Tag: Teologia

Portal poświęcony liturgii Kościoła Świętego

Teologia II Modlitwy Eucharystycznej: Prefacja

Dóminus vobíscum.Et cum spíritu tuo.Sursum corda.Habémus ad Dóminum.Grátias agámus Dómino Deo nostro.Dignum et iustum est. Pan z wami.I z duchem twoim.W górę serca.Wznosimy je do Pana.Dzięki składajmy Panu Bogu naszemu.Godne to i sprawiedliwe. Na początku modlitwy eucharystycznej kapłan pozdrawia wiernych słowami: Pan z wami[1]. W ten sposób rozpoczyna się święty hymn dziękczynienia[2]. Mówi się tu o hymnie, ponieważ Mistrz przed swoją męką, zanim udał się do Ogrodu Oliwnego, odśpiewał hymn (por. J…
Dowiedz się więcej

Teologia II Modlitwy Eucharystycznej: Wprowadzenie

Ecce, cum nunc ad summi sacramenti virtutem accedamus, deficit lingua, sermo disparet, superatur iugenium, opprimitur intellectus (Petrus Damianus). II Modlitwa Eucharystyczna to obecnie jedna z dziesięciu anafor Kościoła, zamieszczonych w Mszale Rzymskim dla diecezji polskich[1]. Choć obecnie obowiązujące prawo liturgiczne stanowi, że modlitwa ta może być używana jedynie w dni powszednie i szczególne okoliczności, a w Polsce dodatkowo w niedziele zwykłe[2]. Prawo partykularne, stanowione w Polsce przez Konferencję…
Dowiedz się więcej

Tłumaczenie tekstów liturgicznych w duchu misyjnym – Rozważania o liturgii

Papież Franciszek w swoim Piśmie Apostolskim „Evangelii gaudium” wzywa wspólnotę Kościoła do odnowienia ducha misyjnego. Głównym zadaniem tego ducha jest szerzenie radości i piękna Dobrej Nowiny – Ewangelii. W numerze 41 papież wyraża język, w którym przedstawiane są prawdy wiary:Jednocześnie olbrzymie i szybkie zmiany kulturowe wymagają, abyśmy nieustannie zwracali uwagę na to, by starać się wyrażać niezmienne prawdy w języku pozwalającym dostrzec ich stałą nowość. Ponieważ…
Dowiedz się więcej

Komentarz do Konstytucji o Liturgii Świętej – Rozwój życia liturgicznego w diecezji i parafii (art. 41-46)

1. Rozwój życia liturgicznego w diecezji i parafii (art. 41-42)W tej części Konstytucji, po omówieniu natury Liturgii, formacji (institutio)[1] i uczestnictwa w niej oraz jej reformy, adresowane są trzy zagadnienia, mianowicie: Biskup, do którego, przede wszystkim należy ,,wypełnianie” Liturgii. Liturgia Diecezjalna jako szczególny sposób ujawniania się Kościoła Bożego, zwłaszcza w kościele katedralnym, gdzie towarzyszy jej większa wykwintność; oraz Liturgia Parafialna, będąca postawną częścią Liturgii diecezjalnej, a także jej…
Dowiedz się więcej

Komentarz do Konstytucji o Liturgii Świętej – Sakrament małżeństwa (art. 77-78)

Dwa artykuły niniejszej Konstytucji podejmują temat sakramentu małżeństwa: artykuł 77 o reformacji ceremonii w Rytuale Rzymskim (a w szczególności obrzędów) i artykuł 78 o sposobie celebracji.1. Obrzędy sakramentu małżeństwa (art. 77)Obecnie znajdujący się w Rytuale Rzymskim obrzęd zawarcia sakramentu małżeństwa powstał, aby zabezpieczyć podstawowy element tego sakramentu, tj. wzajemne wyrażenie zgody pomiędzy małżonkami. Został on do tego w całości zredukowany z pojedynczym wyjątkiem błogosławieństwa obrączek.Artykuł 77 proponuje…
Dowiedz się więcej

Komentarz do Konstytucji o Liturgii Świętej – Sakrament święceń (art. 76)

Przy udzielaniu sakramentów święceń w dawniejszych czasach, ze względu na prostotę i zwięzłość i obrzędów, znaczenie sakramentu było dużo bardziej widoczne. Ewolucja obrzędów i modlitw nastąpiła w epoce karolińskiej, później w X w. pod wpływem Sakramentarza gelazjańskiego, który pochodzi z VIII w., do zmian przyczynił się również Pontyfikał rzymsko-germański1. To ostatnie dzieło (na którym są oparte XII-wieczny Pontyfikał rzymski i Pontyfikał Kurii Rzymskiej), jak i Pontyfikał Durandusa, wprowadziły wiele nowych ceremonii i formuł, które potem…
Dowiedz się więcej

Komentarz do Konstytucji o Liturgii Świętej – Sakrament namaszczenia chorych (art. 73-75)

I. Nazwa Sakramentu i kiedy należy go udzielać (Art.73) 1. Sakramentowi nadano dwie nazwy: Ostatnie Namaszczenie i Namaszczenie Chorych, z czego tą drugą uznaje się za bardziej prawidłową. Za zmianą nazwy przemawia wiele powodów: doktrynalny („Namaszczenie Chorych” lepiej wyraża naturę i okoliczności udzielania Sakramentu: „Choruje ktoś wśród was?”), historyczny (ponieważ nazwa ta była w powszechnym użytku aż do XII w.) pastoralne i psychologiczne (nazwa „Ostatnie Namaszczenie” często zniechęca…
Dowiedz się więcej

Mariologia w świetle tekstów liturgicznych przed Soborem Efeskim

Jako dalszy odgłos uroczystego obchodu 1500-lecia Soboru w Efezie i ogłoszonego tamże dogmatu o boskiem macierzyństwie Najświętszej Maryi Panny, ukazała się niedawno (1932) książka pt. Mariologisches aus der vorephesinischen Liturgie, w której ks. dr O. Menzinger, na licznych przykładach ze wszystkich znanych dotąd tekstów liturgicznych wykazuje jak dogmat o boskim macierzyństwie był własnością Kościoła od samego początku i jak wielkiego znaczenia była ta prawda w nauce o odkupieniu. Po roku 1854 napisano…
Dowiedz się więcej

Prefacja żałobna

Dekretem SRC [Świętego Kongregacji Obrzędów – przyp. red.] z dnia 9 kwietnia 1919, wprowadzono, a raczej przywrócono do mszału prefację żałobną, znaną już przedtem np. we mszale paryskim z XVI w. Nie jest to więc nowa prefacja, jak ta o św. Józefie równocześnie z nią wprowadzona. Prefacje, najuroczystsze śpiewane modlitwy eucharystyczne zawierają w sobie tyle treści dogmatycznej, jak żadne inne modlitwy. Ich naczelne miejsce przed Kanonem, nadto ten moment, że uwzględniają…
Dowiedz się więcej

Liturgia Kościoła w Dzień Zaduszny

Memento Domine famulorum famularumque tuarum, qui nos praecesserunt cum signo fidei et dormiunt in somno pacis“. (Missale Rom. Canon). Kościół katolicki, odrodziwszy swe dzieci w sakramentalnej kąpieli Chrztu św. – z wody i Ducha Świętego – do nadprzyrodzonego Bożego życia puszcza je, ubrane w śnieżną biel łaski poświęcającej z gorejącą świecą wiary i miłości na drogę życia ziemskiego z macierzyńską dewizą: „Idź w pokoju, a Pan niechaj będzie z tobą“.…
Dowiedz się więcej

Przetłumacz stronę