Kategoria: Serie artykułów

Na długo przed zwołaniem zgromadzenia soborowego, dokonanego 25 stycznia 1959 r. przez papieża Jana XXIII, Święta Kongregacja Obrzędów wydała wiele pozwoleń na używanie języka ojczystego w liturgii w 1947 r. Odnośnie do krajów niemieckojęzycznych należy zauważyć tutaj ,,Collectio Rituum”, które zasługuje na szczególną uwagę. Wspomniana księga była pierwszym rytułem, wspólnym dla wszystkich diecezji, posługujących się językiem niemieckim. Stopniowo przyjmowano ją w diecezjach Austrii i Niemiec. Przewidziano w niej obecność…
Dowiedz się więcej

Pokuta, jaką nakłada spowiednik na żałującego za grzechy penitenta powinna być adekwatna do jego sytuacji życiowej oraz ciężaru popełnionych win. Istnieją różne jej rodzaje, m.in. zadanie modlitwy, ofiary, konkretnego dzieła miłosierdzia lub wyrzeczenia (por. KKK 1460). Celem pokuty jest upodobnienie się do naszego Pana, Jezusa Chrystusa, abyśmy mogli stać się jednocześnie współdziedzicami Jego Zmartwychwstania, skoro wraz z nim znosimy cierpienia (por. Rz…
Dowiedz się więcej

Podczas konsystorza, mającego miejsca 24 maja 1967 r., papież Paweł VI (zm. 1978) wygłosił przemówienie, uwzględniające zagadnienia liturgii i pewnych problemów z nią związanych. Poniżej zostało zamieszczone tłumaczenie tego przemówienia. Ośmiela się twierdzić, że Sobór Watykański II nie jest wiążący; że przez posoborowe reformy i dyrektywy zagrożona jest również wiara; że istnieje obowiązek bycia nieposłusznymi, aby zachować pewne tradycje. Jakie tradycje? Czy ta grupa, a nie papież, nie Kolegium Biskupów, nie Sobór…
Dowiedz się więcej

Ojciec Kościoła, Cyprian z Kartaginy (zm. 258), biskup tego miasta od 248/249 aż do swego wygnania i śmierci, pierwszy raz w historii w swoich pismach zastosował do Eucharystii pojęcie ,,celebrare” (celebrować).W jednym ze swoich Listów napisał: „Sed cum cenamus, ad convivium nostrum plebem convocare non possumus, ut sacramenti veritatem fraternitate omni praesente celebremus”.(Cyprianus, Ep. 63, 16, red. G. Hartel (CSEL 3/2), Wien 1871, 714.„Ale kiedy wieczerzamy, na nasze zgromadzenie…
Dowiedz się więcej

Grzech nie może niczego odjąć Bogu, podobnie jak nasze hymny pochwalne i akty ekspiacji niczego Mu nie mogą dodać. A jednak każdorazowe przekroczenie przykazań Dekalogu jest niezmiennie Jego obrazą. Obraza ta godzi także w nas i sprawia, że zrywamy łączność ze swoim Stwórcą w mniejszym lub większym stopniu, w zależności od ciężaru winy. A jak przypomina Katechizm za ojcami soborowymi, „Stworzenie bez Stwórcy zanika” (KKK 49). Wobec tego niezbędne jest odbudowanie…
Dowiedz się więcej

Katechizm Kościoła katolickiego to wykładnia najistotniejszych zagadnień naszej wiary, począwszy od jej wyznania, poprzez celebrację świętych obrzędów, moralność chrześcijańską aż po duchowość. Te cztery części w sposób syntetyczny porządkują treści w oparciu o Pismo Święte, Tradycję, świętą liturgię i Urząd Nauczycielski Kościoła w świetle nauczania Vaticanum II i innych soborów.W drugiej części pt. „Sakramenty wiary”, autorzy wskazują na to, że odkupienie dokonane raz na zawsze na Krzyżu przez Jezusa Chrystusa uobecnia się wciąż w liturgii…
Dowiedz się więcej

Punktem wyjścia do koniecznej obecności w ogóle prawa w Kościele – według R. Sobańskiego – jest pojęcie, którym ongiś Kościół pojmował sam siebie w czasach, gdy mocno przeżywał swoje istnienie jako tajemnicę[1]. Chodzi oczywiście o pojęcie communio[2]. W soborowej konstytucji o Kościele Lumen gentium zostało podkreślone, że Chrystus jedyny Pośrednik, ustanowił swój Kościół święty, tę wspólnotę [communio] wiary, nadziei i miłości tu na tej ziemi, jako widzialny organizm (KK 8).…
Dowiedz się więcej

Ponieważ poprzez liturgię Bóg dokonuje uświęcenia człowieka (KL 7), a ona sama – jak zauważył Ł. Korporowicz – opiera się na „ludzkim poszukiwaniu”[1], dlatego musiała stać się także przedmiotem zainteresowania prawa kanonicznego[2]. Zjawisko liturgii w Kościele łacińskim ma złożony charakter. Bowiem w jego skład wchodzą nie tylko elementy teologiczne, ale i prawne[3]. Problematyka sprawowania liturgii choć nie ogranicza się jedynie do sfery prawnej, bo poza nią znacząco…
Dowiedz się więcej

Słowo liturgia, które etymologicznie pochodzi od greckich leitos[1] i ergon[2], pierwotnie używane w Grecji nie miało nic wspólnego nawet z kultem oddawanym pogańskim bogom. Tym terminem określano działania najpierw i przede wszystkim o charakterze politycznym, a także społecznym, mające na celu służbę innym. B. Nadolski i M. Kunzler wyraźnie wskazują, że ówczesne znaczenie liturgii wskazywało nie tyle na dzieło ludzi, do czego odnosi się chrześcijańskie rozumienie tego słowa, ile bardziej…
Dowiedz się więcej

Prawo liturgiczne – jak stwierdził A. Montan – to kontrowersyjna formuła[1]. Są bowiem autorzy, którzy używają tego terminu bez większych trudności, definiując tę dziedzinę prawa jako zbiór praw i norm dyscyplinujących życie liturgiczne Kościoła[2]. Ale nie brakuje i takich, którzy to pojęcie uważają za nieadekwatne, dwuznaczne, anachroniczne. Sugerują, że jest owocem koncepcji pozytywistycznej i niejako krępuje liturgię, gdyż ta powinna być bardziej niezależna względem prawa. Ponadto w tej drugiej koncepcji mówi się wyraźnie…
Dowiedz się więcej