Tag: Prawo liturgiczne

Czy istnienie problemów to zjawisko normalne? Tak, choć wiele zależy od sposobu ich rozwiązania, gdyż prawidłowym sposobem rozwiązywania tego typu zagwozdek jest droga ,,prawdy i wierności Kościołowi”[1]. Każdy, kto kocha liturgię, będzie starał się ją pielęgnować[2]. Taka osoba wie bowiem, że nie potrzeba wiele, aby zniszczyć świętą celebrację[3]. Ktoś taki jest na tyle zaznajomiony ze świętym obrzędem, iż wie, że jest to Boży dar, który do niego nie należy[4]. Właśnie dlatego…
Czytaj dalej

Ten nieco prowokujący tytuł naprowadza Czytelnika od razu na problem, z którym wszyscy mają dzisiaj do czynienia. Chodzi rzecz jasna o tę potrzebę duszpasterską, stojącą ponad wszelkimi normami, będącą jednocześnie pewnego rodzaju argumentem za zmienianiem rubryk pod duszpasterza czy wspólnotę. Najprostszym przykładem jest tutaj chociażby kwestia rozpoczęcia Wigilii Paschalnej. Rubryka informuje, że sprawowanie tej liturgii wolno rozpocząć dopiero po zmroku, co w Polsce na wiosnę ma miejsce mniej więcej około godziny 20:00[1].…
Czytaj dalej

Dzisiaj bardziej niż kiedykolwiek trzeba zabiegać o prymat Boga w liturgii, która – jak wiadomo – jest Jego celebracją. Co to jednak oznacza, że konstytutywną cechą liturgii jest jej zakotwiczenie w życiu Trójjedynego? Pytanie to jest o tyle istotne, o ile tematyka poniższej publikacji nie może zostać zawężona jedynie do przedstawienia horyzontalnej wizji liturgii, bo takowa wizja nie odpowiada terminowi, do której się ją odnosi. Pytając o liturgię, pyta się bezpośrednio o Boga. Warto…
Czytaj dalej

Ostatnie trzy refleksje skupiały się wokół ofiar starotestamentalnych, o których wspomina dzisiejsza I Modlitwa Eucharystyczna. Obecnie natomiast zostanie uczyniona refleksja nad tematyką Wieży Babel, która ma ogromne znaczenie i niesie ważne przesłanie dla współczesnych wierzących. Zanim jednak o tym, warto przybliżyć sobie biblijną perykopę:,,Mieszkańcy całej ziemi mieli jedną mowę, czyli jednakowe słowa. A gdy wędrowali ze wschodu, napotkali równinę w kraju Szinear i…
Czytaj dalej

W anamnezie kanonu rzymskiego, czyli dzisiejszej I Modlitwy Eucharystycznej, kapłan prosi, aby sprawowana przez niego ofiara była przyjęta, jak ta ofiara, którą złożył Melchizedek, nazywany kapłanem[1]. Warto więc na wstępie do tej publikacji przybliżyć biblijną perykopę na ten temat:,,Melchizedek zaś, król Szalemu, wyniósł chleb i wino; a [ponieważ] był on kapłanem Boga Najwyższego, błogosławił Abrama, mówiąc: «Niech będzie błogosławiony Abram przez Boga Najwyższego, Stwórcę nieba i ziemi! Niech będzie błogosławiony…
Czytaj dalej

W anamnezie kanonu rzymskiego, czyli dzisiejszej I Modlitwy Eucharystycznej, kapłan prosi, aby sprawowana przez niego ofiara była również przyjęta, jak dar Abrahama[1]. Ofiara Abrahama wespół z ofiarą Kaina i Abla, została opisana w pierwszej Księdze Pisma Świętego i na wstępie tej refleksji, warto ten opis sobie przypomnieć:,,Bóg wystawił Abrahama na próbę. Rzekł do niego: «Abrahamie!» A gdy on odpowiedział: «Oto jestem» powiedział: «Weź twego…
Czytaj dalej

W życiu każdej diecezji da się wyszczególnić uroczyste celebracje, sprawowane w związku z udzieleniem święceń, dniami młodzieży, jubileuszem konkretnych parafii, ingresem nowego biskupa do katedry itd. Wszystkie te liturgie niejako ipsa per se są szczególnie uroczyście celebrowane, a w każdym razie powinny być w ten sposób sprawowane. Nierzadko przy okazji takich celebracji zapomina się o normach, wydawanych przez odpowiednie organy (lokalne, krajowe lub ogólno kościelne), ustalających pewien…
Czytaj dalej

W Katechizmie Kościoła katolickiego można przeczytać, że „Kościół, który jak matka nosił sakramentalnie w swoim łonie chrześcijanina podczas jego ziemskiej pielgrzymki, towarzyszy mu na końcu jego drogi, by oddać go w ręce Ojca” (KKK 1683). To wskazuje na konieczność pogrzebania ciała zmarłej osoby po jej śmierci. Przez to nie tylko wyrażamy szacunek chrześcijan dla ciała ludzkiego, ale przede wszystkim podkreślamy naszą wiarę w zmartwychwstanie. Kogo jednak można pochować po katolicku, a komu tego pogrzebu należy odmówić?Wierni…
Czytaj dalej

Tytuł tej publikacji już na wstępie domaga się pewnego sprecyzowania. Otóż przedmiotem poniższego tekstu jest prawodawstwo liturgiczne w kwestii ołtarza mszalnego w okresie przejściowym (1965-1970), kiedy to w większości świątyń katolickich zaczęto wstawiać nowe ołtarze, budowane przed ołtarzem głównym tak, aby kapłan mógł celebrować w stronę ludu. Warto więc przyjrzeć się niektórym normom czy też wskazaniom dotyczącym tej kwestii, które były publikowane na łamach biuletynu ,,Notitiae” w tymże…
Czytaj dalej

Bernardyni i franciszkanie używali zasadniczo mszału i brewiarza rzymskiego według Officium Capelli Pontificii […]. Dopiero w obrębie tych zasadniczych ram mogły się rozwijać poszczególne zwyczaje bernardyńskie, tak że ich nabożeństwo zaczęło odbiegać wyglądem od tego, które sprawowano w kościołach zarządzanych przez księży świeckich [diecezjalnych – przyp. red.]. Zresztą przyczyniała się do tego ta okoliczność, że duchowieństwo świeckie nie używało mszału rzymskiego, lecz swego diecezjalnego. Wiadomo także, że w epoce sprzed…
Czytaj dalej