Podczas prac rewizyjnych nad prawem kanonicznym zostało postanowione, aby – podobnie jak to było w Kodeksie piobenedyktyńskim[1] – również obecny Kodeks prawa kanonicznego nie zawierał norm ściśle liturgicznych, chyba że mają one szczególne znaczenie dyscyplinarne, a ich zachowanie wymaga właściwe kierowanie liturgią i umocnienie porządku Kościoła[2]. Te zalecania zostały uwzględnione w Kodeksie z 1983 roku, dlatego kan. 2 KPK stanowi: Kodeks zazwyczaj nie określa obrzędów, jakie należy zachować w sprawowaniu czynności liturgicznych, dlatego obowiązujące dotychczas przepisy liturgiczne zachowują swoją moc, chyba że któreś z nich są przeciwne kanonom Kodeksu (kan. 2 KPK). Kodeks nie jest – jak słusznie zauważył B. Esposito – traktatem o liturgii i nie można od niego tego oczekiwać[3]. Zatem, aby zapoznać się bardziej szczegółowo z normami odnoszącymi się do podstawowej funkcji Kościoła, jaką jest uświęcanie dokonujące się poprzez liturgię, prawodawca odsyła do ksiąg liturgicznych, dokumentów Stolicy Apostolskiej oraz partykularnego prawa liturgicznego[4].
Ks. dr Marcin Kołodziej
[1] F. Bączkowicz, J. Baron, W. Stawinoga, Prawo kanoniczne. Podręcznik dla duchowieństwa, t. 1, dz. cyt., s. 173–175.
[2] A. Słowikowska, dz. cyt., s. 44.
[3] B. Esposito, Il rapporto del Codice…, art. cyt., s. 176.
[4] T. Pawluk, dz. cyt., s. 205–209.
Prawo liturgiczne to ważny element naszych celebracji. Dlatego warto poznać jego źródła!
Ks. dr Marcin Kołodziej
KANONISTA
Więcej takich treści! toto togel jacktoto situs toto jacktoto situs toto toto slot slot resmi toto slot jacktoto toto togel toto slot link slot gacor link slot jacktoto jacktoto togel
