Obrzędy święceń diakonatu – Przepisy obrzędowe

W celu przybliżenia wszystkich przepisów obrzędowych liturgii święceń diakonatu, przypominamy, że:

1. Obrzęd święceń winien odbywać się w kościele katedralnym lub w kościele, z którego pochodzi kandydat/kandydaci lub – w przypadku święcenia mnichów czy zakonników – kościół klasztorny (DOEPD, nr 182).
2. Dniem święceń jest przede wszystkim niedziela lub święto. Nie wyklucza się bynajmniej innych dni, za wyjątkiem Triduum Paschalnego, Środy Popielcowej, Wielkiego Tygodnia oraz Wspomnienia wszystkich wiernych zmarłych (DOEPD, nr 184).
3. Jeśli dzień na to pozwala (tj. nie jest to Uroczystość, Niedziela Adwentu, Niedziela Wielkiego Postu, Niedziela Wielkanocy, Dzień w ciągu oktawy) to wolno odprawić Mszę św. z formularza Mszy obrzędowej. W innych przypadkach sprawuję się Mszę z dnia z czytaniami dnia. Jeśli jednak Mszę św. sprawuje się w święta Apostołów, kiedy to sprawowanie Mszy św. obrzędowej jest zakazane, wolno jedno spośród czytań wybrać ze zbioru perykop na Mszę święceń diakonatu (CE, nr 499).
4. Msza św. do Ewangelii włącznie odbywa się jak zwykle. W procesji wejścia kandydaci do święceń idą przed diakonem, który niesie Ewangeliarz (CE, nr 562-563).
5. Po wygłoszeniu Ewangelii przez diakona, księga Ewangelii ponownie zostaje położona na ołtarzu (CE, nr 563).
6. Gdy biskup usiądzie po usłyszeniu słów Ewangelii, jeden z diakonów wzywa kandydatów z imienia i nazwiska (CE, nr 565).
7. Prośba o wyświęcenie kandydatów i zapewnienie biskupa o godność kandydatów należy do prezbitera, który brał udział w formacji kandydatów (DOEPD, nr 180).
8. Po upewnieniu się przez biskupa w kwestii godności przedstawianych kandydatów, szafarz święceń wygłasza homilię (CE, nr 567).
9. Po homilii biskup zadaje kandydatom pytania, spośród których czwarte nie jest wygłaszane do tego, kto jest już żonaty (CE, nr 568). Takich pytań jest w sumie sześć (DOEPD, nr 200).
10. Po pytaniach o gotowość przyjęcia święceń i zobowiązań z nich płynących, padają trzy pytania przyrzeczeń (CE, nr 569). Podczas nich każdy z kandydatów wkłada swoje dłonie w dłonie biskupa (DOEPD, nr 201).
11. Po przyrzeczeniach odbywa się litania do Wszystkich Świętych, która zajmuje miejsce modlitwy powszechnej w tej Mszy św. Podczas niej wszyscy klęczą, chyba że jest to okres paschalny lub niedziela (wówczas stoją). W litanii można dodać wezwania dostosowane do okoliczności oraz imiona świętych, czczonych w danym miejscu lub patronów osób przyjmujących święcenia (CE, nr 570). Niezależnie od postawy wiernych, kandydaci do święceń leżą na posadzce.
12. Po litanii powstaje jedynie szafarz święceń i odmawia modlitwę Panie Boże, wysłuchaj łaskawie (DOEPD, nr 204). Po tej modlitwie wszyscy wstają (DOEPD, nr 204).
13. Gdy wszyscy powstaną, każdy z kandydatów podchodzi do biskupa, przed którym klęka na obydwa kolana, a ten nakłada na jego głowę swoje ręce w milczeniu (DOEPD, nr 205-206).
14. Po nałożeniu rąk odbywa się modlitwa święceń, którą biskup odmawia nad kandydatami, którzy przed nim klęczą (DOEPD, nr 207).
15. Po modlitwie święceń obecni na Mszy św. diakoni podchodzą do wyświęcanych i pomagają im przywdziać szaty diakońskie: stułę i dalmatykę. Jeśli jednak nie ma innych diakonów, mogą to zrobić inni usługujący niższych stopni (DOEPD, nr 208). Można wówczas śpiewać Ps 84 z antyfoną: Szczęśliwi, którzy mieszkają w Twym domu (Alleluja), ale bez doksologii trynitarnej. Śpiew ten należy zakończyć w momencie, gdy wszyscy wyświęceni przywdziali dalmatykę (DEOPD, nr 209). Można wykonać też inny śpiew, podobny charakterem do powyższego Psalmu.
16. Następnie szafarz święceń przekazuje diakonom księgę Ewangelii (DOEPD, nr 210).
17. Po przekazaniu księgi Ewangelii, biskup udziela nowo wyświęconym diakonom pocałunku pokoju (DOEPD, nr 211). To samo czynią diakoni obecni na liturgii (CE, nr 576). W tym czasie śpiewa się Ps 146 z antyfoną: Wiernego sługę uwielbi mój Ojciec. Śpiew ten należy zakończyć w momencie, gdy wszyscy otrzymają pocałunek pokoju i potem wymienią go między usługującymi swego stanu (DOEPD, nr 212). Można wykonać też inny śpiew, podobny charakterem do powyższego Psalmu.
18. Po tym obrzędzie kontynuuje się Mszę św. od wyznania wiary (lub – gdy go nie ma – od przygotowania darów).
19. Do ołtarza w procesji z darami przybywają przedstawiciele wyświęconych z chlebem oraz winem i wodą. Przynajmniej jeden z nich usługuje przy ołtarzu (CE, nr 578).
20. W modlitwie eucharystycznej wspomina się wyświęconych: w I ME podczas części Boże, przyjmij, odmawia się specjalną formułę z mszału; w II ME po słowach: aby Duch Święty zjednoczył nas wszystkich, przyjmujących Ciało i Krew Chrystusa, dodaje się specjalną formułę z mszału; w III ME po słowach: którzy nieustannie orędują za nami u Ciebie, dodaje się specjalną formułę z mszału; w IV ME po słowach: żywą ofiarą ku Twojej chwale, dodaje się specjalną formułę z mszału (DOEPD, nr 214).
21. Rodzice i krewni wyświęconych mogą przyjąć Komunię św. pod obiema postaciami (CE, nr 580). Wyświęceni zaś pomagają w komunikowaniu wiernych (DOEPD, nr 216).
22. Mszę św. można zakończyć uroczystym błogosławieństwem wyświęconych (CE, nr 580).

Schemat podawania i odbierania insygniów znajduje się tutaj.
Uroczyste błogosławieństwo z Pontyfikału znajduje się tutaj.

Opr. Dawid Makowski