Idea zgromadzenia liturgicznego w zakresie dopełniającym została ukazana również w Nowym Testamencie, bazując na celebracji uczt, w których uczestniczył albo którym przewodniczył sam Chrystus[1]. Jezus wypełnia wiernie przepisy Starego Prawa i wprowadza jednocześnie nowy wymiar kultu realizowanego w Duchu i prawdzie (J 4, 24)[2]. Istotne elementy oraz przebieg zgromadzeń nowotestamentalnych można dogłębniej poznać dokonując analizy treściowej i formalnej ksiąg Ewangelii, Dziejów Apostolskich, listów św. Pawła, Listu do Hebrajczyków oraz Apokalipsy św. Jana Apostoła. Są one bogatym źródłem ukazującym opisy spełniania się mesjańskich obietnic w osobie Jezusa Chrystusa.
Ks. dr Marcin Kołodziej
(Fragment książki Autora pt. „Zgromadzenie liturgiczne jako rzeczywistość teologiczno-kanoniczna w ministerialnym posługiwaniu Kościoła”. Wrocław: 2012, s. 32).
[1] H.J. Sobeczko, Zgromadzeni w imię Pana…, dz. cyt., s. 73.
[2] J. Nowak, Prawo w służbie wydarzeń zbawczych. Zarys prawodawstwa liturgicznego, Poznań 2004, s. 29.
situs toto jacktoto situs togel situs toto jacktoto jacktoto jacktoto jacktoto situs toto situs toto slot online situs toto toto slot link togel kawi898 kawi898 situs slot situs toto
