzędach Mszy Świętej Rozdział czwarty – O prefacji, Poświęceniu i Ofiarowaniu Ciała oraz Krwi Pańskiej, a także o przygotowaniu darów Po kazaniu kapłan wraca do odprawiania Mszy Świętej, której właściwą część rozpoczyna od Ofiarowania. O darach składanych na ołtarzu już wcześniej dogłębnie się powiedziało. Po dokonaniu ofiarowania chleba i wina, umywa on ręce, o czym Tyrillus (dawny biskup jerozolimski), tak mówi: ,,Ręce oznaczają sprawy lub uczynki ludzkie, dlatego…
Dowiedz się więcej

Liturgia Kościoła świętego posiada bardzo wiele rytów liturgicznych, czyli pewnych ,,schematów”, wedle których sprawuje się Najświętsze Obrzędy. Jednym z nich jest właśnie obrządek mozarabski, zwany również wizygockim, toledańskim, gotyckim czy staro-hiszpańskim. Msza św. sprawowana w tym rycie jest odprawiana w katedrze w Toledo. W polskiej literaturze przedmiotu znajduje się kilka pozycji opisujących tę liturgię, jednakże dalej jest ona słabo znana. Właśnie dlatego stworzono publikację…
Dowiedz się więcej

W pierwszym tekście tejże serii, który traktował o znaczeniu liturgii w życiu Kościoła, poruszono tematykę dwóch podmiotów, które zdają się być przeciwstawne. Chodzi rzecz jasna o człowieka i liturgię. Wówczas autor koncentrował się na zależności człowiek-liturgia, która jednak nie została pogłębiona. Właśnie dlatego w poniższej publikacji zostanie ten temat rozwinięty. Artykuł ten został oparty o poprzednie publikacje tej serii, dlatego też aby lepiej zrozumieć stosowaną terminologię oraz tok…
Dowiedz się więcej