Msza św., której biskup przewodniczy, lecz nie celebruje

Ceremoniał Liturgicznej Posługi Biskupów w trzecim rozdziale pierwszej części traktuje o liturgii Mszy św., której przewodniczy biskup, lecz jej nie celebruje. Taka liturgia wygląda nieco inaczej, niż liturgia pontyfikalna czy ceremonia Mszy św. sprawowana przez prezbitera, dlatego warto na podstawie wyżej wymienionego dokumentu przedstawić najważniejsze cechy charakterystyczne takiego rytu Mszy św.

Już na samym początku należy zaznaczyć, że celebransem takiej Mszy św. jest prezbiter. To on dokonuje bowiem konsekracji i jest ubrany w szaty kapłańskie. Biskup natomiast przewodniczy niektórym jej obrzędom. Dlatego ubiera się tak, jak do uroczystych nieszporów czy jutrzni (zamiast ornatu zakłada kapę) oraz asystują mu dwaj diakoni lub kapłani w kapach (CLPB 176).

W procesji wejścia biskup podąża do ołtarza za lub przed celebransem (CLPB 177). Następnie tak, jak zawsze oddaje cześć ołtarzowi. Okadzenie ołtarza przynależy do czynności biskupa, więc celebrans staje przy miejscu przewodniczenia. Natomiast sam biskup przewodniczy całej Mszy od znaku krzyża, aż do końca liturgii słowa (CLPB 179).

Celebrans Mszy św. rozpoczyna przewodniczenie Mszy św. dopiero od Ofiarowania darów (CLPB 180). Wówczas biskup zostaje przy swojej katedrze i zmienia postawy ciała wraz z ludem. Podczas znaku pokoju przekazuje go dwóm sługom, którzy mu asystują.  Komunię św. biskup przyjmuje po Komunii celebransa (CLPB 183). Po puryfikacji celebrans Mszy św. oddaje przewodniczenie Mszy św. biskupowi, który wygłasza modlitwę po Komunii św. i błogosławi lud (CLPB 184).

Wyżej opisany ryt Mszy św., w której bierze udział biskup, nie celebrując liturgii mszalnej jest jednym z dwóch wariantów Mszy, w której biskup uczestniczy, nie sprawując świętych misteriów. Albowiem w drugim wypadku biskup jest ubrany jedynie w mucet i rokietę oraz nie odmawia żadnych modlitw mszalnych ani też nie wykonuje jakichś czynności za celebransa (CLPB 186).

Dawid Makowski