Tag: Reforma posoborowa

Sobór Watykański II (1962-1965) podczas swych obrad w sposób szczególny pochylił się nad zagadnieniem liturgii, gdyż mnóstwo ojców pragnęło jej odnowy [Seasoltz 1980, s. 17]. Droga do wydania Konstytucji o Liturgii Świętej „Sacrosanctum Consilium” znacznie przyspieszyła między XIX a XX w., kiedy to różnorodne wydarzenia z życia świata i Kościoła stawiały przed biskupami pytanie o sens świętych obrzędów oraz umiejscowienie ich w kontekście innych nauk, przeżywających wówczas swój znaczny…
Dowiedz się więcej

Zgodnie z wymową Konstytucji o Liturgii Świętej oraz pierwszej instrukcji wykonawczej, już w 1964 r. poruszono problematykę tłumaczeń tekstów z łaciny na języki narodowe[1]. W dn. 2 lipca 1960 r. zaczęto rozważać, czy wskazanym byłoby dopuszczanie języka narodowego do niektórych części liturgii sakramentów i Mszy św.[2] Kwestia wprowadzenia języków narodowych w liturgii była bowiem trudnym zagadnieniem[3]. W przywoływanej w poprzednim rozdziale instrukcji wykonawczej zawarto stwierdzenie, że Konferencja Episkopatu każdego kraju mogła określić…
Dowiedz się więcej

Jako dopowiedzenie do tekstu o tłumaczeniu ksiąg liturgicznych, warto dodać wyliczenie ksiąg liturgicznych, wydanych w językach narodowych dla poszczególnych krajów świata[1]. *** Stany Zjednoczone Ameryki: Roman Missal. Missale Romanum (New York: Catholic Book Publishing Company, 1964 (LXXI + 804 + [306] + 12* + 6** + [24*] stron)). Regiony posługujące się językiem francuskim: Lectionnaire français (Tournai: Desclée, Dessain,…
Dowiedz się więcej

Pierwszymi księgami liturgicznymi, dostosowanymi do sprawowania liturgii, której odnowienie zapowiedziano, a które to zapowiedzi zrealizowano na początku 1965 r., były “Kyriale simplex” oraz “Cantus” – dwie księgi dotyczące śpiewów mszalnych. Zostały one wydane dn. 14 grudnia 1964 r[1].Pierwszą z nich, jak wspomniano, było Kyriale simplex, zawierające części stałe Mszy św.[2] Księga ta została wydana z myślą o kościołach parafialnych, przedstawiając zwyczajne (i proste) gregoriańskie melodie części stałych[3]. Były…
Dowiedz się więcej

Oprócz hierarchicznego i wspólnotowego charakteru Liturgii, należy zwrócić uwagę na dwie inne cechy, a mianowicie na jej duszpasterski charakter oraz moc dydaktyczną, które Konstytucja bierze bardzo trafnie pod uwagę w kontekście reformy liturgicznej.Duszpasterska natura LiturgiiLiturgia, przede wszystkim będąc kultem sama w sobie, zmierza do uwielbienia Boga. Jednocześnie i ze swej natury zmierza do uświęcania ludzi i faktycznie to czyni. Jak głosi Konstytucja: „w Liturgii najskuteczniej osiąga się uświęcenie człowieka…
Dowiedz się więcej

Modyfikacje, o których była mowa w poprzednich postach serii (związanych z “Sacram Liturgiam” oraz modyfikacji obrzędów Komunii św.), znalazły swoje odzwierciedlenie w wydanej dn. 26 września 1964 r. pierwszej instrukcji wykonawczej do Konstytucji o Liturgii Świętej, której obowiązywanie nastąpiło dopiero dn. 7 marca 1965 r.[1] Na jej mocy dokonano znacznych zmian w obrzędzie Mszy św., które opierały się w głównej mierze na uproszczeniach poszczególnych ceremonii[2].Przede wszystkim zaznaczono, że należy odejść do praktyki, wedle której celebrans…
Dowiedz się więcej

Kolejne modyfikacje liturgiczne datuje się na dz. 25 stycznia 1964 r. Wówczas papież Paweł VI (†1978) wydał swoje Motu Proprio Sacram Liturgiam, na mocy którego nakazał każdej diecezji utworzenia komisji liturgicznej, muzycznej i sztuki kościelnej[1]. Papież pragnął także, aby w wykazie zagadnień liturgiki na wydziałach teologicznych, w seminariach i w instytutach zakonnych od kolejnego roku akademickiego znalazły się zalecenia Konstytucji o Liturgii Świętej[2]. Polecono także, aby od dn. 16 lutego…
Dowiedz się więcej

Poza już wspomnianymi normami, ze wspólnotowego i hierarchicznego charakteru Liturgii wywodzą się także inne normy reformy liturgicznej. Ze względu na to, że Liturgia jest kultem Mistycznego Ciała Jezusa Chrystusa, ze swej natury ma ona charakter wspólnotowy i hierarchiczny, to znaczy jej działania lub celebracje nie są działaniami tej czy innej osoby albo niezorganizowanego ciała wiernych, lecz działaniami Kościoła; i nie jest to dlatego, że należą one do powszechnego Ciała Kościoła, lecz także dlatego, że je udoskonalają i manifestują w sposób…
Dowiedz się więcej

Zanim zaczęto reformować Mszę św., sakramenty, sakramentalia oraz celebracje związane z odmawianiem godzin kanonicznych, dokonano kilku ważnych modyfikacji, dotyczących obrzędów Komunii św. W dn. 10 stycznia 1964 r. światło dzienne ujrzał Dekret Świętej Kongregacji Świętego Oficjum, na mocy którego skrócono post eucharystyczny do godziny-trzech przed przyjęciem Najświętszego Sakramentu[1]. Taki stan rzeczy nie trwał jednak zbyt długo. Jeszcze w tymże roku, dn. 21 listopada 1964 r. ustalono, że post eucharystyczny winien…
Dowiedz się więcej

Jan XXIII (†1963), który zwołał Sobór Watykański II (1962-1965), rzekł raz, iż Kościół jest strukturą, która nieustannie się odnawia[1]. Naturalnie dotyczy to również tego, czym Kościół żyje – świętej liturgii. Święta Kongregacja Świętego Oficjum w schemacie przygotowującym sobór, wskazała, że jedną z naglących kwestii jest pochylenie się właśnie nad świętymi obrzędami Kościoła[2]. Nie ma w tym nic dziwnego, wszak wielu biskupów – przynajmniej od połowy XX w. –…
Dowiedz się więcej